آنان که مهر روی چو ماه تو دیده اند
مهرت به جان و دل ز جهانی خریده اند
فرهادوار عاشق و زارند خسروان
تا یک حدیث از آن لب شیرین شنیده اند
نیل محبّت تو چو دانی که از ازل
ای نور دیده بر رخ جانها کشیده اند
از ما جدا مشو که دل طالبان دوست
عشق رخ تو از همه عالم گزیده اند
از راه مردمی همه آیند مردمان
کاندر هوای روی تو ای نور دیده اند
اندر هوای کعبه ی وصل تو عاشقان
جان داده اند و راه بیابان گزیده اند
آنان که رو به قبله ی امّید داشتند
هم عاقبت به کعبه ی وصلش رسیده اند
باد صبا نمود که سرو چمن تمام
از شرم قامتت به قیامش خمیده اند
آنان که عاقلان جهانند بی ریا
بر خاک آستانت چو ماهی طپیده اند