کتابخانه دیجیتال

جهان ملک خاتون

جهان ملک خاتوندیوان اشعار| ملک خاتونغزل ها

827

شمارهٔ ۱: نتوان پیش تو آمد نه تو آیی بر ما
شمارهٔ ۲: ای گوهر لطافت و ای منبع صفا
شمارهٔ ۳: دلبرا تا کی مرا داری ز وصل خود جدا
شمارهٔ ۴: من دلداده ندارم به غم عشق دوا
شمارهٔ ۵: تو سر بر من گران داری نگارا
شمارهٔ ۶: رحمی بکن آخر به من خسته خدا را
شمارهٔ ۷: ز دل کردی فراموشم تو یارا
شمارهٔ ۸: اسباب جهان نیست میسّر دل ما را
شمارهٔ ۹: مستغرق بحر غم عشقیم نگارا
شمارهٔ ۱۰: بسیار بگفتم دل دیوانه ی خود را
شمارهٔ ۱۱: مرا ز دیده و دل دور کرد یار چرا
شمارهٔ ۱۲: دیده در آب روان و لب کشتست مرا
شمارهٔ ۱۳: تا که دل مایل آن سرو روانست مرا
شمارهٔ ۱۴: ای به روی تو دیده باز مرا
شمارهٔ ۱۵: گرچه کردی تو به یک بار فراموش مرا
شمارهٔ ۱۶: از چه می داری نگارینا بدین زاری مرا
شمارهٔ ۱۷: بر مثال نامه بر خود چند پیچانی مرا
شمارهٔ ۱۸: اوصاف تو کردیم همه ورد زبان را
شمارهٔ ۱۹: فدا کردم به غمهای تو جان را
شمارهٔ ۲۰: به دوش برمفکن آن دو زلف مشکین را
شمارهٔ ۲۱: نیست نظر به سوی کس جز رخ دوست دیده را
شمارهٔ ۲۲: ای رخت آیینه ی لطف خدا
شمارهٔ ۲۳: گفتم آن ترک جفا جو نکند هیچ وفا
شمارهٔ ۲۴: این جهان بی وفا با کس نکردست او وفا
شمارهٔ ۲۵: دلبرا تا کی زنی بر جان ما تیغ جفا
شمارهٔ ۲۶: همیشه میل نگارم بود به سوی جفا
شمارهٔ ۲۷: ناگهان از در درآمد آن بت سرمست ما
شمارهٔ ۲۸: ای باد صبحدم چه خبر از نگار ما
شمارهٔ ۲۹: بشکست چشم مست تو جانا خمار ما
شمارهٔ ۳۰: در باغ گل نماند و برفت از دیار ما
شمارهٔ ۳۱: گر آیی تنگ یک شب در بر ما
شمارهٔ ۳۲: اگر اقبال باشد یاور ما
شمارهٔ ۳۳: ما سر نهاده ایم به پایش بگو صبا
شمارهٔ ۳۴: مرا که فرض شد از جان و دل دعای شما
شمارهٔ ۳۵: کسی که مهر رخت را سرشت با گل ما
شمارهٔ ۳۶: نشست بار فراقی چو کوه بر دل ما
شمارهٔ ۳۷: دُرد دردت تا به کی نوشیم ما
شمارهٔ ۳۸: تا تو از لب کرده ای درمان ما
شمارهٔ ۳۹: دردمندم از لب لعلت بده درمان ما
شمارهٔ ۴۰: آه و صد آه از جفای چرخ بی سامان ما
شمارهٔ ۴۱: آتشی از رخ چرا افکنده ای در جان ما
شمارهٔ ۴۲: درون دیده نشستی و دل شدت ماوا
شمارهٔ ۴۳: صبا چه گفت ز دلدار خشم رفته ی ما
شمارهٔ ۴۴: جز شب وصل تو جانا که کند چاره ی ما
شمارهٔ ۴۵: عشق بازیست کنون با رخ تو پیشه ی ما
شمارهٔ ۴۶: دلبر سنگ دل شوخ جفاپیشه ی ما
شمارهٔ ۴۷: افتاده در دلم ز دو زلف تو تابها
شمارهٔ ۴۸: صبر می باید دلا در کارها
شمارهٔ ۴۹: ای عارض زیبای تو خندیده بر گلزارها
شمارهٔ ۵۰: قد تو سر کشد از جمله سرو بستانها
شمارهٔ ۵۱: دلم ز دست فراقت به جان رسید بیا
شمارهٔ ۵۲: صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا
شمارهٔ ۵۳: ای خجل از شرم رویت آفتاب
شمارهٔ ۵۴: ای ز رویت خیره چشم آفتاب
شمارهٔ ۵۵: ای دیده گشته در غم هجر تو چون شراب
شمارهٔ ۵۶: در ما فکنده ای چو سر زلف خویش تاب
شمارهٔ ۵۷: بی دولت وصال دلم چون جهان خراب
شمارهٔ ۵۸: آن ماه اگر فرو کشد از روی خود نقاب
شمارهٔ ۵۹: چه خوش باشد شبی تا روز مهتاب
شمارهٔ ۶۰: دوش روی یار می دیدم به خواب
شمارهٔ ۶۱: ای عزیزان تا به کی باشد ز غم حالم خراب
شمارهٔ ۶۲: تا تو بر رخ داده ای از زلف تاب
شمارهٔ ۶۳: بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب
شمارهٔ ۶۴: چون غنیمت بود شب مهتاب
شمارهٔ ۶۵: بیا بنشین مرو در خواب امشب
شمارهٔ ۶۶: بخت رمیده ی ما چون یار ماست امشب
شمارهٔ ۶۷: چون مرا هر دو جهان از توبه کامست امشب
شمارهٔ ۶۸: نیاری چرا یاد ما ای حبیب
شمارهٔ ۶۹: جان اگر هست یقین درخورت ای آب حیات
شمارهٔ ۷۰: بگویمت سخنی ای نگار چون بالات
شمارهٔ ۷۱: چو در فراق تو یک دم نمی توانم ساخت
شمارهٔ ۷۲: دل رفت از بر من و زلفش مقام ساخت
شمارهٔ ۷۳: در این زمانه ی دون نیست حق دید و شناخت
شمارهٔ ۷۴: مرا به دولت وصل تو گر رساند بخت
شمارهٔ ۷۵: پیکان واقعات دلم را به غم بدوخت
شمارهٔ ۷۶: در غم عشقت دل تنگم بسوخت
شمارهٔ ۷۷: تا مهر رخ تو دل برانگیخت
شمارهٔ ۷۸: دل از دوران گیتی شاد بادت
شمارهٔ ۷۹: ای بر دل من مهر تو هر لحظه ز یادت
شمارهٔ ۸۰: آزاد سرو بستان از جان شدیم بندت
شمارهٔ ۸۱: سرو بستان خجل ز رفتارت
شمارهٔ ۸۲: چند از جان کشم به دل بارت
شمارهٔ ۸۳: تا که سرو قدت به پا برخاست
شمارهٔ ۸۴: صبحدم نکهت صبا برخاست
شمارهٔ ۸۵: بیا که پیک نظر می دوانم از چپ و راست
شمارهٔ ۸۶: آن سرو که می رود چنین راست
شمارهٔ ۸۷: به سروی ماند آن بالای او راست
شمارهٔ ۸۸: بر منت ای دل و دین این همه بیداد چراست
شمارهٔ ۸۹: چه جان باشد که جانانش نه پیداست
شمارهٔ ۹۰: خوشا بادی که از کوی تو برخاست
شمارهٔ ۹۱: آن باد بهار بین که برخاست
شمارهٔ ۹۲: کدام سرو به بالای دوست ماند راست
شمارهٔ ۹۳: تا قامت او به باغ برخاست
شمارهٔ ۹۴: سرو در باغ به بالای تو می ماند راست
شمارهٔ ۹۵: ای سرو چمن چو قامتت راست
شمارهٔ ۹۶: ز هوای سر زلف تو دلم پر سوداست
شمارهٔ ۹۷: آن نگار بی وفا گر یار ماست
شمارهٔ ۹۸: آن سرو ناز رسته که اندر کنار ماست
شمارهٔ ۹۹: بوی شکنج زلف تو تا در دماغ ماست
شمارهٔ ۱۰۰: آن قد چون نارون بنگر که از بستان ماست
شمارهٔ ۱۰۱: آن سرو راستی مگر از بوستان ماست
شمارهٔ ۱۰۲: درد دل دارم همانا وصل او درمان ماست
شمارهٔ ۱۰۳: آنکه درمان برنتابد درد بی درمان ماست
شمارهٔ ۱۰۴: بخشد گناه بنده که او پادشاه ماست
شمارهٔ ۱۰۵: داری دلا خبر تو که دردش دوای ماست
شمارهٔ ۱۰۶: ما را ز قد سرو تو ای دوست ثمرهاست
شمارهٔ ۱۰۷: هر که را نیست ز جانان خبری بی خبر است
شمارهٔ ۱۰۸: هر زمان بار جهان بر دل ما بیشتر است
شمارهٔ ۱۰۹: مرا دایم خیالت در ضمیر است
شمارهٔ ۱۱۰: مانی قدرت او در دو جهان نقّاش است
شمارهٔ ۱۱۱: مرا غمی که ز عشق تو بر دل ریش است
شمارهٔ ۱۱۲: بصرم دیده ی جهان بین است
شمارهٔ ۱۱۳: سعادت یار و دولت همنشین است
شمارهٔ ۱۱۴: ترا با ما بگو جانا چه کین است
شمارهٔ ۱۱۵: آن سرو بین که بر لب جوی ایستاده است
شمارهٔ ۱۱۶: جانا دو ابروی تو هلالی خمیده است
شمارهٔ ۱۱۷: پشت دلم ز بار فراقت خمیده است
شمارهٔ ۱۱۸: دل من از غم عشقت خرابست
شمارهٔ ۱۱۹: به تابستان خوشی در ماهتابست
شمارهٔ ۱۲۰: آن چه زلفست که از آتش دل در تابست
شمارهٔ ۱۲۱: دل مسکین مرا خار جفای تو بخست
شمارهٔ ۱۲۲: عجبست از نگار ما عجبست
شمارهٔ ۱۲۳: ای دیده در دو دیده جانم خیال تست
شمارهٔ ۱۲۴: ای دیده دل به خون جگر رهنمای تست
شمارهٔ ۱۲۵: سالها تا سر سرم سودای تست
شمارهٔ ۱۲۶: میان دو دیده مرا جای تست
شمارهٔ ۱۲۷: مرا سریست که بی باده نیک سرمستست
شمارهٔ ۱۲۸: داغ فراقت دل من سوختست
شمارهٔ ۱۲۹: دلم دیده به رویی خوب بستست
شمارهٔ ۱۳۰: جز خیال رخ تو در دل ما ننشستست
شمارهٔ ۱۳۱: آن سروناز بین که چه خوش راست قامتست
شمارهٔ ۱۳۲: فریاد و درد ما ز غمت بی نهایتست
شمارهٔ ۱۳۳: شوقم به روی دلبر خود بی نهایتست
شمارهٔ ۱۳۴: ای نور هر دو دیده جفا را نهایتست
شمارهٔ ۱۳۵: به دل چو سنگدلانی به مهربانی سست
شمارهٔ ۱۳۶: دل ربایی دلبری داریم چست
شمارهٔ ۱۳۷: بتا تا مهر روی تو دلم با مهربانی جست
شمارهٔ ۱۳۸: تا دلم با غم روی تو به شادی بنشست
شمارهٔ ۱۳۹: دو دیده تا که دلم دیده در جمال تو بست
شمارهٔ ۱۴۰: بختم دو دیده بر سر زلفین یار بست
شمارهٔ ۱۴۱: چشم چون بادام تو مادام مست و سرخوشست
شمارهٔ ۱۴۲: مرا گویی که عشقت سر نبشتست
شمارهٔ ۱۴۳: سرو از قد و قامت تو پستست
شمارهٔ ۱۴۴: در چشم ما خیال سهی سرو بس خوشست
شمارهٔ ۱۴۵: سر به سر کار جهان گر تو بدانی هیچست
شمارهٔ ۱۴۶: صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست
شمارهٔ ۱۴۷: بدار ای نازنین یار از جفا دست
شمارهٔ ۱۴۸: بشد عمری که دارم بر خدا دست
شمارهٔ ۱۴۹: تا مرا دیده بر آن زهره جبین افتادست
شمارهٔ ۱۵۰: دوشم گرفت از سر مستی نگار دست
شمارهٔ ۱۵۱: چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست
شمارهٔ ۱۵۲: دلم بربود و درمان نیست در دست
شمارهٔ ۱۵۳: دلم ز درد فراقش فغان برآوردست
شمارهٔ ۱۵۴: غم عشق تو مرا باز به جان آوردست
شمارهٔ ۱۵۵: دل من با غم عشق تو چنان خو کردست
شمارهٔ ۱۵۶: تا مرا دیده ز دیدار تو مهجور شدست
شمارهٔ ۱۵۷: تو را گیسو نگارا چون کمندست
شمارهٔ ۱۵۸: مرا رخسار مه رویی پسندست
شمارهٔ ۱۵۹: مرغ جانم به سر کوی بتی در بندست
شمارهٔ ۱۶۰: سهی سرو مرا بالا بلندست
شمارهٔ ۱۶۱: سهی سرو مرا بالابلندست
شمارهٔ ۱۶۲: که آن لعل لب نوشین گزیدست
شمارهٔ ۱۶۳: عیدیست مبارک که کس آن عید ندیدست
شمارهٔ ۱۶۴: بیا که بی رخ خوبت مرا به دل بارست
شمارهٔ ۱۶۵: جهانی سر به سر چون نوبهارست
شمارهٔ ۱۶۶: شراب هجر تو بسیار خوردم
شمارهٔ ۱۶۷: چو زلف تو جهان بس بی قرارست
شمارهٔ ۱۶۸: نمی دانم دلم باری به درد او گرفتارست
شمارهٔ ۱۶۹: دلم وصال تو را از جهان طلب کارست
شمارهٔ ۱۷۰: از زلف خودم بویی بر دست صبا بفرست
شمارهٔ ۱۷۱: از لطف خویش درد دلم را دوا فرست
شمارهٔ ۱۷۲: امشبی حال وضع ما دگرست
شمارهٔ ۱۷۳: ما را به درد عشق تو درمان نه درخورست
شمارهٔ ۱۷۴: ما را به رخ خوب تو ای دوست نیازست
شمارهٔ ۱۷۵: ما را به قد سرو تو ای دوست نیازست
