کتابخانه دیجیتال

اسیر شهرستانی

اسیر شهرستانیدیوان اشعار | اسیرغزل ها

397

شمارهٔ ۱: آسودگی کجا دل بیتاب من کجا
شمارهٔ ۲: من و بزمی که به مژگان نرسد خواب آنجا
شمارهٔ ۳: دل و جان سیرگاه یار خواه اینجا و خواه آنجا
شمارهٔ ۴: بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا
شمارهٔ ۵: بی غنچه و لاله داغ پیدا
شمارهٔ ۶: جنون نمی کند از خویشتن جدا ما را
شمارهٔ ۷: روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را
شمارهٔ ۸: از بسکه غمت گداخت ما را
شمارهٔ ۹: به امید کسی نگذاشت بیدادش دل ما را
شمارهٔ ۱۰: سیرکن نو رسیده ما را
شمارهٔ ۱۱: هوا گلشن به گلشن می کشد دیوانه ما را
شمارهٔ ۱۲: اندیشه کند قبله شکیبایی ما را
شمارهٔ ۱۳: یا جلوه مده فرشته ها را
شمارهٔ ۱۴: فسونی خوانده چشمت شیشه ها را
شمارهٔ ۱۵: به دل دوزد نگاهت سینه ها را
شمارهٔ ۱۶: گفتن راز چرا عربده پرداز چرا
شمارهٔ ۱۷: گر یار در دل است عبث آرزو چرا
شمارهٔ ۱۸: چه گویم با کسی راز دل دیوانه خود را
شمارهٔ ۱۹: زوالی نیست دست پیشتر را
شمارهٔ ۲۰: چو آیینه در دل گدازم نفس را
شمارهٔ ۲۱: کرده ام از خون دل خالی ایاغ خویش را
شمارهٔ ۲۲: داشتی مخصوص من تا لطف عام خویش را
شمارهٔ ۲۳: بسکه با حیرت برآوردیم کام خویش را
شمارهٔ ۲۴: آنکه گرداند ز ما دانسته راه خویش را
شمارهٔ ۲۵: در دل گداختیم تمنای خویش را
شمارهٔ ۲۶: مو به مو مژگان تر باید شکار عشق را
شمارهٔ ۲۷: لاله می روید ز بستر ناتوان عشق را
شمارهٔ ۲۸: مکن در بزم روشن وصف آن شیرین شمایل را
شمارهٔ ۲۹: نفریبد به خیال نگهت خواب مرا
شمارهٔ ۳۰: با تمنای تو بسیار حساب است مرا
شمارهٔ ۳۱: دل و درد تو که صبر است و قرار است مرا
شمارهٔ ۳۲: خواب، پرواز حرام است مرا
شمارهٔ ۳۳: سرمه حیرتش اکسیر نگاه است مرا
شمارهٔ ۳۴: ز بسکه گردش چشم تو دیده مست مرا
شمارهٔ ۳۵: از دل مردم عالم خبری نیست مرا
شمارهٔ ۳۶: بی رخت شکوه ز بخت سیهی نیست مرا
شمارهٔ ۳۷: کو گریه ای که بی خبر از جا برد مرا
شمارهٔ ۳۸: باده چون زور آورد هشیار می سازد مرا
شمارهٔ ۳۹: پرکاویدم دل خودم را
شمارهٔ ۴۰: جنون به مستی و هشیاری آزمود مرا
شمارهٔ ۴۱: لعلت زجام شیر و شکر می دهد مرا
شمارهٔ ۴۲: چمن جلوه کن غبار مرا
شمارهٔ ۴۳: عشق ساغر داده شوق تشنه دیدار مرا
شمارهٔ ۴۴: گر به دام افتد هوای گلستان در سر مرا
شمارهٔ ۴۵: شد ذوق خاکساری اول هوس مرا
شمارهٔ ۴۶: چو شمع سوختگی تر کند دماغ مرا
