کتابخانه دیجیتال


    با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

    عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را

    ازگداز دل دهد روغن چراغ طور را

    عشق چون‌گرم طلب سازد سر پرشور را

    شعلهٔ افسرده پندارد چراغ طور را

    بی‌نیازی بسکه‌مشتاق لقای عجز بود

    کرد خال روی دست خود سلیمان موررا

    از فلک بی‌ناله‌کام دل نمی‌آید به دست

    شهد خواهی آتشی زن خانهٔ زنبور را

    از شکست‌دل چه‌عشرتهاکه برهم خورد و رفت

    موی چینی شام جوشاند از سحر فغفور را

    آرزومند ترا سیرگلستان آفت است

    نکهت‌گل تیغ باشد صاحب ناسور را

    سوختن در هرصفت منظورعشق افتاده‌است

    مشرب پروانه ز آتش نداند نور را

    صاف و دردی نیست در خمخانهٔ تحقیق لیک

    دار بالا برد شور نشئهٔ منصور را

    گردلی داری تو هم‌خون‌ساز و صاحب‌نشئه باش

    می‌شدن مخصوص نبود دانهٔ انگور را

    درطریق نفع خودکس نیست محتاج دلیل

    بی‌عصا راه دهن معلوم باشدکور را

    خوش‌نما نبود به پیری عرض‌انداز شباب

    لاف‌گرمی سرد باشد نکهت‌کافور را

    برامید وصل مشکل نیست قطع زندگی

    شوق منزل می‌کند نزدیک‌، راه دور را

    نغمه همه درنشئه پیمایی قیامت می‌کند

    موج می تار است بیدل‌کاسهٔ طنبور را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید
فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

نظرات

Captcha