شمارهٔ ۱۷۶: بستان و ماهتاب و لب آب بس خوشست
شمارهٔ ۱۷۷: سرویست قدّ دلبر و آزاد بس خوشست
شمارهٔ ۱۷۸: نازنینا به غم عشق تو مردن چه خوشست
شمارهٔ ۱۷۹: جهان گر سر به سر بستان و باغست
شمارهٔ ۱۸۰: جهانی بی سر و بی پای عشقست
شمارهٔ ۱۸۱: روی تو رایت قمر بشکست
شمارهٔ ۱۸۲: صبا با یار ما گو کایت چه ننگست
شمارهٔ ۱۸۳: نگارینا تو را با ما اگر صلحست و گر جنگست
شمارهٔ ۱۸۴: از صبا زلف تو ای دوست پریشان حالست
شمارهٔ ۱۸۵: چه شبست یارب امشب که خروس صبح لالست
شمارهٔ ۱۸۶: کارم بشد از دست ندانم که چه حالست
شمارهٔ ۱۸۷: مهر از آن دلبر گسستن مشکلست
شمارهٔ ۱۸۸: ترک وصل یار گفتن مشکلست
شمارهٔ ۱۸۹: پیش رخسار چو خورشید تو مردن سهلست
شمارهٔ ۱۹۰: از وصل مرا جهان به کامست
شمارهٔ ۱۹۱: دل من در سر زلفت به دامست
شمارهٔ ۱۹۲: صبوح روی تو بر ما دوامست
شمارهٔ ۱۹۳: چمن بی بلبل و بی گل حرامست
شمارهٔ ۱۹۴: در سینه ی من مهر تو ای ماه تمامست
شمارهٔ ۱۹۵: رخ زیباش مهتابی تمامست
شمارهٔ ۱۹۶: نگارا روی تو ماهی تمامست
شمارهٔ ۱۹۷: دلا در جهان شادمانی کمست
شمارهٔ ۱۹۸: مرا عشق رخت یاری قدیمست
شمارهٔ ۱۹۹: ای یار دلم را غم تو یار قدیمست
شمارهٔ ۲۰۰: حال دلم چه پرسی سرگشته در جهانست
شمارهٔ ۲۰۱: لطف جان بخش تو امّید گنه کارانست
شمارهٔ ۲۰۲: تو را قامت چو سرو بوستانست
شمارهٔ ۲۰۳: بتی کاو بس عجب شیرین زبانست
شمارهٔ ۲۰۴: بنای خاطر ما از غم تو ویرانست
شمارهٔ ۲۰۵: اوصاف جمال تو مرا ورد زبانست
شمارهٔ ۲۰۶: دیگر دلم از دست تو فریاد زنانست
شمارهٔ ۲۰۷: گفتم به چمن قامت آن سرو روانست
شمارهٔ ۲۰۸: دیده ام در رخ جان پرور تو حیرانست
شمارهٔ ۲۰۹: در وقت خزان بین که چه خوش رنگِ رزانست
شمارهٔ ۲۱۰: چو زلف دوست دلم دایماً پریشانست
شمارهٔ ۲۱۱: بیا که آتش عشقم ز هجر در جانست
شمارهٔ ۲۱۲: سر من در غم سودای تو بی سامانست
شمارهٔ ۲۱۳: آن روی نگویند مگر صورت جانست
شمارهٔ ۲۱۴: مرا تا در تنم پیوند جانست
شمارهٔ ۲۱۵: چون دیده به دیدار تو مشتاق ز جانست
شمارهٔ ۲۱۶: می دهم جانی به عشقش تا مرا جان در تنست
شمارهٔ ۲۱۷: بخت سرگشته ام نه یار منست
شمارهٔ ۲۱۸: آتشی کز غم هجران تو بر جان منست
شمارهٔ ۲۱۹: فاش شد در دو جهان کاو به جهان یار منست
شمارهٔ ۲۲۰: این رخ دلبند تو ماه تمام منست
شمارهٔ ۲۲۱: به روز بازپسین و به صبحگاه الست
شمارهٔ ۲۲۲: دردمندیم و لب لعل تو درمان منست
شمارهٔ ۲۲۳: درد عشقی که ز هجران تو بر جان منست
شمارهٔ ۲۲۴: بیا که دیده ی ما بی رخ تو پرخونست
شمارهٔ ۲۲۵: عشق تو مرا در دل و جان نقش نگینست
شمارهٔ ۲۲۶: که می گوید که چشمش نرگسینست
شمارهٔ ۲۲۷: به سروی راست ماند قامت دوست
شمارهٔ ۲۲۸: دردم او دادست و درمانم از اوست
شمارهٔ ۲۲۹: دل من در خم چوگان دو زلفش چون گوست
شمارهٔ ۲۳۰: فراغتیست مرا از جهان و هرچه دروست
شمارهٔ ۲۳۱: جانم به لب رسید ز دست جفای دوست
شمارهٔ ۲۳۲: ای کرده دل ز هر دو جهان آرزوی دوست
شمارهٔ ۲۳۳: بر امید آنکه بینم روی دوست
شمارهٔ ۲۳۴: ندانستم که اهلیت گناهست
شمارهٔ ۲۳۵: خدا بر حال این مسکین گواهست
شمارهٔ ۲۳۶: عشق را آغاز و انجامیش هست
شمارهٔ ۲۳۷: ای باد اگرت بر در جانان گذری هست
شمارهٔ ۲۳۸: گرت ز صحبت ما دلبرا ملالی هست
شمارهٔ ۲۳۹: تو مپندار که بی لعل توأم کامی هست
شمارهٔ ۲۴۰: دلم چون چشم سرمستش کنون در عین خمّاریست
شمارهٔ ۲۴۱: باز دل را به غم عشق تو خوش بازاریست
شمارهٔ ۲۴۲: ما را سر و کار با نگاریست
شمارهٔ ۲۴۳: مقصود جهان از دو جهان وصل نگاریست
شمارهٔ ۲۴۴: مرا جان پای بند مهر یاریست
شمارهٔ ۲۴۵: ای بت نامهربان این ستم از بهر چیست
شمارهٔ ۲۴۶: ای باد صبحدم خبر آن نگار چیست
شمارهٔ ۲۴۷: ای باد صبحدم خبر آن نگار چیست
شمارهٔ ۲۴۸: ای جهان این همه درد دل بی پایان چیست
شمارهٔ ۲۴۹: دل به عشق یار دادم چاره چیست
شمارهٔ ۲۵۰: ما را به درد عشق تو جز صبر چاره چیست
شمارهٔ ۲۵۱: در سر هوسم ز عشق بازیست
شمارهٔ ۲۵۲: بیا که غمزه مستت به عین دلدوزیست
شمارهٔ ۲۵۳: نظر به روی تو صبحی نشان فیروزیست
شمارهٔ ۲۵۴: مرا بر در تو سر بندگیست
شمارهٔ ۲۵۵: هر جا که همچو روی تو در بوستان گلیست
شمارهٔ ۲۵۶: بلبلا این چمن چه بستانیست
شمارهٔ ۲۵۷: هر چند دلارام مرا مهر و وفا نیست
شمارهٔ ۲۵۸: به دردم غیر وصل تو دوا نیست
شمارهٔ ۲۵۹: جهان را باز ایام جوانیست
شمارهٔ ۲۶۰: دلم ز روی چو خورشید تو شکیبا نیست
شمارهٔ ۲۶۱: ترا در دل مگر مهر و وفا نیست
شمارهٔ ۲۶۲: آخر ز چه رو در دل تو مهر و وفا نیست
شمارهٔ ۲۶۳: جز بوی سر زلف تو با باد صبا نیست
شمارهٔ ۲۶۴: جز غم به جهان نصیب ما نیست
شمارهٔ ۲۶۵: ای دل چو جهان به کام ما نیست
شمارهٔ ۲۶۶: ما را به غم عشق تو دردست دوا نیست
شمارهٔ ۲۶۷: در درد تو بر دلم دوا نیست
شمارهٔ ۲۶۸: هیچ شب نیست که در کوی غمت غوغا نیست
شمارهٔ ۲۶۹: کدام دیده به دیدار یار بینا نیست
شمارهٔ ۲۷۰: بی رخ عاشق فریبت در دو چشمم خواب نیست
شمارهٔ ۲۷۱: دلا با عشق اگر سازی عجب نیست
شمارهٔ ۲۷۲: بر درد عشق دوست مرا گر طبیب نیست
شمارهٔ ۲۷۳: ای که پنداری که ما را جز تو یاری هست نیست
شمارهٔ ۲۷۴: جز غم عشقت نگارا در جهانم هیچ نیست
شمارهٔ ۲۷۵: در جهان بر جان من جز درد نیست
شمارهٔ ۲۷۶: در فراقت جز غمم کس یار نیست
شمارهٔ ۲۷۷: ما را ز درد عشق تو یک دم قرار نیست
شمارهٔ ۲۷۸: ما را غمی چو شدّت هجران یار نیست
شمارهٔ ۲۷۹: بازآ که در فراق تو ما را قرار نیست
شمارهٔ ۲۸۰: ای دل چه چاره چون که جهان پایدار نیست
شمارهٔ ۲۸۱: دردمند عشق او گشتم مرا تیمار نیست
شمارهٔ ۲۸۲: هر که دلش با غم ما یار نیست
شمارهٔ ۲۸۳: از مهر منت به دل اثر نیست
شمارهٔ ۲۸۴: تو را از حال مسکینان خبر نیست
شمارهٔ ۲۸۵: مرا در عشقت از عالم خبر نیست
شمارهٔ ۲۸۶: ما را ز سر کوی غمت راه به در نیست
شمارهٔ ۲۸۷: مرا به غیر هوای تو، هیچ در سر نیست
شمارهٔ ۲۸۸: گر بپرسی بنده ی خود را، ز لطفت دور نیست
شمارهٔ ۲۸۹: گر ز حال زار مسکینان بپرسی دور نیست
شمارهٔ ۲۹۰: گر مرا میل تو باشد بی تکلّف دور نیست
شمارهٔ ۲۹۱: جانا دلم ز روی تو یک دم صبور نیست
شمارهٔ ۲۹۲: گر مرا به ماه رویت مهر باشد دور نیست
شمارهٔ ۲۹۳: شوقم به وصل دوست نهایت پذیر نیست
شمارهٔ ۲۹۴: یک دم مرا ز صحبت جانان گزیر نیست
شمارهٔ ۲۹۵: دیده ز مهر روی تو یک نفسش گزیر نیست
شمارهٔ ۲۹۶: مرا جز عشق تو در سر هوس نیست
شمارهٔ ۲۹۷: تو می دانی که ما را جز تو کس نیست
شمارهٔ ۲۹۸: دیدم که آن نگار چو بر من وفاش نیست
شمارهٔ ۲۹۹: به درد ما بجز از وصل تو دوا خوش نیست
شمارهٔ ۳۰۰: در فراقت جز غمم کس پیش نیست
شمارهٔ ۳۰۱: گرچه به پای بوس تو ما را مجال نیست
شمارهٔ ۳۰۲: مرا دلبند و مونس غیر غم نیست
شمارهٔ ۳۰۳: نگار من به سر عهد خویش محکم نیست
شمارهٔ ۳۰۴: جز لطف تو جانا به جهان هیچ کسم نیست
شمارهٔ ۳۰۵: فریاد که جز لطف تو فریادرسم نیست
شمارهٔ ۳۰۶: مرا به غیر صبا پیش دوست محرم نیست
شمارهٔ ۳۰۷: چه کنم در شب هجران تو آرامم نیست
شمارهٔ ۳۰۸: مهربانی ز دلستانم نیست
شمارهٔ ۳۰۹: درد هجران ز تو نهانم نیست
شمارهٔ ۳۱۰: دلی کجاست که آن دل سرشته با غم نیست
شمارهٔ ۳۱۱: الهی شکر و فضلت را کران نیست
شمارهٔ ۳۱۲: مرا به درد فراق تو هیچ درمان نیست
شمارهٔ ۳۱۳: هزار محنت و غم چون فراق یاران نیست
شمارهٔ ۳۱۴: کدام دل که به داغ فراق بریان نیست
شمارهٔ ۳۱۵: مرا فراق رخ آن نگار ممکن نیست
شمارهٔ ۳۱۶: چون تماشاگه جان غیر سر کوی تو نیست
شمارهٔ ۳۱۷: ما را به غیر لطف تو شاها پناه نیست
شمارهٔ ۳۱۸: نیست دلی کز غم تو خسته نیست
شمارهٔ ۳۱۹: کیست که جانش ز غمت خسته نیست
شمارهٔ ۳۲۰: ما را به درد عشق تو جز صبر چاره نیست
شمارهٔ ۳۲۱: شب نیست کز فراق تو صد جامه پاره نیست
شمارهٔ ۳۲۲: ساقیا چون گل شکفت از می پرستی چاره نیست
شمارهٔ ۳۲۳: بر من خسته ز هجران چه جفاهاست که نیست
شمارهٔ ۳۲۴: در سر زلف تو ای دوست چه شرهاست که نیست
شمارهٔ ۳۲۵: مرا در درد عشقت چاره ای نیست
شمارهٔ ۳۲۶: چه کنم چون ز بخت یاری نیست
شمارهٔ ۳۲۷: مرا ز حضرت تو دوری اختیاری نیست
شمارهٔ ۳۲۸: مرا درعشق تو خواب و خوری نیست
شمارهٔ ۳۲۹: از حال پریشان من او را خبری نیست
شمارهٔ ۳۳۰: از حال پریشان من او را خبری نیست
شمارهٔ ۳۳۱: مرا در عشق جز درد دلی نیست
شمارهٔ ۳۳۲: هیچ دلی نیست که در درد دلارامی نیست
شمارهٔ ۳۳۳: جهان تا هست خالی از غمی نیست
شمارهٔ ۳۳۴: اگرچه یار مرا هیچ مهربانی نیست
شمارهٔ ۳۳۵: بیا که بی تو مرا هیچ زندگانی نیست
شمارهٔ ۳۳۶: آن چه شوریست ز عشق تو که اندر می نیست
شمارهٔ ۳۳۷: مرا به عشق تو جز ناله ای و آهی نیست
شمارهٔ ۳۳۸: مرا جز درگه لطف تو می دانی پناهی نیست
شمارهٔ ۳۳۹: چرا به سوی من خسته ات نگاهی نیست
شمارهٔ ۳۴۰: دل من در فراق شیداییست
شمارهٔ ۳۴۱: ماه رویا مه رویت چه جهان آرائیست
شمارهٔ ۳۴۲: هوای کوی جانان خوش هواییست
شمارهٔ ۳۴۳: دل دیوانه ی من در غم تو شیداییست
شمارهٔ ۳۴۴: نفس باد صبا بیش معنبر بوییست
شمارهٔ ۳۴۵: دیدی که آن نگار سرو برگ ما نداشت
شمارهٔ ۳۴۶: فریاد کان نگار سرو برگ ما نداشت
شمارهٔ ۳۴۷: دلبر دلم ببرد و غم حال ما نداشت
شمارهٔ ۳۴۸: نسیم باد بهارست یا هوای بهشت
شمارهٔ ۳۴۹: دوشم چه بود بی رخت ای دوست سرگذشت