شمارهٔ ۴۷: پرورده لطف سایه ات امید و بیم را
شمارهٔ ۴۸: گل گل شکفتی از می و افروختی مرا
شمارهٔ ۴۹: کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را
شمارهٔ ۵۰: گر صدق کلامت ندهد بال یقین را
شمارهٔ ۵۱: اگر ز درد نشانی بود فغان تو را
شمارهٔ ۵۲: کرده نور دیده خود خواب شیرین تو را
شمارهٔ ۵۳: کی زدل بیرون کنم درد تمنای تو را
شمارهٔ ۵۴: اضطراب دل به من گفت آمدنهای تو را
شمارهٔ ۵۵: نگه دزد فریبد رم آن بدخو را
شمارهٔ ۵۶: کرده ای جیقه جیقه ابرو را
شمارهٔ ۵۷: رخصت کشتنم بده نرگس کم نگاه را
شمارهٔ ۵۸: داد تاراج مزن صبر نینباشته را
شمارهٔ ۵۹: چشمت به خاک ریخته خون پیاله را
شمارهٔ ۶۰: گر دلم پنهان نسازد در غبار آیینه را
شمارهٔ ۶۱: داده ای ذوق شراب بی خمار آیینه را
شمارهٔ ۶۲: برده ای دل از میان آیینه را
شمارهٔ ۶۳: مست تو جلوه گر دهد جام جهان نمای را
شمارهٔ ۶۴: مکن در کار گلشن جلوه های انتخابی را
شمارهٔ ۶۵: دلم آیینه گر شرمندگی را
شمارهٔ ۶۶: جواب از خود رود چون بر زبان آری سؤالی را
شمارهٔ ۶۷: چه درد سر دهم دیوانگی با سخت جانی را
شمارهٔ ۶۸: به پیری بازگشتی هست لازم هر جوانی را
شمارهٔ ۶۹: نماید جلوه اش اکسیر جانها خاک راهی را
شمارهٔ ۷۰: جنون کو تا نثار دل کنم آشفته رایی را
شمارهٔ ۷۱: فهمیده چشم شوخ تو حال خراب ما
شمارهٔ ۷۲: نکرده شکوه بیجا زیارت لب ما
شمارهٔ ۷۳: شد شیشه خانه باغ دل از جان سخت ما
شمارهٔ ۷۴: رام طاعتیم و کشاکش کمند ما
شمارهٔ ۷۵: ارغوان زار شفق یک آتش بی دود ما
شمارهٔ ۷۶: زلف ساقی گر نیندازد گره در کار ما
شمارهٔ ۷۷: گر ندانی تا قیامت راز ما
شمارهٔ ۷۸: چه حرف مهر و وفا گوش کرده ای از ما
شمارهٔ ۷۹: گردش چشم تغافل ساغر لبریز ما
شمارهٔ ۸۰: آیینه شود دود چراغ نفس ما
شمارهٔ ۸۱: گردیده خوان نعمت وجه معاش ما
شمارهٔ ۸۲: غمش باشد شراب بیغش ما
شمارهٔ ۸۳: زخمی افسانه ناصح نگردد گوش ما
شمارهٔ ۸۴: تا شد ز یاد تو روشن چراغ ما
شمارهٔ ۸۵: دور چشم بد زسوز سینه غمناک ما
شمارهٔ ۸۶: سینه صاف است پیر ما خوشا احوال ما
شمارهٔ ۸۷: دگر چه باده به پیمانه می کند دل ما
شمارهٔ ۸۸: آیینه خرد حسن ز بازار دل ما
شمارهٔ ۸۹: گداخت بر لب حسرت ترانه دل ما
شمارهٔ ۹۰: درد عشق آشیانه دل ما
شمارهٔ ۹۱: بهار تنگدلی سبز کرد حاصل ما
شمارهٔ ۹۲: هر چند تپید بسمل ما
شمارهٔ ۹۳: جذبه ها زین کوشش بی بال و پر دیدیم ما
