نگار من ز منش گرچه عار می آید
مرا به عشق رخش افتخار می آید
چگونه شرح توان داد از غم هجران
چه جورها به من از روزگار می آید
امید بود مرا کز دلم غمی ببرد
بسی غمم به دل از غمگسار می آید
بیا که در غم هجر تو جان شیرینم
به لب مرا ز غم انتظار می آید
بسی دلست به فتراک شوق بر بسته
مگر که دلبر ما از شکار می آید
..... که از پیش او حذر اولیست
دلا که آن بت چابک سوار می آید
به دست باش دلا امشب از سر یاری
که بویی از سر زلف نگار می آید
اگر جهان همه گلزار می شود باری
به دست دل ز فراق تو خار می آید
اگرنه عشق تو باشد مرا چه نام نهند
جهان ز نام تو با اعتبار می آید