شمارهٔ ۳۵۰: صبحدم ذوقی ندارد بی تو در بستان گذشت
شمارهٔ ۳۵۱: پشتم ز غم بار فراق تو دوتا گشت
شمارهٔ ۳۵۲: ای دل چه کنم چو یار برگشت
شمارهٔ ۳۵۳: دل فدای لبان چون نوشت
شمارهٔ ۳۵۴: دلبر چه زود از سر پیمان ما برفت
شمارهٔ ۳۵۵: راست گویم مُرْوَت از عالم برفت
شمارهٔ ۳۵۶: ما را چو از نظر قد سرو روان برفت
شمارهٔ ۳۵۷: تا دلم روی چو ماهت را بدید از دست رفت
شمارهٔ ۳۵۸: دلا چه چاره که یارم ز دست خواهد رفت
شمارهٔ ۳۵۹: تا از دو دیده ام رخ آن گل عذار رفت
شمارهٔ ۳۶۰: تا از بر من آن صنم گل عذار رفت
شمارهٔ ۳۶۱: تا دل سرگشته ام چون زلف او سودا گرفت
شمارهٔ ۳۶۲: ز آتش بیداد که بالا گرفت
شمارهٔ ۳۶۳: از سر زلفش دلم سودا گرفت
شمارهٔ ۳۶۴: دو دیده از رخ چون آفتاب آب گرفت
شمارهٔ ۳۶۵: دستم ز غمت نگار بگرفت
شمارهٔ ۳۶۶: از بوی گلم دماغ بگرفت
شمارهٔ ۳۶۷: دلم برفت و سر دست آن نگار گرفت
شمارهٔ ۳۶۸: فریاد کان نگار دل از مهر برگرفت
شمارهٔ ۳۶۹: بیا که مملکت دیده ام خیال گرفت
شمارهٔ ۳۷۰: آیینه ی جمال تو از آه من گرفت
شمارهٔ ۳۷۱: منم که نقش توأم هرگز از خیال نرفت
شمارهٔ ۳۷۲: آن دل نگویمش که در او یاد او نرفت
شمارهٔ ۳۷۳: بر من خسته ی هجران چه جفاها که نرفت
شمارهٔ ۳۷۴: حکایتیست که با کس نمی توانم گفت
شمارهٔ ۳۷۵: یک باره به ترک غم جانان نتوان گفت
شمارهٔ ۳۷۶: تا چند نالم من در فراقت
شمارهٔ ۳۷۷: تا کی کشم ای دوست ز خود کرده ندامت
شمارهٔ ۳۷۸: در عشق تو تا چند کشم بار ملامت
شمارهٔ ۳۷۹: گرچه سرگشسته ام ز چوگانت
شمارهٔ ۳۸۰: کیست آن کس که تو را دید و نشد حیرانت
شمارهٔ ۳۸۱: ای همچو شب گیسوی تو خون دلم در گردنت
شمارهٔ ۳۸۲: ناامیدم مکن ز درگاهت
شمارهٔ ۳۸۳: ای دوست بگو که چیست رایت
شمارهٔ ۳۸۴: به رویت اشتیاقم بی نهایت
شمارهٔ ۳۸۵: چرا با ما چنینی بی عنایت
شمارهٔ ۳۸۶: ای حریم حرم کعبه ی دلها رویت
شمارهٔ ۳۸۷: قسم خوردم نگارینا به رویت
شمارهٔ ۳۸۸: بجز خیال تو در چشم ما نیاید هیچ
شمارهٔ ۳۸۹: بر دست پیچ آن سر زلفین پیچ پیچ
شمارهٔ ۳۹۰: چرا به کار من ای جان وفا نکردی هیچ
شمارهٔ ۳۹۱: کار عالم همه هیچست چو هیچست به هیچ
شمارهٔ ۳۹۲: بیا لطافت گل را ببین به وقت صبوح
شمارهٔ ۳۹۳: چه باشد ار تو ز لطفم کنی زمانی شاد
شمارهٔ ۳۹۴: همه کامیت از عالم روا باد
شمارهٔ ۳۹۵: دلارام مرا یارب بقا باد
شمارهٔ ۳۹۶: ای مردمک دیده تا کی کنی این بیداد
شمارهٔ ۳۹۷: یار ما شبهای تاری بر تو همچون روز باد
شمارهٔ ۳۹۸: تا جهان باشد به کام پادشه هر روز باد
شمارهٔ ۳۹۹: از کجا آمد این مبارک باد
شمارهٔ ۴۰۰: اگر دمی ز تو بویی به من رساند باد
شمارهٔ ۴۰۱: شبت به صبح سعادت همیشه مقرون باد
شمارهٔ ۴۰۲: خدایت ناصر و یارت معین باد
شمارهٔ ۴۰۳: شهریارا جهان به کام تو باد
شمارهٔ ۴۰۴: تا جهان باشد به کام و رای میرانشاه باد
شمارهٔ ۴۰۵: ای همچو عید روی تو عیدت خجسته باد
شمارهٔ ۴۰۶: هیچ کس در غم ایام چو من خوار مباد
شمارهٔ ۴۰۷: کس به عالم همچو من بی کس مباد
شمارهٔ ۴۰۸: شبت بی من خسته دل خوش مباد
شمارهٔ ۴۰۹: ما را نمی رود نفسی یاد او ز یاد
شمارهٔ ۴۱۰: مرا به صبحدمی در چمن گذار افتاد
شمارهٔ ۴۱۱: تا دیده ی من بر رخ همچون قمر افتاد
شمارهٔ ۴۱۲: جهان را با غم رویت خوش افتاد
شمارهٔ ۴۱۳: مرا با قامت آن سرو آزاد
شمارهٔ ۴۱۴: چه آتشیست ز رویت که در جهان افتاد
شمارهٔ ۴۱۵: دل رفت و باز با سر زلفش قرار داد
شمارهٔ ۴۱۶: به بستان جهان ای سرو آزاد
شمارهٔ ۴۱۷: همی خواهم که آیی در برم شاد
شمارهٔ ۴۱۸: ز قدّت چون خجل شد سرو آزاد
شمارهٔ ۴۱۹: تا چند کنم جانا از دست غمت فریاد
شمارهٔ ۴۲۰: فریاد و فغان در غم هجران تو فریاد
شمارهٔ ۴۲۱: ز جفای فلک سفله مسلمانان داد
شمارهٔ ۴۲۲: مهر رویت آتشم در جان نهاد
شمارهٔ ۴۲۳: بازم غم فراق تو دردی به جان نهاد
شمارهٔ ۴۲۴: نگردانی به وصلم یک زمان شاد
شمارهٔ ۴۲۵: بگو کجا برم از دست هجر تو فریاد
شمارهٔ ۴۲۶: هزار ناله ز دست فراق و صد فریاد
شمارهٔ ۴۲۷: دلم هجر تو یارا برنتابد
شمارهٔ ۴۲۸: لب لعلت ز جهانی دل و جان می طلبد
شمارهٔ ۴۲۹: این باغ جهان بنگر تا باز چه بار آرد
شمارهٔ ۴۳۰: اگر کسی خبری زان نگار باز آرد
شمارهٔ ۴۳۱: چون دلم وصل او دوا دارد
شمارهٔ ۴۳۲: قدی چون سرو بستان راست دارد
شمارهٔ ۴۳۳: دلبرا سرو قدت شکل صنوبر دارد
شمارهٔ ۴۳۴: نگار من دلی چون سنگ دارد
شمارهٔ ۴۳۵: سر سرگشته سودای تو دارد
شمارهٔ ۴۳۶: صبوری در غم جانان که دارد
شمارهٔ ۴۳۷: تو نظر کن که بت من چه جمالی دارد
شمارهٔ ۴۳۸: دل من با سر زلف تو هوایی دارد
شمارهٔ ۴۳۹: دلبر غم حال ما ندارد
شمارهٔ ۴۴۰: گویند جهان وفا ندارد
شمارهٔ ۴۴۱: آن کیست که با یاد تو دل شاد ندارد
شمارهٔ ۴۴۲: دل در غم هجران تو بهبود ندارد
شمارهٔ ۴۴۳: آن بنده که جز تو کس ندارد
شمارهٔ ۴۴۴: نگار از حال زارم غم ندارد
شمارهٔ ۴۴۵: غم هجر تو پایانی ندارد
شمارهٔ ۴۴۶: مهر رویش نه چنانم نگران می دارد
شمارهٔ ۴۴۷: کسی که تخم غمت در میان جان کارد
شمارهٔ ۴۴۸: دوای درد دوری صبر دارد
شمارهٔ ۴۴۹: دلم ز درد غم عشق جان نخواهد برد
شمارهٔ ۴۵۰: هجر رویت آب چشم ما به دریا می برد
شمارهٔ ۴۵۱: چشم خواب آلود او بنگر که چون دل می برد
شمارهٔ ۴۵۲: شبهاست کز خیال تو خوابم نمی برد
شمارهٔ ۴۵۳: برگشت نگار و دل ز ما برد
شمارهٔ ۴۵۴: الا ای سرو ناز نازپرورد
شمارهٔ ۴۵۵: منم از درد هجران چون گلی زرد
شمارهٔ ۴۵۶: آه دردآلود من از سقف مینا بگذرد
شمارهٔ ۴۵۷: روی زیبای تو گر بر ماه تابان بگذرد
شمارهٔ ۴۵۸: عشق رویت عقل ما تاراج کرد
شمارهٔ ۴۵۹: در دلم بود که دلدار وفا خواهد کرد
شمارهٔ ۴۶۰: طبیب درد دلم را دوا نخواهد کرد
شمارهٔ ۴۶۱: درد ما را دوا نخواهد کرد
شمارهٔ ۴۶۲: دلم ز غمزه ی شوخش حذر نخواهد کرد
شمارهٔ ۴۶۳: سحرگهان سوی بستان گذار باید کرد
شمارهٔ ۴۶۴: در چشم ما خیال رخش تا گذار کرد
شمارهٔ ۴۶۵: مسکین دلم به کوی غمت تا گذار کرد
شمارهٔ ۴۶۶: دل ز ما برد و قصد جانم کرد
شمارهٔ ۴۶۷: در جهان ما دلبری خواهیم کرد
شمارهٔ ۴۶۸: تا چند دل از هجر تو بیهوش توان کرد
شمارهٔ ۴۶۹: جانا غم عشق تو فراموش توان کرد
شمارهٔ ۴۷۰: مسلمانان نه صبر از جان توان کرد
شمارهٔ ۴۷۱: نه درد عشق را پنهان توان کرد
شمارهٔ ۴۷۲: دل برد زلف شوخت و آنگاه قصد جان کرد
شمارهٔ ۴۷۳: تا نگارین رخ دلبند ز ما پنهان کرد
شمارهٔ ۴۷۴: تا چند توان درد تو در سینه نهان کرد
شمارهٔ ۴۷۵: بیش از این با من بیچاره جفا نتوان کرد
شمارهٔ ۴۷۶: ز دست خیل خیال تو خواب نتوان کرد
شمارهٔ ۴۷۷: به قول مدّعیان ترک یار نتوان کرد
شمارهٔ ۴۷۸: اگرچه درد دلم آشکار نتوان کرد
شمارهٔ ۴۷۹: درد دل را ز تو ای دوست نهان نتوان کرد
شمارهٔ ۴۸۰: نه صبر از وصل جانان می توان کرد
شمارهٔ ۴۸۱: دلی که در همه عالم بزرگواری کرد
شمارهٔ ۴۸۲: تا دلم با تو عشق بازی کرد
شمارهٔ ۴۸۳: ناتوان چشم تو تا میل به مخموری کرد
شمارهٔ ۴۸۴: یک دم نگار ما نظری سوی ما نکرد
شمارهٔ ۴۸۵: دلبر به هر چه گفت به قولش وفا نکرد
شمارهٔ ۴۸۶: یا رب فلک برین دل مسکین چه ها نکرد
شمارهٔ ۴۸۷: دلدار رفت و کام دل ما روا نکرد
شمارهٔ ۴۸۸: دلبر برفت و بر دل تنگم نظر نکرد
شمارهٔ ۴۸۹: ای مسلمانان فغان کان یار من یاری نکرد
شمارهٔ ۴۹۰: یار من با من وفاداری نکرد
شمارهٔ ۴۹۱: تا دو زلف تو پیچ و تاب آورد
شمارهٔ ۴۹۲: آن کس که به قدرت ز ازل نیشکر آورد
شمارهٔ ۴۹۳: صبا آمد پیامی سویم آورد
شمارهٔ ۴۹۴: باد بویی ز سوی مصر به کنعان آورد
شمارهٔ ۴۹۵: باد بویی ز سر زلف پریشان آورد
شمارهٔ ۴۹۶: شب فراق تو جانا مرا به جان آورد
شمارهٔ ۴۹۷: صبا بویی ز تو سوی من آورد
شمارهٔ ۴۹۸: کجا دل در غمت آرام گیرد
شمارهٔ ۴۹۹: بامدادان که سر از خواب گران برگیرد
شمارهٔ ۵۰۰: مرغ جان من دلخسته هوا می گیرد
شمارهٔ ۵۰۱: ز مهر روی خوب تو دلم دل بر نمی گیرد
شمارهٔ ۵۰۲: او کی از روی عنایت به جهان پردازد
شمارهٔ ۵۰۳: در فراق رخ یارم رگ جان می سوزد
شمارهٔ ۵۰۴: خوشا مشکی که از زلف تو ریزد
شمارهٔ ۵۰۵: پیش روی تو دلم از سر جان برخیزد
شمارهٔ ۵۰۶: ای دیده ی نم دیده بی روی تو خون ریزد
شمارهٔ ۵۰۷: آن غمزه فتّانت از خواب چو برخیزد
شمارهٔ ۵۰۸: سحرگهی که ز خواب شبانه برخیزد
شمارهٔ ۵۰۹: درد مرا مگر ز طبیبم دوا رسد
شمارهٔ ۵۱۰: حال زارم گوییا روزی بر جانان رسد
شمارهٔ ۵۱۱: عاقبت این درد دل را هم شبی درمان رسد
شمارهٔ ۵۱۲: ای خوش آن دم که مرا جان بر جانانه رسد
شمارهٔ ۵۱۳: آخر این دردم به درمان کی رسد
شمارهٔ ۵۱۴: گل رفت حالی از چمن تا خود به بستان کی رسد
شمارهٔ ۵۱۵: دردمندی چه شود گر به دوایی برسد
شمارهٔ ۵۱۶: بوی مهرت به مشام من شیدا نرسد
شمارهٔ ۵۱۷: مژده ای دادم صبا ای دل که جانان می رسد
شمارهٔ ۵۱۸: فکرم به منتهای جمالت نمی رسد
شمارهٔ ۵۱۹: فریاد کاین طبیب به دردم نمی رسد
شمارهٔ ۵۲۰: دردم ز وصل دوست به درمان نمی رسد
شمارهٔ ۵۲۱: دردم نهاد بر دل و درمان نمی رسد
شمارهٔ ۵۲۲: از بحر غم دلم به کرانه نمی رسد
شمارهٔ ۵۲۳: دارم امید وصل و به جایی نمی رسد
شمارهٔ ۵۲۴: بتی که خاطر او لازم جفا باشد
شمارهٔ ۵۲۵: مرا دردی بود در دل که از وصلش دوا باشد
شمارهٔ ۵۲۶: کدام ماه چو ماه منیر ما باشد