شمارهٔ ۹۴: خار وگل را جوش یک پیمانه می دانیم ما
شمارهٔ ۹۵: در محبت از جنون امداد می خواهیم ما
شمارهٔ ۹۶: از بسکه خورد نیش خموشی بیان ما
شمارهٔ ۹۷: شیشه بر خاره به صد رنگ زدن پیشه ما
شمارهٔ ۹۸: چه غم دارد دل از اندیشه ما
شمارهٔ ۹۹: ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما
شمارهٔ ۱۰۰: از می دیگر است مستی ما
شمارهٔ ۱۰۱: با شکوه همزبان نشود گفتگوی ما
شمارهٔ ۱۰۲: جذبه شوق تو خضر ره آگاهی ما
شمارهٔ ۱۰۳: پری گشته آیینه دار هوا
شمارهٔ ۱۰۴: صبح است مست باده دوشینه هوا
شمارهٔ ۱۰۵: گردون ز بسکه برد غمت در دیارها
شمارهٔ ۱۰۶: از مهر تو سینه ها اثرها
شمارهٔ ۱۰۷: شمشیر تو قبله گاه سرها
شمارهٔ ۱۰۸: ای نام تو قبله زبانها
شمارهٔ ۱۰۹: تا چند خبر پرسی از بی سر و سامانها
شمارهٔ ۱۱۰: زنجیری طره ات ختنها
شمارهٔ ۱۱۱: قبله عالم میخانه خم ابروها
شمارهٔ ۱۱۲: ای گلشن از بهار خیال تو سینه ها
شمارهٔ ۱۱۳: خوش بهاری است قدح نوشی ها
شمارهٔ ۱۱۴: دل آیینه خانه زنبور
شمارهٔ ۱۱۵: می رسد مست شکوه کاهی ها
شمارهٔ ۱۱۶: بسکه می ترسم از جدایی ها
شمارهٔ ۱۱۷: دوزخ اقلیم خود نمایی ها
شمارهٔ ۱۱۸: سرو شوخ من بیا تنها بیا غافل بیا
شمارهٔ ۱۱۹: عارضت گلدسته باغ نظر دارم بیا
شمارهٔ ۱۲۰: سیرگاه قدح کشان مهتاب
شمارهٔ ۱۲۱: بسکه دارد سر هم چشمی گلشن مهتاب
شمارهٔ ۱۲۲: موجها برده دل ز باغ در آب
شمارهٔ ۱۲۳: چه خوش افتاده عکس ماه در آب
شمارهٔ ۱۲۴: پری رخی است عرق کرده عکس ماه در آب
شمارهٔ ۱۲۵: عکس مهتاب کشیده است پریخانه در آب
شمارهٔ ۱۲۶: مست نازی نتوان گفت که ما را دریاب
شمارهٔ ۱۲۷: بهار سوختن گردیده شمع بزم ما امشب
شمارهٔ ۱۲۸: محبت خوش جناغی بسته وحشت الفت است امشب
شمارهٔ ۱۲۹: آنچه از ما می کشد حیرانی ما روز و شب
شمارهٔ ۱۳۰: داغ بر دل می گذارم روز و شب
شمارهٔ ۱۳۱: اگر دنیا اگر عقبا علی بن ابیطالب
شمارهٔ ۱۳۲: فلک آیینه اسکندر علی بن ابیطالب
شمارهٔ ۱۳۳: دل را بسوز و درد نهان را دوا طلب
شمارهٔ ۱۳۴: روز وصل است انتظار غریب
شمارهٔ ۱۳۵: می پرستی می دهد یادم نوای عندلیب
شمارهٔ ۱۳۶: از شوق دیده عقل چو تدبیر می گداخت
شمارهٔ ۱۳۷: می رنگ هوس در دل ویران من انداخت
شمارهٔ ۱۳۸: نازک شد از وفا دل و قدر جفا شناخت
شمارهٔ ۱۳۹: خون بود دل که لذت درد نهان شناخت
شمارهٔ ۱۴۰: عشق نیرنگ تغافل با دل بیتاب ریخت
شمارهٔ ۱۴۱: ز گر مخوییت آتش ز لاله زار گریخت
شمارهٔ ۱۴۲: چنان زخوی تو هر کس به هر دیار گریخت