شمارهٔ ۵۲۷: خوش باشد ار آن دلبر جانانه ی ما باشد
شمارهٔ ۵۲۸: مرا در هجر تو کی خواب باشد
شمارهٔ ۵۲۹: گرچه بیداد جفای تو به غایت باشد
شمارهٔ ۵۳۰: دل عاشق ز غم پردرد باشد
شمارهٔ ۵۳۱: بر سر مات اگر گذر باشد
شمارهٔ ۵۳۲: ز نامرادی ما گر تو را خبر باشد
شمارهٔ ۵۳۳: تو بگو که چونم از تو دمکی گزیر باشد
شمارهٔ ۵۳۴: کدامین سرو چون بالاش باشد
شمارهٔ ۵۳۵: دلم بر آتش عشقت کباب خوش باشد
شمارهٔ ۵۳۶: نگارا وقت آن آمد که گل بر بار خوش باشد
شمارهٔ ۵۳۷: هر که را مهر رخ خوب تو در دل باشد
شمارهٔ ۵۳۸: تا مرا طاقت هجران و توانم باشد
شمارهٔ ۵۳۹: اگرچه بر دلم از هجر صد ستم باشد
شمارهٔ ۵۴۰: تا به کی در دل من درد تو پنهان باشد
شمارهٔ ۵۴۱: تا جهانست و تا جهان باشد
شمارهٔ ۵۴۲: تا مرا در جهان نشان باشد
شمارهٔ ۵۴۳: تا کی از دیده من روی تو پنهان باشد
شمارهٔ ۵۴۴: خسته ی هجر تو را وصل تو درمان باشد
شمارهٔ ۵۴۵: چو دو زلف تو دلم چند پریشان باشد
شمارهٔ ۵۴۶: دلم ز غصّه هجران همیشه خون باشد
شمارهٔ ۵۴۷: آن دیده نباشد که نه حیران تو باشد
شمارهٔ ۵۴۸: مرا جز شور تو در سر چه باشد
شمارهٔ ۵۴۹: گرم مهمان شوی یک دم چه باشد
شمارهٔ ۵۵۰: گرم یک لحظه بنوازی چه باشد
شمارهٔ ۵۵۱: آن دل نگویمش من آن سنگ خاره باشد
شمارهٔ ۵۵۲: هر که را در دو جهان همچو تو یاری باشد
شمارهٔ ۵۵۳: درد ما را ز وصال تو دوا کی باشد
شمارهٔ ۵۵۴: هر کرا دل متمایل به جمالی باشد
شمارهٔ ۵۵۵: گفتم ای دل مگرش مهر و وفایی باشد
شمارهٔ ۵۵۶: یاری که در او وفا نباشد
شمارهٔ ۵۵۷: بر عاشقان رویت چندین جفا نباشد
شمارهٔ ۵۵۸: دل عاشق چرا شیدا نباشد
شمارهٔ ۵۵۹: گرم ز حال بپرسی دمی غریب نباشد
شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که به زلفین تو پابند نباشد
شمارهٔ ۵۶۱: مرا تحمّل هجران آن نگار نباشد
شمارهٔ ۵۶۲: ما را به جهان جز غم تو یار نباشد
شمارهٔ ۵۶۳: چون چشم خوشت نرگس مخمور نباشد
شمارهٔ ۵۶۴: نماز ما به چه ارزد اگر نیاز نباشد
شمارهٔ ۵۶۵: شب هجران که پایانش نباشد
شمارهٔ ۵۶۶: دلم پردرد و درمانش نباشد
شمارهٔ ۵۶۷: مبا دردی که درمانش نباشد
شمارهٔ ۵۶۸: بر خسته دلان جور از این بیش نباشد
شمارهٔ ۵۶۹: مرا جز مهر تو در دل نباشد
شمارهٔ ۵۷۰: به دردت داروی دردم نباشد
شمارهٔ ۵۷۱: مرا با درد عشقت غم نباشد
شمارهٔ ۵۷۲: چرا درد مرا درمان نباشد
شمارهٔ ۵۷۳: در عالم لطافت چون یار من نباشد
شمارهٔ ۵۷۴: دل خوبان چنین سنگین نباشد
شمارهٔ ۵۷۵: ما را به جهان جز غم روی تو نباشد
شمارهٔ ۵۷۶: چون عارض دلجوی بتم ماه نباشد
شمارهٔ ۵۷۷: مرا جز عشق تو کاری نباشد
شمارهٔ ۵۷۸: مرا جز عشق تو کاری نباشد
شمارهٔ ۵۷۹: چرا ز وصل تو کامم روا نمی باشد
شمارهٔ ۵۸۰: دلبران را وفا نمی باشد
شمارهٔ ۵۸۱: یار بی جرمی ز من بیزار شد
شمارهٔ ۵۸۲: رمید دل ز من خسته پیش دلبر شد
شمارهٔ ۵۸۳: تا که شمع جمال او برشد
شمارهٔ ۵۸۴: دیده ای کاو به سر کوی وفا رهبر شد
شمارهٔ ۵۸۵: جمال روی تو بر ملک دل چو سرور شد
شمارهٔ ۵۸۶: چون روز عمر من به فراق تو شام شد
شمارهٔ ۵۸۷: مرا تا دل به رویت مهربان شد
شمارهٔ ۵۸۸: دل از تاب شب هجرانش خون شد
شمارهٔ ۵۸۹: دلبرا مسکین دل من در غمت دیوانه شد
شمارهٔ ۵۹۰: تا دل مسکین من دیوانه شد
شمارهٔ ۵۹۱: تا چند ز هجرت دلم ای یار بنالد
شمارهٔ ۵۹۲: نسیم باد صبا از دیار ما آمد
شمارهٔ ۵۹۳: شادمان گشت دلم کز درم آن یار آمد
شمارهٔ ۵۹۴: مژده دادند دلم را که دلا یار آمد
شمارهٔ ۵۹۵: بحمدالله شب هجران سرآمد
شمارهٔ ۵۹۶: دوشم ز در آن شمع دلفروز درآمد
شمارهٔ ۵۹۷: رسید مژده ی شادی که شاه باز آمد
شمارهٔ ۵۹۸: ز باد صبح حدیثی مرا به گوش آمد
شمارهٔ ۵۹۹: دل من در طلبکاری وصل تو به جان آمد
شمارهٔ ۶۰۰: دل من عشق بازی نیک داند
شمارهٔ ۶۰۱: آنان که مهر روی چو ماه تو دیده اند
شمارهٔ ۶۰۲: عشاق مهر روی تو از جان خریده اند
شمارهٔ ۶۰۳: این جور و جفای چرخ تا چند
شمارهٔ ۶۰۴: عاشقان گل رخسار تو بستان طلبند
شمارهٔ ۶۰۵: طالبان سر کویت رخ جانان طلبند
شمارهٔ ۶۰۶: دردمندان تو از وصل تو درمان طلبند
شمارهٔ ۶۰۷: دردمندان غم عشق دوا می طلبند
شمارهٔ ۶۰۸: وصالت دوای دل دردمند
شمارهٔ ۶۰۹: چو زلف خویش چرا عهد یار بشکستند
شمارهٔ ۶۱۰: گِل ما را ز ازل با غم تو بسرشتند
شمارهٔ ۶۱۱: هیچکس در نزد آن در که درش باز نکردند
شمارهٔ ۶۱۲: بسا دلی که به زلف تو پای در بندند
شمارهٔ ۶۱۳: مرا با درد عشقت آفریدند
شمارهٔ ۶۱۴: چون تو چشم مرحمت بر حال ما خواهی فکند
شمارهٔ ۶۱۵: دلم در شست زلفت گشت پابند
شمارهٔ ۶۱۶: پیش او گر همه جانند به جانان نرسند
شمارهٔ ۶۱۷: مرا ز دوستی دوست دشمنان بیشند
شمارهٔ ۶۱۸: خالیست بر آن لبان دلبند
شمارهٔ ۶۱۹: دلبر چه کرد با من مسکین مستمند
شمارهٔ ۶۲۰: لشکر عشق تو چون غوغا کند
شمارهٔ ۶۲۱: وقت رسید کان صنم حاجت ما روا کند
شمارهٔ ۶۲۲: تا چند با دل من مسکین جفا کند
شمارهٔ ۶۲۳: باشد که درد ما به تفقّد دوا کند
شمارهٔ ۶۲۴: با قدت آخر چرا سروی سرافرازی کند
شمارهٔ ۶۲۵: عاقبت درد من خسته سرایت بکند
شمارهٔ ۶۲۶: سرو قدّت سایه تا بر ما فکند
شمارهٔ ۶۲۷: دل ستد از دستم و در پا فکند
شمارهٔ ۶۲۸: سایه سرو بلندش گر به ما می افکند
شمارهٔ ۶۲۹: از چه رو لعل تو درمان دل ما نکند
شمارهٔ ۶۳۰: کس به امید وفا ترک دل و دین نکند
شمارهٔ ۶۳۱: دلبرم دل ز برم برد و وفایی نکند
شمارهٔ ۶۳۲: چشمان تو مست و ناتوانند
شمارهٔ ۶۳۳: مرا در عشق تو دیوانه خوانند
شمارهٔ ۶۳۴: عاشقان را تا به کی در کوی تو رسوا کنند
شمارهٔ ۶۳۵: درد دل مرا چو اطبا دوا کنند
شمارهٔ ۶۳۶: مقرّرست دلا دلبران وفا نکنند
شمارهٔ ۶۳۷: این دیده ی جان مرا روی تو بینا می کند
شمارهٔ ۶۳۸: صبح روی تو سلامت می کند
شمارهٔ ۶۳۹: هر دم که جان وصال تو را یاد می کند
شمارهٔ ۶۴۰: مسکین دلم ز درد تو فریاد می کند
شمارهٔ ۶۴۱: با قامت تو سرو به بستان چه می کند
شمارهٔ ۶۴۲: جادوی چشمان شوخت چاره سازی می کند
شمارهٔ ۶۴۳: تا به چند آن غمزه از من دل ربایی می کند
شمارهٔ ۶۴۴: درد مرا طبیب مداوا نمی کند
شمارهٔ ۶۴۵: با من خسته دلبرم غیر جفا نمی کند
شمارهٔ ۶۴۶: بیشتر خلق جهان در پی جاه و درمند
شمارهٔ ۶۴۷: بی تو چشمم جهان نمی بیند
شمارهٔ ۶۴۸: بی رخت دیده کی جهان بیند
شمارهٔ ۶۴۹: دل را نسیم زلف معنبر دوا بود
شمارهٔ ۶۵۰: یاری که همه میل دلش سوی وفا بود
شمارهٔ ۶۵۱: خاطرم از هر دو کون آزاد بود
شمارهٔ ۶۵۲: درد ما را دوا تواند بود
شمارهٔ ۶۵۳: دمی که رای منت اختیار خواهد بود
شمارهٔ ۶۵۴: مرا خیال تو تا در ضمیر خواهد بود
شمارهٔ ۶۵۵: فروغ حسن تو تا در کمال خواهد بود
شمارهٔ ۶۵۶: هزار یار نوت گر ندیم خواهد بود
شمارهٔ ۶۵۷: تا مدار فلک و دور جهان خواهد بود
شمارهٔ ۶۵۸: درد ما را دوا نخواهد بود
شمارهٔ ۶۵۹: از درد دوری تو جانا دلم بفرسود
شمارهٔ ۶۶۰: بی رخ تو نمی توانم بود
شمارهٔ ۶۶۱: جهان را دولت و بختی جوان بود
شمارهٔ ۶۶۲: گر کسی را درد بی درمان بود
شمارهٔ ۶۶۳: چون دیده ام به هجر رخت پر ز خون بود
شمارهٔ ۶۶۴: آنکس که مرا از دو جهان یار گزین بود
شمارهٔ ۶۶۵: خوش آن شبم که ز روی تو ماهتابی بود
شمارهٔ ۶۶۶: چون مرا با عشق تو دردی بود
شمارهٔ ۶۶۷: کامم ز نوش داروی وصلت روا نبود
شمارهٔ ۶۶۸: دل ما بردی و یکدم طرف مات نبود
شمارهٔ ۶۶۹: گرم چه داعیه ی عشق آن نگار نبود
شمارهٔ ۶۷۰: ز ابر بر رخ ماهم نقاب خوش نبود
شمارهٔ ۶۷۱: زین بیش با فراق توأم ساختن نبود
شمارهٔ ۶۷۲: یار ما را بیش از این با ما سر یاری نبود
شمارهٔ ۶۷۳: تا دلم را کرده ای مأوای خود
شمارهٔ ۶۷۴: گمان مبر که دلم از سر وفا برود
شمارهٔ ۶۷۵: دلبرا نقش خیالت ز دل ما نرود
شمارهٔ ۶۷۶: امید بود که یار از سر وفا نرود
شمارهٔ ۶۷۷: سرو سیمینم به تنها می رود
شمارهٔ ۶۷۸: از حال من نگار مرا گر خبر شود
شمارهٔ ۶۷۹: هردم از عشقت دلم خون می شود
شمارهٔ ۶۸۰: دل بر شب وصال تو رهبر نمی شود
شمارهٔ ۶۸۱: ما را وصال دوست میسّر نمی شود
شمارهٔ ۶۸۲: شب نیست کز غمت جگرم خون نمی شود
شمارهٔ ۶۸۳: دلبر از شوخی و عیاری دل از دستم ربود
شمارهٔ ۶۸۴: به ذات پاک خداوند و عزّت معبود
شمارهٔ ۶۸۵: دلبرم تا دل از برم بربود
شمارهٔ ۶۸۶: تربیت در آب و گل گلهای رنگین می دهد
شمارهٔ ۶۸۷: نسیم صبح مگر از دیار ما آید
شمارهٔ ۶۸۸: مرا چو دامن وصلت شبی به دست آید
شمارهٔ ۶۸۹: هر دل که نه پردردست آن دل به چه کار آید
شمارهٔ ۶۹۰: نه دلبری که دلم زو دمی بیاساید
شمارهٔ ۶۹۱: مگر روزی شب هجران سرآید
شمارهٔ ۶۹۲: نشستم تا مگر ماهی برآید
شمارهٔ ۶۹۳: شاد باش ای دل سرگشته که جان باز آید
شمارهٔ ۶۹۴: جان به شکرانه دهم گر بت ما باز آید
شمارهٔ ۶۹۵: وقت آنست که دلبر ز جفا باز آید
شمارهٔ ۶۹۶: وقت آنست که گل باز به بستان آید
شمارهٔ ۶۹۷: نگار من ز منش گرچه عار می آید
شمارهٔ ۶۹۸: مگر صبا ز سر کوی یار می آید
شمارهٔ ۶۹۹: بر دلم جز جفا نمی آید
شمارهٔ ۷۰۰: بجز خیال توأم در نظر نمی آید
شمارهٔ ۷۰۱: درخت وصل آن دلبر مگر در بر نمی آید
شمارهٔ ۷۰۲: عقل با عشق بر نمی آید
شمارهٔ ۷۰۳: تو را به کون و مکان سر فرو نمی آید
شمارهٔ ۷۰۴: اگر نقاب بت من ز چهره بگشاید
شمارهٔ ۷۰۵: مرا به صبحدمی گل به بار می باید
شمارهٔ ۷۰۶: چمن به صبحدمی چون به گل بیاراید
شمارهٔ ۷۰۷: عاقبت کار فروبسته خدا بگشاید
شمارهٔ ۷۰۸: گر آفتاب تجلیش روی بنماید
شمارهٔ ۷۰۹: مرا زین بیش درد دل نباید
شمارهٔ ۷۱۰: مرا وصال رخت ای نگار می باید
شمارهٔ ۷۱۱: کردگارم مگر از غیب دری بگشاید
شمارهٔ ۷۱۲: نصیب دشمنم بادا چنین عید
شمارهٔ ۷۱۳: بیا غم از بر آن یار غمگسار رسید
شمارهٔ ۷۱۴: جان من شکسته دل از غم تو به جان رسید
شمارهٔ ۷۱۵: از دست هجر تو دل تنگم به جان رسید
شمارهٔ ۷۱۶: شکر یزدان که مرا مژده جانان برسید
شمارهٔ ۷۱۷: عاقبت درد من خسته به پایان نرسید
شمارهٔ ۷۱۸: دل به درد آمد و از دوست به درمان نرسید
شمارهٔ ۷۱۹: در سرابستان جان تا قد او بالا کشید
شمارهٔ ۷۲۰: آنچه دل حزین من از جور او کشید
شمارهٔ ۷۲۱: ای عکس طلعت تو فروغ جمال عید
شمارهٔ ۷۲۲: گفته ام درس ثنای تو ز جان در شب عید
شمارهٔ ۷۲۳: چه چاره چونکه دل از وی به کام دل نرسید
شمارهٔ ۷۲۴: به صد امید درآمد دلم به کوی امید
شمارهٔ ۷۲۵: ای دوستان ای دوستان آخر مرا یاری کنید
شمارهٔ ۷۲۶: ای صبا بویی از آن زلف پریشان به من آر
شمارهٔ ۷۲۷: ای بر دلم از فراق صد بار
شمارهٔ ۷۲۸: من از جام غمت مستم دگر بار
شمارهٔ ۷۲۹: در دیده خیال تو نگاریم دگر بار
شمارهٔ ۷۳۰: در حسرت آن چهره و روییم دگر بار
شمارهٔ ۷۳۱: من مسکین نه دل دارم نه دلدار
شمارهٔ ۷۳۲: چو چشمانت منم پیوسته بیمار
شمارهٔ ۷۳۳: کس ندیدست سرو در رفتار
شمارهٔ ۷۳۴: گر آید نسیمی ز سوی نگار
شمارهٔ ۷۳۵: در جار چمن گلست بر بار
شمارهٔ ۷۳۶: فراقت بر دلم بار آورد بار
شمارهٔ ۷۳۷: ای دوست ما به دست تو دادیم اختیار
شمارهٔ ۷۳۸: نهاد ملک دلم بر غم رخ تو مدار
شمارهٔ ۷۳۹: با ما چو وفا نمی کند یار
شمارهٔ ۷۴۰: مرا چون خاک راهت خوار مگذار
شمارهٔ ۷۴۱: عاشق گل کی خورد غم از سلحداران خار
شمارهٔ ۷۴۲: بی تکلّف خوشست بوی بهار
شمارهٔ ۷۴۳: دل به جان آمد ز دست جور یار
شمارهٔ ۷۴۴: بس که کردم در فراق روی جانان انتظار
شمارهٔ ۷۴۵: ای ز شمشاد قد تو سرو بستان شرمسار
شمارهٔ ۷۴۶: ای دل مجروح مهجور پریشان روزگار
شمارهٔ ۷۴۷: به جان آمد دلم از جور دلدار
شمارهٔ ۷۴۸: فریاد و الغیاث ز بیداد روزگار
شمارهٔ ۷۴۹: تا چند به ما جفا کند یار
شمارهٔ ۷۵۰: خوش نسیمی می وزد در صبح از بوی بهار
شمارهٔ ۷۵۱: خسته دلی بسته دل در سر زلفین یار
شمارهٔ ۷۵۲: صبا برو ز بر من به سوی آن دلدار
شمارهٔ ۷۵۳: ای صبحدم نسیم سر زلف تو بیار
شمارهٔ ۷۵۴: تو تا کی همچو سرو از ما کشی سر
شمارهٔ ۷۵۵: نام من در ورق عشق رخت نیست مگر
شمارهٔ ۷۵۶: جانا گرت به جانب ما اوفتد گذر
شمارهٔ ۷۵۷: در جهان غیر تو ای دوست ندارم دلبر
شمارهٔ ۷۵۸: عاشقان را نیست در کویت نظامی این بتر
شمارهٔ ۷۵۹: گفتم چو باز آید مگر بر حالم اندازد نظر
شمارهٔ ۷۶۰: این شب تیره هجران به سر آید آخر
شمارهٔ ۷۶۱: چکنم درد دل خود به که گویم آخر
شمارهٔ ۷۶۲: ای گشته دارالملک جان یغمای بغدادی پسر
شمارهٔ ۷۶۳: چون زلف سودایی شدم بر روی بغدادی پسر
شمارهٔ ۷۶۴: منم چون گوی سرگردان به گرد کوی آن دلبر
شمارهٔ ۷۶۵: عشق بازی با چنان یاری چه خوش باشد دگر
شمارهٔ ۷۶۶: از شراب وصل او مستم دگر
شمارهٔ ۷۶۷: آمد نسیم صبحدم وز یار می آرد خبر
شمارهٔ ۷۶۸: ای دل پر درد بر امّید درمان غم مخور
شمارهٔ ۷۶۹: ای دل ار سرگشته ای از جور دوران غم مخور
شمارهٔ ۷۷۰: ای به خوبی تو در جهان مشهور
شمارهٔ ۷۷۱: بردی دل من به چشم مخمور
شمارهٔ ۷۷۲: بیچاره دل به درد تو تا کی بود صبور
شمارهٔ ۷۷۳: در افتادم به عشق او ز تقدیر
شمارهٔ ۷۷۴: ای مسلمانان بتی دارم به غایت دلپذیر
شمارهٔ ۷۷۵: نکهت خطّست یا بوی بنفشه یا عبیر
شمارهٔ ۷۷۶: کیست به عالم مرا غیر غمت دستگیر
شمارهٔ ۷۷۷: دلم از درد فراق تو به جان آمد باز
شمارهٔ ۷۷۸: آخر نظری کن به من ای سرو روان باز
شمارهٔ ۷۷۹: هست چون زلف بتانم هوس عمر دراز
شمارهٔ ۷۸۰: سروی به خون دیده بپروردمش به ناز
شمارهٔ ۷۸۱: ای که دل برده ای ز دستم باز
شمارهٔ ۷۸۲: صبا با گل بگو از من دگر باز
شمارهٔ ۷۸۳: به یاد آمدم آن جوانی و ناز
شمارهٔ ۷۸۴: در بوستان حسن بگفتم به سرو ناز
شمارهٔ ۷۸۵: ای تو چون محمود و من در بندگی همچون ایاز
شمارهٔ ۷۸۶: صبا مرا به جهان نیست جز تو محرم راز
شمارهٔ ۷۸۷: سرو نازی سرو نازی سرو ناز
شمارهٔ ۷۸۸: آن سرو راست را که همی پرورم به ناز
شمارهٔ ۷۸۹: فغان و داد ازین روزگار سفله نواز
شمارهٔ ۷۹۰: به دست دل نیفتاده چو تو حوری وشی هرگز
شمارهٔ ۷۹۱: تا چند کشیم از جگر این آه جگر سوز
شمارهٔ ۷۹۲: دلبرا بر سر کوی تو فغانست امروز
شمارهٔ ۷۹۳: جفا نمود دلم بر سر وفاست هنوز
شمارهٔ ۷۹۴: روی او صبح من و ماه تمامست هنوز
شمارهٔ ۷۹۵: بار عشق تو مرا بر دل و جانست هنوز
شمارهٔ ۷۹۶: در فراقش رود خون از دیده می بارم هنوز
شمارهٔ ۷۹۷: دیگر چه فتنه می کند این باد مشک بیز
شمارهٔ ۷۹۸: نیاز من به رخ خود مکن ز خویش قیاس
شمارهٔ ۷۹۹: مریز خون دل خلق را نگارا بس
شمارهٔ ۸۰۰: بیا که در دو جهان غیر تو ندارم کس
شمارهٔ ۸۰۱: نمی باید مرا منّت ز هرکس
شمارهٔ ۸۰۲: چون من ندارم جز تو کس جز تو ندارم هیچکس
شمارهٔ ۸۰۳: صبا برو ز بر من مقام یار بپرس
شمارهٔ ۸۰۴: آن چنانم زغم عشق تو حیران که مپرس
شمارهٔ ۸۰۵: دلبرا ترک جفا کن ز من زار بترس
شمارهٔ ۸۰۶: جانا به جان تو که به فریاد ما برس
شمارهٔ ۸۰۷: ای دل خسته برو بر در آن یار مترس
شمارهٔ ۸۰۸: ما در میان عاشقان عشق خدا داریم و بس
شمارهٔ ۸۰۹: ما را بجز خیال تو کس نیست هم نفس
شمارهٔ ۸۱۰: ای مرا خیل خیالت هم نفس
شمارهٔ ۸۱۱: اگر به خلق نماید رخ جهان آراش
شمارهٔ ۸۱۲: صبا از رخ بکش یک دم نقابش
شمارهٔ ۸۱۳: چون صبا آورد از زلفش نسیمی روح بخش
شمارهٔ ۸۱۴: یارب دل محنت زده ام را خبری بخش
شمارهٔ ۸۱۵: دل ربود از من و در دست بلا افکندش
شمارهٔ ۸۱۶: نگار مهوش ما را که نیست مانندش
شمارهٔ ۸۱۷: منّتی نیست ز خلقم به جهان جز کرمش
شمارهٔ ۸۱۸: دلم بر آتشست از لعل نوشش
شمارهٔ ۸۱۹: که دید شکل هلالی چو ابروی طاقش
شمارهٔ ۸۲۰: نگار چابک مه روی مهوش
شمارهٔ ۸۲۱: در باغ خرامید شبی آن بت مهوش
شمارهٔ ۸۲۲: چند ز دیده خون دل بر رخ جان چکانمش
شمارهٔ ۸۲۳: آه ازین شب که نیست پایانش
شمارهٔ ۸۲۴: خوشست درد که باشد امید درمانش
شمارهٔ ۸۲۵: مراست درد فراقی که نیست درمانش
شمارهٔ ۸۲۶: اگرچه یاد نیاید به سالها ز منش
شمارهٔ ۸۲۷: صبحدم آورد بویی سویم از پیراهنش
شمارهٔ ۸۲۸: گر زنم آهی بسوزم خرمنش
شمارهٔ ۸۲۹: ز مهرویان بود گویا وفا خوش
شمارهٔ ۸۳۰: در فراقت من نکردم خواب خوش
شمارهٔ ۸۳۱: ای دل ما را به دردت حال خوش
شمارهٔ ۸۳۲: بیا تا در برت گیرم چو جان خوش
شمارهٔ ۸۳۳: چو خندد صبحدم گل در چمن خوش
شمارهٔ ۸۳۴: بیا که دیده ی من دید دوش خوابی خوش
شمارهٔ ۸۳۵: چرا کردی مرا از دل فراموش
شمارهٔ ۸۳۶: گرم بوسی دهی از لعل پرنوش
شمارهٔ ۸۳۷: به خوابش دیده ام زلف تو را دوش
شمارهٔ ۸۳۸: گر شبی سوی من خسته دل افتد رایش
شمارهٔ ۸۳۹: به جان آمد دل من از جفایش
شمارهٔ ۸۴۰: بر ما گذر ار آرد در دیده کنم جایش
شمارهٔ ۸۴۱: گر به جانی می فروشد وصل خویش
شمارهٔ ۸۴۲: تو جوری می کنی بر من ز حد بیش
شمارهٔ ۸۴۳: نگارینا مکن بر من ستم بیش
شمارهٔ ۸۴۴: آسوده نیست خاطرم از روزگار خویش
شمارهٔ ۸۴۵: دادم به دستت مسکین دل ریش
شمارهٔ ۸۴۶: نکهت عنبرست یا بویش
شمارهٔ ۸۴۷: ای به رخت نیاز من از حد و اندازه ی بیش
شمارهٔ ۸۴۸: به غیر سوز و گدازیم چاره نیست چو شمع
شمارهٔ ۸۴۹: در شب تاریک هجران زار و سوزانم چو شمع
شمارهٔ ۸۵۰: دغدغه ی وصل تو چون برود از دماغ
شمارهٔ ۸۵۱: مژده ای دادم صبا کامد گل خوش بو به باغ
شمارهٔ ۸۵۲: من نمی خواهم بجز روی تو باغ
شمارهٔ ۸۵۳: دل برد دلبر و به دلم برنهاد داغ
شمارهٔ ۸۵۴: قدّش صنوبریست روان در میان باغ
شمارهٔ ۸۵۵: ای دل به گرد کعبه کوی تو در طواف
شمارهٔ ۸۵۶: ما زان توئیم بی تکلّف
شمارهٔ ۸۵۷: دلم از جان شده بر روی چو ماهت مشعوف
شمارهٔ ۸۵۸: ای که هستم من مهجور ز جانت مشتاق
شمارهٔ ۸۵۹: چنان به وصل توأم از میان جان مشتاق
شمارهٔ ۸۶۰: ما را ز حد برفت ز درد تو اشتیاق
شمارهٔ ۸۶۱: بر لب آمد جان ما از اشتیاق
شمارهٔ ۸۶۲: خون جگر خورم به جهان با غم فراق
شمارهٔ ۸۶۳: پست طاقت طاق گشت از بار عشق
شمارهٔ ۸۶۴: ای گل رویت بهارستان عشق
شمارهٔ ۸۶۵: الغیاث از دست دل کِم کرد سرگردان عشق
شمارهٔ ۸۶۶: به جان رسید دل من ز گردش افلاک
شمارهٔ ۸۶۷: اگر ز دل کشم آهی به غم من غمناک
شمارهٔ ۸۶۸: ندارم در غم عشقت ز کس باک
شمارهٔ ۸۶۹: ای شرمسار روی تو خورشید بر فلک
شمارهٔ ۸۷۰: ای برده رخت ز روی گل رنگ
شمارهٔ ۸۷۱: دردی که مراست بر دل تنگ
شمارهٔ ۸۷۲: عهد کردم که ازین پس ندهم دل به خیال
شمارهٔ ۸۷۳: دل به زلفت داده ام ز آنم پریشانست حال
شمارهٔ ۸۷۴: به تلخی شب هجران و بامداد وصال
شمارهٔ ۸۷۵: چو بودی گر وفا بودی در آن دل
شمارهٔ ۸۷۶: رفتی و در غم تو بماندم فگار دل
شمارهٔ ۸۷۷: من نمی یابم دوای درد دل
شمارهٔ ۸۷۸: جهان خرّم و ما چنین تنگ دل
شمارهٔ ۸۷۹: مراست از دو جهان مهر دوست حاصل دل
شمارهٔ ۸۸۰: چون ندادم آن ستمگر کام دل
شمارهٔ ۸۸۱: روی تو شد صبح جان زلف تو شد شام دل
شمارهٔ ۸۸۲: آسان نمی شود شب وصلم به کام دل
شمارهٔ ۸۸۳: من با خط و خال او تا آنکه ببستم دل
شمارهٔ ۸۸۴: ای خیال روی تو سلطان دل
شمارهٔ ۸۸۵: ای جهان تا کی بری فرمان دل
شمارهٔ ۸۸۶: ز درد فراقت من خسته دل
شمارهٔ ۸۸۷: ای دیده ی جان جهان در شست زلفت بسته دل
شمارهٔ ۸۸۸: من فدا کردم سر اندر پای دل
شمارهٔ ۸۸۹: دردم ز حد گذشت و ندارم دوای دل
شمارهٔ ۸۹۰: تا چند حال ما را آشفته داری ای دل
شمارهٔ ۸۹۱: بگو تا کی چنین دربندی ای دل
شمارهٔ ۸۹۲: من بی دل چکنم پیش که گویم غم دل
شمارهٔ ۸۹۳: تا جای گرفته ای تو در دل
شمارهٔ ۸۹۴: مرا عشقت نه امروزست در دل
شمارهٔ ۸۹۵: ای برده آتش رخ تو آب و رنگ گل
شمارهٔ ۸۹۶: تا کی کنم ای دوست به درد تو تحمّل
شمارهٔ ۸۹۷: آن مرغ که بود زیرکش نام
شمارهٔ ۸۹۸: به زلف سرکش شوریده چون شام
شمارهٔ ۸۹۹: برنمی آید مرا زان لعل جان افزای کام
شمارهٔ ۹۰۰: ای رخت همچو صبح و زلف چو شام
شمارهٔ ۹۰۱: به چشم و ابروی شوخ ای دلارام
شمارهٔ ۹۰۲: چه خوش باشد شراب وصل در جام
شمارهٔ ۹۰۳: ای سرو ناز رسته دمی سوی ما خرام
شمارهٔ ۹۰۴: نمی بیند دلم از یار خود کام
شمارهٔ ۹۰۵: چون تو را گشتم ز جان و دل غلام
شمارهٔ ۹۰۶: یک نظر گر می کنی بر حال ما، ما را تمام
شمارهٔ ۹۰۷: قرار برد ز دل زلف بی قرار توأم
شمارهٔ ۹۰۸: تا که من نرد وفا با رخ تو باخته ام
شمارهٔ ۹۰۹: سالها تا ز غم عشق رخت سوخته ام
شمارهٔ ۹۱۰: من که با خاک درت خون دل آمیخته ام
شمارهٔ ۹۱۱: دل به غم تو بسته ام و از همه خلق رسته ام
شمارهٔ ۹۱۲: چون سر زلفش پریشان در جهان افتاده ام
شمارهٔ ۹۱۳: سالها در عشق تو خون خورده ام
شمارهٔ ۹۱۴: تا سر کوی تو مأوا کرده ام
شمارهٔ ۹۱۵: جان فدای راه عشقش کرده ام
شمارهٔ ۹۱۶: آنکه در عالم ثنایش کرده ام
شمارهٔ ۹۱۷: درد دلم را ز تو گرچه نهان کرده ام
شمارهٔ ۹۱۸: نازنینا من ز جانت بنده ام
شمارهٔ ۹۱۹: تا خیال آن بت بگزیده ام
شمارهٔ ۹۲۰: ای خوشا وقت دل شوریده ام
شمارهٔ ۹۲۱: من که عمری در جهان گردیده ام
شمارهٔ ۹۲۲: ای خیال روی تو در دیده ام
شمارهٔ ۹۲۳: خوابی خوش است اینکه شب دوش دیده ام
شمارهٔ ۹۲۴: باد صبا از من رسان نزد دلارامم سلام
شمارهٔ ۹۲۵: من دلخسته در عشقت خرابم
شمارهٔ ۹۲۶: به درد عشق تو درمان نیابم
شمارهٔ ۹۲۷: بی روی تو نیست خورد و خوابم
شمارهٔ ۹۲۸: دلا در باغ حسنش عندلیبم
شمارهٔ ۹۲۹: در جوانی قدر خود نشناختم
شمارهٔ ۹۳۰: هنوز از باده ی وصل تو مستم
شمارهٔ ۹۳۱: دیده بگشادم و دل در سر زلفت بستم
شمارهٔ ۹۳۲: ز عشقت تا ز خود بیگانه گشتم
شمارهٔ ۹۳۳: به بوی زلف تو دیوانه گشتم
شمارهٔ ۹۳۴: بتا تا مهر تو در بر گرفتم
شمارهٔ ۹۳۵: آنکه هرگز نرود یک نفسی از یادم
شمارهٔ ۹۳۶: تا دل به غم رخت نهادم
شمارهٔ ۹۳۷: آفتاب رویش از مشرق برآمد صبحدم
شمارهٔ ۹۳۸: نگار ماه روی سرو قدم
شمارهٔ ۹۳۹: چرا گشتی چنین غافل ز دردم
شمارهٔ ۹۴۰: ز حد بگذشت در عشق تو دردم
شمارهٔ ۹۴۱: تا جهانست به سر گرد جهان می گردم
شمارهٔ ۹۴۲: چو در عالم تویی درمان دردم
شمارهٔ ۹۴۳: مدّتی تا ز غمت گرد جهان می گردم
شمارهٔ ۹۴۴: هیچ دانی که جهان در سر و کارت کردم
شمارهٔ ۹۴۵: مهر روی خوب در جان باشدم
شمارهٔ ۹۴۶: از سر سوز جگر بر در آن یار شدم
شمارهٔ ۹۴۷: دلم همچون سر زلفست در هم
شمارهٔ ۹۴۸: به جان رسید مرا جان نازنین از غم
شمارهٔ ۹۴۹: خیالش دوش ناگه در ربودم
شمارهٔ ۹۵۰: دو زلف سرکشش پرتاب دیدم
شمارهٔ ۹۵۱: از آن زمان که من آن روی چون قمر دیدم
شمارهٔ ۹۵۲: دوش رویش به خواب می دیدم
شمارهٔ ۹۵۳: بیمست که از دست تو فریاد برآرم
شمارهٔ ۹۵۴: من امشب با سر زلفش سر و کاری عجب دارم
شمارهٔ ۹۵۵: باد صبا خدا را بگذر سوی نگارم
شمارهٔ ۹۵۶: نگارا از فراقت سخت زارم
شمارهٔ ۹۵۷: تو می دانی که جز تو کس ندارم
شمارهٔ ۹۵۸: ز هجر روی تو یارا به کام اغیارم
شمارهٔ ۹۵۹: در حسرت روی آن نگارم
شمارهٔ ۹۶۰: من به لطفت امید می دارم
شمارهٔ ۹۶۱: از شب هجر تو ای دوست شکایت دارم
شمارهٔ ۹۶۲: دلبرا آرزوی دیدن رویت دارم
شمارهٔ ۹۶۳: نگاری چابک و دلبند دارم
شمارهٔ ۹۶۴: دلا من آرزوی یار دارم
شمارهٔ ۹۶۵: امشب سر وصل یار دارم
شمارهٔ ۹۶۶: نه در عالم کسی غمخوار دارم
شمارهٔ ۹۶۷: مهر رویش میان جان دارم
شمارهٔ ۹۶۸: چه دهم شرح که از غصّه چه بر جان دارم
شمارهٔ ۹۶۹: باز در سر هوس روی نگاری دارم
شمارهٔ ۹۷۰: من به بوی سر زلفت نگرانی دارم
شمارهٔ ۹۷۱: بیا کز درد دوری بی قرارم
شمارهٔ ۹۷۲: در عشق تو جز رنگ رخ زرد ندارم
شمارهٔ ۹۷۳: ای دوست نظر کن ز سر لطف به کارم
شمارهٔ ۹۷۴: به عالم غیر تو دلبر ندارم
شمارهٔ ۹۷۵: به دوران وصالت غم ندارم
شمارهٔ ۹۷۶: دلا صبر از رخ جانان ندارم
شمارهٔ ۹۷۷: ندارم بی تو برگ جان ندارم
شمارهٔ ۹۷۸: به عالم غیر تو یاری ندارم
شمارهٔ ۹۷۹: منم کاندر جهان یاری ندارم
شمارهٔ ۹۸۰: صبا بگذر شبی در کوی یارم
شمارهٔ ۹۸۱: چشم بینایی بده تا روی جانان بنگرم
شمارهٔ ۹۸۲: جانا ز دست عشق تو فرسوده خاطرم
شمارهٔ ۹۸۳: گر من ز دست هجر تو آهی برآورم
شمارهٔ ۹۸۴: تا روی همچو ماه تو رفت از برابرم
شمارهٔ ۹۸۵: تا من از صحبت تو مهجورم
شمارهٔ ۹۸۶: بیا جانا که جانت را بمیرم
شمارهٔ ۹۸۷: مگر لطف تو باشد دستگیرم
شمارهٔ ۹۸۸: به لطف ای دوست باری دست گیرم
شمارهٔ ۹۸۹: بر نور شمع رویت پروانه ی حقیرم
شمارهٔ ۹۹۰: بیا ای سرو ناز من روان تا در برت گیرم
شمارهٔ ۹۹۱: بگفتی هم شبی جانا نظر بر حالت اندازم
شمارهٔ ۹۹۲: مدّتی تا به غم حال جهان می سازم
شمارهٔ ۹۹۳: خداوندا بده عمری درازم
شمارهٔ ۹۹۴: لب تشنه لعل توأم آبی مگر ارزم
شمارهٔ ۹۹۵: ز دیده خون دل تا چند ریزم
شمارهٔ ۹۹۶: مرا در دل همی آمد که با عشقت نیامیزم
شمارهٔ ۹۹۷: نیست بر دولت وصل تو شبی دست رسم
شمارهٔ ۹۹۸: چنین بی یار و دل تا چند باشم
شمارهٔ ۹۹۹: اگر با دولتت پاینده باشم
شمارهٔ ۱۰۰۰: تو شمعی و منت پروانه باشم
شمارهٔ ۱۰۰۱: سرو قد تو رسته روان بر کنار چشم
شمارهٔ ۱۰۰۲: صد ازین جور و جفا گر ز برای تو کشم
شمارهٔ ۱۰۰۳: من اندر کار عشقش چند کوشم
شمارهٔ ۱۰۰۴: دوش می رفت دوش بر دوشم
شمارهٔ ۱۰۰۵: تا چند زنی تیغ جفا بر دل ریشم
شمارهٔ ۱۰۰۶: ز زلفت بو نمی یابد دماغم
شمارهٔ ۱۰۰۷: ز گل با روی تو باشد فراغم
شمارهٔ ۱۰۰۸: ای شده غم یار من، من شده ام یار غم
شمارهٔ ۱۰۰۹: همی پرسی که چونی در فراقم
شمارهٔ ۱۰۱۰: کنون عمری که سرگردان عشقم
شمارهٔ ۱۰۱۱: بس بگردید و بس بگردد هم
شمارهٔ ۱۰۱۲: چو من آشفته آن زلف و خالم
شمارهٔ ۱۰۱۳: بگرفت ز دست غم ملالم
شمارهٔ ۱۰۱۴: عمریست تا من از جان حیران آن جمالم
شمارهٔ ۱۰۱۵: چرایی این چنین فارغ ز حالم
شمارهٔ ۱۰۱۶: آخر نظری فکن به حالم
شمارهٔ ۱۰۱۷: چون سر زلف تو ای دوست پریشان حالم
شمارهٔ ۱۰۱۸: تا هست نظر بدان جمالم
شمارهٔ ۱۰۱۹: ای سر زلف تو پناه دلم
شمارهٔ ۱۰۲۰: تا کی زنی ز تیغ جفا نیش بر دلم
شمارهٔ ۱۰۲۱: چو بلبل در هوای گلستانم
شمارهٔ ۱۰۲۲: تا هست به عشق تو توانم
شمارهٔ ۱۰۲۳: من ز هجران تو سرگشته و سرگردانم
شمارهٔ ۱۰۲۴: اگرچه سوخت در غم استخوانم
شمارهٔ ۱۰۲۵: بلبل صفت از عشق تو فریاد زنانم
شمارهٔ ۱۰۲۶: من تو را یار خویش می دانم
شمارهٔ ۱۰۲۷: ز سوز عشق رخت آتشیست در جانم
شمارهٔ ۱۰۲۸: بر آب دیده چون سروش نشانم
شمارهٔ ۱۰۲۹: در جمال رخ تو حیرانم
شمارهٔ ۱۰۳۰: فریاد که از دست تو فریاد زنانم
شمارهٔ ۱۰۳۱: از دست غم عشق تو فریاد کنانم
شمارهٔ ۱۰۳۲: ناتوانم به غم عشق تو و نتوانم
شمارهٔ ۱۰۳۳: بی رخ چون خورت ای جان به لب آمد جانم
شمارهٔ ۱۰۳۴: من راز غم عشق تو گفتن نتوانم
شمارهٔ ۱۰۳۵: عمریست تا چو پرگار سرگشته در جهانم
شمارهٔ ۱۰۳۶: پشتم ز فراق شد خم
شمارهٔ ۱۰۳۷: در سرم هست که سر در سر کار تو کنم
شمارهٔ ۱۰۳۸: من دیده با خیال تو برهم نمی زنم
شمارهٔ ۱۰۳۹: گر خرامی پیش ما در دیدگان جایت کنم
شمارهٔ ۱۰۴۰: گفتم که یک شبی سوی جانان گذر کنم
شمارهٔ ۱۰۴۱: بخت اگر یاری دهد یارش کنم
شمارهٔ ۱۰۴۲: پیش رویش جان و دل قربان کنم
شمارهٔ ۱۰۴۳: گفته بودی از لبت درمان کنم
شمارهٔ ۱۰۴۴: تا به کی درد غمت پنهان کنم
شمارهٔ ۱۰۴۵: درد ما را با غمت چون نیست درمان چون کنم
شمارهٔ ۱۰۴۶: دل ز تنهایی به جان آمد ندانم چون کنم
شمارهٔ ۱۰۴۷: تا به چند این دیده را در هجر تو جیحون کنم
شمارهٔ ۱۰۴۸: جز غم چو نیست حاصل ایام چون کنم
شمارهٔ ۱۰۴۹: تا به کی دل را ز درد عشق تو پر خون کنم
شمارهٔ ۱۰۵۰: شب وصال میسّر نمی شود چه کنم
شمارهٔ ۱۰۵۱: بی رخت صبر از این بیش ندارم چه کنم
شمارهٔ ۱۰۵۲: من مسکین به جهان یار ندارم چه کنم
شمارهٔ ۱۰۵۳: بگو که با غم هجران روی او چه کنم
شمارهٔ ۱۰۵۴: بر سر کوی تو افغان چه کنم گر نکنم
شمارهٔ ۱۰۵۵: بیا که بی رخ خوبت نظر به کس نکنم
شمارهٔ ۱۰۵۶: با تو تا جان باشدم یاری کنم
شمارهٔ ۱۰۵۷: با درد دلپذیر تو درمان چه می کنم
شمارهٔ ۱۰۵۸: با دو چشمت عشق بازی می کنم
شمارهٔ ۱۰۵۹: من چو بلبل ناله های صبحگاهی می کنم
شمارهٔ ۱۰۶۰: گفتم که عهد یار جفاجوی بشکنم
شمارهٔ ۱۰۶۱: پرسی ز من که چونی ای دوست بی تو چونم
شمارهٔ ۱۰۶۲: در این جهان دل خود را شکسته می بینم
شمارهٔ ۱۰۶۳: شدم به طرف گلستان که تا گلی چینم
شمارهٔ ۱۰۶۴: نه بخت آنکه شبی با تو روبرو بنشینم
شمارهٔ ۱۰۶۵: نه یاریی دهدم بخت تا رخت بینم
شمارهٔ ۱۰۶۶: نام تو قوّت دل و دینم
شمارهٔ ۱۰۶۷: من دولت وصالش از بی نیاز خواهم
شمارهٔ ۱۰۶۸: با درد عشقت درمان نخواهم
شمارهٔ ۱۰۶۹: اگر نه وصل تو باشد جهان نمی خواهم
شمارهٔ ۱۰۷۰: شبت خوش باد همچون روز خرّم
شمارهٔ ۱۰۷۱: دیگر هوای عشق تو در سرگرفته ایم
شمارهٔ ۱۰۷۲: نگارا ز هجر تو دل خسته ایم
شمارهٔ ۱۰۷۳: چو لاله پر از خون دل خسته ایم
شمارهٔ ۱۰۷۴: شبهاست کز خیال رخ تو نخفته ایم
شمارهٔ ۱۰۷۵: دور از تو دلبرا چه جفاها کشیده ایم
شمارهٔ ۱۰۷۶: روی بنمای که پیشت به نیاز آمده ایم
شمارهٔ ۱۰۷۷: دیده دیدن رویت ز خدا می طلبیم
شمارهٔ ۱۰۷۸: قدر روز وصل تو نشناختیم
شمارهٔ ۱۰۷۹: ما بی رخ تو دیده ز عالم بدوختیم
شمارهٔ ۱۰۸۰: تا دیده و دل در سر زلفین تو بستیم
شمارهٔ ۱۰۸۱: ما تو را دلدار خود پنداشتیم
شمارهٔ ۱۰۸۲: از مادر دهر تا بزادیم
شمارهٔ ۱۰۸۳: در سر کوی غمت دل به جفا بنهادیم
شمارهٔ ۱۰۸۴: بسیار در فراق تو زنهارها زدیم
شمارهٔ ۱۰۸۵: در درد بمردیم و به درمان نرسیدیم
شمارهٔ ۱۰۸۶: یاد باد آنکه عزیزان همه با هم بودیم
شمارهٔ ۱۰۸۷: بر در لطف تو نیاز آریم
شمارهٔ ۱۰۸۸: ما در دو جهان جز دلکی ریش نداریم
شمارهٔ ۱۰۸۹: گفتم به دل که ای دل دانی که در چه کاریم
شمارهٔ ۱۰۹۰: جز درگه تو راه به جایی نمی بریم
شمارهٔ ۱۰۹۱: با سرو قد تو عشق بازیم
شمارهٔ ۱۰۹۲: تا به کی در غم عشق تو چنین درسازیم
شمارهٔ ۱۰۹۳: دلا تا کی به درد او بسازیم
شمارهٔ ۱۰۹۴: بگو تا چند خون دل به غم در ساغر اندازیم
شمارهٔ ۱۰۹۵: صبا رسید و رسانید بوی یار قدیم
شمارهٔ ۱۰۹۶: گر نسیم کوی او دارد مسلمانان نسیم
شمارهٔ ۱۰۹۷: چون صبا از زلف یارم هر سحر آرد نسیم
شمارهٔ ۱۰۹۸: ما خود ز که ایم و از کدامیم
شمارهٔ ۱۰۹۹: ما ندانیم که کشتی غمت را رانیم
شمارهٔ ۱۱۰۰: چه دردست این که درمانش ندانیم
شمارهٔ ۱۱۰۱: چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم
شمارهٔ ۱۱۰۲: درد دل خویش با که گویم
شمارهٔ ۱۱۰۳: در راه عشق روی تو ما بی خبر رویم
شمارهٔ ۱۱۰۴: دل را به بوی وصل تو دادیم و می رویم
شمارهٔ ۱۱۰۵: یارب که تو بگشای در بسته به رویم
شمارهٔ ۱۱۰۶: تا به چند از رخ زیبای تو مهجور شویم
شمارهٔ ۱۱۰۷: پیش چوگان جفایت صنما چون گویم
شمارهٔ ۱۱۰۸: از وصل دری گشا به رویم
شمارهٔ ۱۱۰۹: بهار آمد بیا تا خوش برآییم
شمارهٔ ۱۱۱۰: چو با مهر رخ او آشناییم
شمارهٔ ۱۱۱۱: سرگشته در این عرصه ایام چو ماییم
شمارهٔ ۱۱۱۲: نگارا از تو دور آخر چراییم
شمارهٔ ۱۱۱۳: در بادیه هجر تو سرگشته چو گوییم
شمارهٔ ۱۱۱۴: به جان آمد دل از هجر حبیبان
شمارهٔ ۱۱۱۵: از درد منال ای دل چون نیست تو را درمان
شمارهٔ ۱۱۱۶: به خدایی که جز او نیست خداوند جهان
شمارهٔ ۱۱۱۷: تویی لیلی تویی لیلی تویی درد مرا درمان
شمارهٔ ۱۱۱۸: بی کنارت در میان خونم این نازک میان
شمارهٔ ۱۱۱۹: بار هجرت بر دلم باریست باری بس گران
شمارهٔ ۱۱۲۰: صبا برو تو پیامی ز من به یار رسان
شمارهٔ ۱۱۲۱: ای صبا نیست به عالم چو قدش سرو روان
شمارهٔ ۱۱۲۲: قدم نه شاه باز ما دمی در کوی درویشان
شمارهٔ ۱۱۲۳: ای سخت گمان سست پیمان
شمارهٔ ۱۱۲۴: چشم و ابرویی که او دارد که دارد در جهان
شمارهٔ ۱۱۲۵: سری دارم فدای پای جانان
شمارهٔ ۱۱۲۶: صبا شاد آمدی از کوی جانان
شمارهٔ ۱۱۲۷: ز باد بهاری جهان شد جوان
شمارهٔ ۱۱۲۸: چون جهانی را تویی روح و روان
شمارهٔ ۱۱۲۹: در چمن تا قد آن سرو روانست روان
شمارهٔ ۱۱۳۰: جان شیرینم تویی دانی که شیرینست جان
شمارهٔ ۱۱۳۱: چو زلف دوست برآشفت روزگار جهان
شمارهٔ ۱۱۳۲: ای دل غمگین مدار چشم وفا از جهان
شمارهٔ ۱۱۳۳: ای رخ مهوشت به کام جهان
شمارهٔ ۱۱۳۴: مکن تو روی چو خورشید خود ز ما پنهان
شمارهٔ ۱۱۳۵: شبی چو زلف سیاهت دراز و بی پایان
شمارهٔ ۱۱۳۶: بس روز به عشق تو بریدیم بیابان
شمارهٔ ۱۱۳۷: دلم بگرفت از تنها نشستن
شمارهٔ ۱۱۳۸: مهر روی آن بت سیمین بدن
شمارهٔ ۱۱۳۹: تا به کی جان و جهان در سر کارت کردن
شمارهٔ ۱۱۴۰: روی او را کجا توان دیدن
شمارهٔ ۱۱۴۱: دل به جان آمد از عنا دیدن
شمارهٔ ۱۱۴۲: ای دیده نمی شاید بی دوست جهان دیدن
شمارهٔ ۱۱۴۳: به باغ شد دل من صبحدم به گل چیدن
شمارهٔ ۱۱۴۴: از دستت ای قلم من خواهم به جان رسیدن
شمارهٔ ۱۱۴۵: چه خوش بود به چمن در صبوح گل چیدن
شمارهٔ ۱۱۴۶: باد نوروزی برآمد خیمه بر گلزار زن
شمارهٔ ۱۱۴۷: بیا و دیده جانم به وصل بینا کن
شمارهٔ ۱۱۴۸: بیا ای سرو جان من کنار چشم ما جان کن
شمارهٔ ۱۱۴۹: نگارا رحمتی بر حال ما کن
شمارهٔ ۱۱۵۰: دل ضعیف مرا در دو زلف خود جا کن
شمارهٔ ۱۱۵۱: ز لطفت یک نظر در حال ما کن
شمارهٔ ۱۱۵۲: سهی سروا گذاری سوی ما کن
شمارهٔ ۱۱۵۳: بیا دردم به وصل خود دوا کن
شمارهٔ ۱۱۵۴: درد دل ما را ز کرم باز دوا کن
شمارهٔ ۱۱۵۵: ای نور دیده یک شبی ما را ز وصلت شاد کن
شمارهٔ ۱۱۵۶: از شب وصلت دل ما شاد کن
شمارهٔ ۱۱۵۷: خداوندا به حال ما نظر کن
شمارهٔ ۱۱۵۸: نگارا بر من مسکین نظر کن
شمارهٔ ۱۱۵۹: دمی در کوی درویشان گذر کن
شمارهٔ ۱۱۶۰: یک لحظه به سوی ما گذر کن
شمارهٔ ۱۱۶۱: این خراب آباد دل معمور کن
شمارهٔ ۱۱۶۲: برآ به بام و رخت همچو شمع خاور کن
شمارهٔ ۱۱۶۳: تا به کی این در زنم در باز کن
شمارهٔ ۱۱۶۴: مه رویت درخشان کن دو زلفت را پریشان کن
شمارهٔ ۱۱۶۵: ای سرو سهی قد به سوی ما گذری کن
شمارهٔ ۱۱۶۶: دل سرگشته ی حیران برو ترک مناهی کن
شمارهٔ ۱۱۶۷: به دل گفتم برو شست دو زلفش را پناهی کن
شمارهٔ ۱۱۶۸: نشین به تخت دل ما و پادشاهی کن
شمارهٔ ۱۱۶۹: خلاف عادت معهود را وفایی کن
شمارهٔ ۱۱۷۰: مویت به آفتاب رخ ای جان رها مکن
شمارهٔ ۱۱۷۱: زین بیشتر چون زلف خود خاطر پریشانم مکن
شمارهٔ ۱۱۷۲: ای نگارین زلف شبرنگت به گل پرچین مکن
شمارهٔ ۱۱۷۳: ای دل ای دل بیش ازین در عشق نادانی مکن
شمارهٔ ۱۱۷۴: ای عزیز من ستمکاری مکن
شمارهٔ ۱۱۷۵: ای عارض زیبای تو نازک تر از برگ سمن
شمارهٔ ۱۱۷۶: ای به بالا سرو نازی ای به رخ همچون سمن
شمارهٔ ۱۱۷۷: صبح وصال کی دمد زین شب لاجورد من
شمارهٔ ۱۱۷۸: آن خوشدلی کجا شد و آن روزگار من
شمارهٔ ۱۱۷۹: زمانه تا به کی آخر جفا کند بر من
شمارهٔ ۱۱۸۰: ای دو چشمت مایه درمان من
شمارهٔ ۱۱۸۱: مکن تو روی چو خورشید خود نهان از من
شمارهٔ ۱۱۸۲: قد تو سرو ناز من هجر تو جان گداز من
شمارهٔ ۱۱۸۳: ای بار غم تو بر دل من
شمارهٔ ۱۱۸۴: تا به کی در پا کشد زلفت دل مسکین من
شمارهٔ ۱۱۸۵: آه از ستم زمانه ی دون
شمارهٔ ۱۱۸۶: ای بت سنگین دل سیمین بدن
شمارهٔ ۱۱۸۷: بگشای چشم مرحمت و حال ما ببین
شمارهٔ ۱۱۸۸: هجران آن صنم گلعذار بین
شمارهٔ ۱۱۸۹: تا به کی مسکین دلم باشد ز هجرانت حزین
شمارهٔ ۱۱۹۰: بگشای در رحمت بر روی من مسکین
شمارهٔ ۱۱۹۱: بلبل شوریده زندان بر نتابد بیش ازین
شمارهٔ ۱۱۹۲: ای به قد چون سرو نازی صد هزاران آفرین
شمارهٔ ۱۱۹۳: جان بدادم در فراق روی او
شمارهٔ ۱۱۹۴: ای دو دیده چون کنم درمان ندارد درد تو
شمارهٔ ۱۱۹۵: گر کشم بار کسی هم بار تو
شمارهٔ ۱۱۹۶: ای مرا هم دل تو هم دلدار تو
شمارهٔ ۱۱۹۷: ندارم دل که دل بردارم از تو
شمارهٔ ۱۱۹۸: صبا باز آ که در مان دارم از تو
شمارهٔ ۱۱۹۹: نگارینا دل پر دردم از تو
شمارهٔ ۱۲۰۰: ای به ناکام دلم خسته و مهجور از تو
شمارهٔ ۱۲۰۱: تا به کی باشد دلم در دام تو
شمارهٔ ۱۲۰۲: جانان کدام دل که نگشتست رام تو
شمارهٔ ۱۲۰۳: آمد دل ضعیف من اندر پناه تو
شمارهٔ ۱۲۰۴: ای دل به درد عشق ندارم دوای تو
شمارهٔ ۱۲۰۵: گشتم از جان بنده بالای تو
شمارهٔ ۱۲۰۶: جانم به لب رسید ز جور و جفای تو
شمارهٔ ۱۲۰۷: ای دلم در لعل شکّرخای تو
شمارهٔ ۱۲۰۸: ما را شکایتیست ز دست جفای تو
شمارهٔ ۱۲۰۹: ای دیده ی بخت جهان در آرزوی روی تو
شمارهٔ ۱۲۱۰: باد صبا جان می دهد در آرزوی روی تو
شمارهٔ ۱۲۱۱: بردی دل من به چشم و ابرو
شمارهٔ ۱۲۱۲: من ندیدم ای دل سرگشته جز بیداد ازو
شمارهٔ ۱۲۱۳: ای که دل دارد بسی بر روی جانان آرزو
شمارهٔ ۱۲۱۴: گفته بودم یار گیرم یار کو
شمارهٔ ۱۲۱۵: دلبرا لذّت جوانی کو
شمارهٔ ۱۲۱۶: ای صبا حال دل من بر دلدار بگو
شمارهٔ ۱۲۱۷: صبا تو حال دل خسته با نگار بگو
شمارهٔ ۱۲۱۸: ای صبا قصّه ی دردم بر دلدار بگو
شمارهٔ ۱۲۱۹: ای صبا گرزان نگار ما خبر داری بگو
شمارهٔ ۱۲۲۰: خردم گفت برو ای دل دیوانه برو
شمارهٔ ۱۲۲۱: تا مرا شد سایه زلفت پناه
شمارهٔ ۱۲۲۲: ای سودا دیده ام روی چو ماه
شمارهٔ ۱۲۲۳: آن دیده بین که چون به جفا می کند نگاه
شمارهٔ ۱۲۲۴: تشنه درد فراقت منم ای جان در ده
شمارهٔ ۱۲۲۵: ای غمت در جان ما جا ساخته
شمارهٔ ۱۲۲۶: ای در شکنج زلف تو مرغ دلم جا ساخته
شمارهٔ ۱۲۲۷: گر کند میل جفا دلبر من گویم چه
شمارهٔ ۱۲۲۸: ای مرا از یاد خود بگذاشته
شمارهٔ ۱۲۲۹: نگران خم ابروی توام پیوسته
شمارهٔ ۱۲۳۰: پیش قد تو سهی سرو ز پا افتاده
شمارهٔ ۱۲۳۱: آتش مهر توأم در دل و جان افتاده
شمارهٔ ۱۲۳۲: جان در غم فراقت دل بر بلا نهاده
شمارهٔ ۱۲۳۳: ای ما جهان و جان را بر باد عشق داده
شمارهٔ ۱۲۳۴: ماهتابی هست و ابرش دست پیرامن زده
شمارهٔ ۱۲۳۵: تا غمت همچو الف در دل ما جا کرده
شمارهٔ ۱۲۳۶: ای سلاطین جهان پیش رخت بنده شده
شمارهٔ ۱۲۳۷: به بوی زلف خودم دلبرا به باد مده
شمارهٔ ۱۲۳۸: بنفشه چون سر زلف بتان سر افکنده
شمارهٔ ۱۲۳۹: تو را لبیست نگارا چو غنچه پرخنده
شمارهٔ ۱۲۴۰: این دل محنت و بلا دیده
شمارهٔ ۱۲۴۱: ای خیال رخ تو در دیده
شمارهٔ ۱۲۴۲: آه از این روزگار گردیده
شمارهٔ ۱۲۴۳: دل من از غم تو گرد جهان گردیده
شمارهٔ ۱۲۴۴: ای مثل چشم مستت چشم فلک ندیده
شمارهٔ ۱۲۴۵: گفتم که میارید ز بازار بنفشه
شمارهٔ ۱۲۴۶: عالم همه خوش بوی شد از بوی بنفشه
شمارهٔ ۱۲۴۷: در سر مرا ز عشقش سودا بود همیشه
شمارهٔ ۱۲۴۸: فریاد ز جور این زمانه
شمارهٔ ۱۲۴۹: دو دیده بر سر راهت نهاده ام بازآی
شمارهٔ ۱۲۵۰: آن چه زلفست آن که باز از قهر تابش داده ای
شمارهٔ ۱۲۵۱: بازم از سودای زلفت مست و شیدا کرده ای
شمارهٔ ۱۲۵۲: یکباره عهد یار فراموش کرده ای
شمارهٔ ۱۲۵۳: تا کی دلا به دام غمش اوفتاده ای
شمارهٔ ۱۲۵۴: جانا چه کرده ایم که از ما بریده ای
شمارهٔ ۱۲۵۵: عاشقانت را دگر در جست و جو آورده ای
شمارهٔ ۱۲۵۶: از جان وصل خویش فرستم نواله ای
شمارهٔ ۱۲۵۷: ای در غم عشق تو من در هر دهن افسانه ای
شمارهٔ ۱۲۵۸: مرغ دلم به زلف تو تا ساخت خانه ای
شمارهٔ ۱۲۵۹: بیا که بی تو ندارد دل من اسبابی
شمارهٔ ۱۲۶۰: تو که خورشید جهانی به جهان می تابی
شمارهٔ ۱۲۶۱: گرفت از رشک رویت ماه تابی
شمارهٔ ۱۲۶۲: دلا این عشق بازی تا به کی بی
شمارهٔ ۱۲۶۳: زان لعل لبم بده زکاتی
شمارهٔ ۱۲۶۴: ای دل ز شراب عشق مستی
شمارهٔ ۱۲۶۵: تا که مهر مهرم از درج وفا برداشتی
شمارهٔ ۱۲۶۶: من ندارم بی رخت از زندگانی راحتی
شمارهٔ ۱۲۶۷: چه کردم تا زمن دل برگرفتی
شمارهٔ ۱۲۶۸: ای مسلمانان خدا را همّتی
شمارهٔ ۱۲۶۹: دارم به لطف عام تو چشم عنایتی
شمارهٔ ۱۲۷۰: گفتم ز جور دوست بگویم حکایتی
شمارهٔ ۱۲۷۱: دردا که نیست روز غمت را نهایتی
شمارهٔ ۱۲۷۲: به رخ چون ماه تابانی به قد چون سرو آزادی
شمارهٔ ۱۲۷۳: ز کوی دوست آمد شاد بادی
شمارهٔ ۱۲۷۴: دلا در عشق بازی نیک مردی
شمارهٔ ۱۲۷۵: گر مرا با درد عشقت چاره بودی خوش بدی
شمارهٔ ۱۲۷۶: یک شب به لطف از درما درنیامدی
شمارهٔ ۱۲۷۷: تا کی ای دیده دل اندر رخ جانان بندی
شمارهٔ ۱۲۷۸: گهی بزم طرب را ساختندی
شمارهٔ ۱۲۷۹: دلا خود را به مه رویی چه بندی
شمارهٔ ۱۲۸۰: بگو چگونه دهم شرح آرزومندی
شمارهٔ ۱۲۸۱: گلبن وصل ز باغ دل ما برکندی
شمارهٔ ۱۲۸۲: چه جرم رفت که یکباره مهر ببریدی
شمارهٔ ۱۲۸۳: گر شبی روی چو ماه تو دو چشمم دیدی
شمارهٔ ۱۲۸۴: به حکم آنکه مرا نیست در جهان یاری
شمارهٔ ۱۲۸۵: مگر با ما سر یاری نداری
شمارهٔ ۱۲۸۶: ای که ز دولت و اقبال تو برخورداری
شمارهٔ ۱۲۸۷: صبا اگر به سر کوی او گذر داری
شمارهٔ ۱۲۸۸: دلم ز دست ببردی و جان به سر باری
شمارهٔ ۱۲۸۹: بگو تا کی دلم را تنگ داری
شمارهٔ ۱۲۹۰: چرا بی جرم با ما جنگ داری
شمارهٔ ۱۲۹۱: نگارینا ز نامم ننگ داری
شمارهٔ ۱۲۹۲: چه باشد ار ز من خسته دل تو یاد آری
شمارهٔ ۱۲۹۳: دلم ببردی و دانم که قصد جان داری
شمارهٔ ۱۲۹۴: صبا بازآ که درمانم تو داری
شمارهٔ ۱۲۹۵: چون چشم بد از روی خودم دور چه داری
شمارهٔ ۱۲۹۶: ای دل به سر کویش رو گر هوسی داری
شمارهٔ ۱۲۹۷: ای دل به درد عشقش دانم دوا نداری
شمارهٔ ۱۲۹۸: نگارا رسم دلداری نداری
شمارهٔ ۱۲۹۹: گرم بودی به وصلت اختیاری
شمارهٔ ۱۳۰۰: دلا تا کی چنین در زیر باری
شمارهٔ ۱۳۰۱: چه خوش بادیست باد نوبهاری
شمارهٔ ۱۳۰۲: که دارد در دو عالم چون تو یاری
شمارهٔ ۱۳۰۳: که را باشد به عالم چون تو یاری
شمارهٔ ۱۳۰۴: حاش لله که مرا جز تو بود دلداری
شمارهٔ ۱۳۰۵: به دردی دل گرفتارست باری
شمارهٔ ۱۳۰۶: نیست یاری به جهان مثل تو کس دلداری
شمارهٔ ۱۳۰۷: به امیدی که برآید مه رویت سحری
شمارهٔ ۱۳۰۸: چه باشد ار به من خسته دل کنی نظری
شمارهٔ ۱۳۰۹: چه شود گر فکند بر من مسکین نظری
شمارهٔ ۱۳۱۰: الهی تو بگشا به لطفت دری
شمارهٔ ۱۳۱۱: که را طاقت بود بر درد دوری
شمارهٔ ۱۳۱۲: فدای جان منست آن نگار چون حوری
شمارهٔ ۱۳۱۳: دل برده ای از دست من ای کان لطف و دلبری
شمارهٔ ۱۳۱۴: سهی سروا چرا با ما نسازی
شمارهٔ ۱۳۱۵: بس دولت فیروزست در پای تو سربازی
شمارهٔ ۱۳۱۶: تو تا کی با من مسکین نسازی
شمارهٔ ۱۳۱۷: تا کی ز سر زلف تو ما را ننوازی
شمارهٔ ۱۳۱۸: وقت آنست که بر ما نظری اندازی
شمارهٔ ۱۳۱۹: دلا تو با من مسکین چرا نمی سازی
شمارهٔ ۱۳۲۰: چرا تو درد دلم را دوا نمی سازی
شمارهٔ ۱۳۲۱: چرا به کار من ناتوان نپردازی
شمارهٔ ۱۳۲۲: بگفتم با صبا دزدیده رازی
شمارهٔ ۱۳۲۳: معطّرست جهانی ز باد نوروزی
شمارهٔ ۱۳۲۴: بو که آن ماه من اندر چمن آید روزی
شمارهٔ ۱۳۲۵: هر آنکه داد مرا عمر او دهد روزی
شمارهٔ ۱۳۲۶: بیا که غمزه سرمست تو به دلدوزی
شمارهٔ ۱۳۲۷: اگر شود شب وصلت مرا شبی روزی
شمارهٔ ۱۳۲۸: من تو را دارم و جز لطف توأم نیست کسی
شمارهٔ ۱۳۲۹: تا نفس هست به یاد تو برآرم نفسی
شمارهٔ ۱۳۳۰: بتا به عهد من ار بر سر جفا باشی
شمارهٔ ۱۳۳۱: چرا جانا به دردم شاد باشی
شمارهٔ ۱۳۳۲: دلا تو تا به غم عشق در جهان باشی
شمارهٔ ۱۳۳۳: دلا تا کی چنین سرگشته باشی
شمارهٔ ۱۳۳۴: دلا تا کی چنین دیوانه باشی
شمارهٔ ۱۳۳۵: ز جانم تو را بنده در بندگی
شمارهٔ ۱۳۳۶: ماییم و غم عشقت و خوابی و خیالی
شمارهٔ ۱۳۳۷: دلا تا کی به درد عشق نالی
شمارهٔ ۱۳۳۸: در دیده ام نیامد جز روی تو خیالی
شمارهٔ ۱۳۳۹: مرا خود نباشد به عالم دلی
شمارهٔ ۱۳۴۰: من ندیدم به جهان همچو دو زلفت شامی
شمارهٔ ۱۳۴۱: دامن وصل ار به کف آید دمی
شمارهٔ ۱۳۴۲: من شبی در خواب عکس روی او گردیدمی
شمارهٔ ۱۳۴۳: چرخ کی گردد به کام ما دمی
شمارهٔ ۱۳۴۴: بتا تا کی کنی این سرگرانی
شمارهٔ ۱۳۴۵: الا ای سرو ناز بوستانی
شمارهٔ ۱۳۴۶: تو مرا دردی و تو درمانی
شمارهٔ ۱۳۴۷: دل من درد غمت دارد و تو درمانی
شمارهٔ ۱۳۴۸: چو حال زار من خسته دل تو می دانی
شمارهٔ ۱۳۴۹: دلم را درد و درمانی مرا تو مونس جانی
شمارهٔ ۱۳۵۰: تو عهدی کرده ای جانا که از من سر نگردانی
شمارهٔ ۱۳۵۱: دل من به دست آر اگر می توانی
شمارهٔ ۱۳۵۲: دل بدادم به تو ای دوست من از نادانی
شمارهٔ ۱۳۵۳: فراموشت چرا شد مهربانی
شمارهٔ ۱۳۵۴: نگارا چون قلم ما را به سر تا کی بگردانی
شمارهٔ ۱۳۵۵: تا چند مرا جانا از غمزه برنجانی
شمارهٔ ۱۳۵۶: تو راست بر مه تابنده از شکر دهنی
شمارهٔ ۱۳۵۷: همچون قلم نگارا چندم به سر دوانی
شمارهٔ ۱۳۵۸: جهان بگرفت باز از سر جوانی
شمارهٔ ۱۳۵۹: مرا که در دو جهان راحت دل و جانی
شمارهٔ ۱۳۶۰: دلی که نیست به درد فراقت ارزانی
شمارهٔ ۱۳۶۱: دلی ز دست بدادم ز روی نادانی
شمارهٔ ۱۳۶۲: ای جان و زندگانی عمری و شادمانی
شمارهٔ ۱۳۶۳: صبا تو حال دل تنگ ما نکو دانی
شمارهٔ ۱۳۶۴: تو جام جهان نمای جانی
شمارهٔ ۱۳۶۵: بده ساقی تو جام ارغوانی
شمارهٔ ۱۳۶۶: صبا حال دلم را نیک دانی
شمارهٔ ۱۳۶۷: جانا چه باشد ار دل ما را دوا کنی
شمارهٔ ۱۳۶۸: جانا چه باشد ار نظری سوی ما کنی
شمارهٔ ۱۳۶۹: چو شود گر ز من ای جان دمکی یاد کنی
شمارهٔ ۱۳۷۰: ای ماه اگر به گوشه گلشن نظر کنی
شمارهٔ ۱۳۷۱: تا به کی جانا دلم پر خون کنی
شمارهٔ ۱۳۷۲: دلبرا با من جفا تا کی کنی
شمارهٔ ۱۳۷۳: تا کی از سرکشی وفا نکنی
شمارهٔ ۱۳۷۴: تو خود به حال پریشان ما نظر نکنی
شمارهٔ ۱۳۷۵: نه درد دلم را دوا می کنی
شمارهٔ ۱۳۷۶: دلبرا با ما تو لطف بی نهایت می کنی
شمارهٔ ۱۳۷۷: من دردمند چاره ی دردم چه می کنی
شمارهٔ ۱۳۷۸: تا کی ای دلبر تو با ما بی وفایی می کنی
شمارهٔ ۱۳۷۹: جانا چه شد که بنده نوازی نمی کنی
شمارهٔ ۱۳۸۰: بشست از دیده شرم و از حیا روی
شمارهٔ ۱۳۸۱: گر به چوگانم ز خود رانی چو گوی
شمارهٔ ۱۳۸۲: ای صبا آخر چرا افتان و خیزان می روی
شمارهٔ ۱۳۸۳: ای صبا حال دل من پیش دلبر بازگوی
شمارهٔ ۱۳۸۴: در ره عشق تو جانی می دهم در جست و جوی
شمارهٔ ۱۳۸۵: گر صد هزار ازین غم و دردم رسد به روی
شمارهٔ ۱۳۸۶: خوشش رنگ و خوشش روی و خوشش بوی
شمارهٔ ۱۳۸۷: ای جان و جهان توام پناهی
شمارهٔ ۱۳۸۸: چه ساعتی بود آیا که آن چنان ماهی
شمارهٔ ۱۳۸۹: ماهیست نشسته به سر مسند شاهی
شمارهٔ ۱۳۹۰: الهی یا الهی یا الهی
شمارهٔ ۱۳۹۱: ز روی لطف کن در من نگاهی
شمارهٔ ۱۳۹۲: هیچ در خاطرت آمد که دلم باز دهی
شمارهٔ ۱۳۹۳: ای دلستان چرا دل ما را نمی دهی
شمارهٔ ۱۳۹۴: ای آفتاب کشور و ای ماه خرگهی
شمارهٔ ۱۳۹۵: شده ام خاک سر کوی تو ای سرو سهی
شمارهٔ ۱۳۹۶: بی وصل تو ندارد جان با تن آشنایی
شمارهٔ ۱۳۹۷: نمی یابم به درد دل دوایی
شمارهٔ ۱۳۹۸: گذشت حسن نگارم ز حد زیبایی
شمارهٔ ۱۳۹۹: بیا جانا که دردم را دوایی
شمارهٔ ۱۴۰۰: تا کی بود دو چشمت در عین دلربایی
شمارهٔ ۱۴۰۱: بتا بدمهر و سنگین دل چرایی
شمارهٔ ۱۴۰۲: دلم شکسته چو زلف بتان یغمایی
شمارهٔ ۱۴۰۳: بیا که با تو نداریم دست بالایی
شمارهٔ ۱۴۰۴: چنین بیگانه وش آخر چرایی
شمارهٔ ۱۴۰۵: بربود از من دل دل ربائی
شمارهٔ ۱۴۰۶: مائیم و سر کوی تو جانا و گدایی
شمارهٔ ۱۴۰۷: آمد به مشامم ز سر زلف تو بویی
شمارهٔ ۱۴۰۸: ای مرا پیوند جان جانم تویی
شمارهٔ ۱۴۰۹: ای روان گشته ز چشمم ز فراقت جویی
شمارهٔ ۱۴۱۰: در مشک نباشد چو سر زلف تو بویی
شمارهٔ ۱۴۱۱: جفا تا کی کنی بر ما نگویی
شمارهٔ ۱۴۱۲: چرا به ترک جفا دلبرا نمی گویی

جهان ملک خاتون

آمارگیر وبلاگ