شمارهٔ ۱۴۳: خط بر سرهر حرف چو تقویم کشندت
شمارهٔ ۱۴۴: دلی ز دور به صد رنگ می نمایندت
شمارهٔ ۱۴۵: داغ تو ز بسکه سینه تاب است
شمارهٔ ۱۴۶: از آنم دل عدوی اضطراب است
شمارهٔ ۱۴۷: تو را ز حسن بهار جمال سیراب است
شمارهٔ ۱۴۸: از جلوه تو چشم دل و جان لبالب است
شمارهٔ ۱۴۹: تا روغن چراغ دلم درد غربت است
شمارهٔ ۱۵۰: در آتش عشق تو خرد خام نخست است
شمارهٔ ۱۵۱: گر آن دیر آشنا بیگانه مست است
شمارهٔ ۱۵۲: از بزم رفتنی که گلستان الفت است
شمارهٔ ۱۵۳: صفحه افلاک سرلوح کتاب غفلت است
شمارهٔ ۱۵۴: بلبل بیا که ناله ارزان غنیمت است
شمارهٔ ۱۵۵: چو نیست قدر وفا طاقت جفا عبث است
شمارهٔ ۱۵۶: سوخت زندان خمارم سفر شیشه کجاست
شمارهٔ ۱۵۷: رسوای دهرم و غم پنهاینم به جاست
شمارهٔ ۱۵۸: یک حرف شکوه از لب خشنود برنخاست
شمارهٔ ۱۵۹: ناله از دل بی خیال گلعذاری بر نخاست
شمارهٔ ۱۶۰: به وادیی که مروت پناه صیاد است
شمارهٔ ۱۶۱: هر دل از یاد تو مرغ چمن را زخود است
شمارهٔ ۱۶۲: باده کامل عیار جوش خود است
شمارهٔ ۱۶۳: دل بی درد ز افسردن حالش پیداست
شمارهٔ ۱۶۴: گل دیوانگی از سایه خارم پیداست
شمارهٔ ۱۶۵: گل صد برگ ز درهم شده کارم پیداست
شمارهٔ ۱۶۶: زعشق مرتبه حسن دلنشین پیداست
شمارهٔ ۱۶۷: آتش نسبی از نفسم ظاهر و پیداست
شمارهٔ ۱۶۸: از هر آتشکده ای سینه فگاری پیداست
شمارهٔ ۱۶۹: از عکس تنت جیب قبا آینه زار است
شمارهٔ ۱۷۰: نه همین دام و نه دانه بسیار است
شمارهٔ ۱۷۱: تنگ غم تو خانه دل از هوا پر است
شمارهٔ ۱۷۲: بسکه از رشک سرشکم خاطر دریا پر است
شمارهٔ ۱۷۳: به کشتنم نه همین حرف هجر یار پر است
شمارهٔ ۱۷۴: به بزم عشق نه تنها دل شکسته پر است
شمارهٔ ۱۷۵: گر به دست آید گل داغ از گلستان خوشتر است
شمارهٔ ۱۷۶: حرف مجنون تو از گلبرگ تر نازکتر است
شمارهٔ ۱۷۷: گریه ابر از سمن رنگین تر است
شمارهٔ ۱۷۸: گر شب وصل تو بی مهتاب باشد بهتر است
شمارهٔ ۱۷۹: موم شمع کشته از دل چون شد آهن بهتر است
شمارهٔ ۱۸۰: بسکه سودای تماشای تو پنهان در سر است
شمارهٔ ۱۸۱: سینه صافیهای من روشنگر است
شمارهٔ ۱۸۲: هر نفس جزو پریشان کتاب دیگر است
شمارهٔ ۱۸۳: الفت آباد محبت را خراج دیگر است
شمارهٔ ۱۸۴: قفل غم بهر گشاد دل کلید دیگر است
شمارهٔ ۱۸۵: اقلیم درد را سحر و شام دیگر است
شمارهٔ ۱۸۶: جبهه تسلیم جان را سجده گاه دیگر است
شمارهٔ ۱۸۷: نکنی صید یقینی به گمانی که تو راست
شمارهٔ ۱۸۸: شمشیر عشق را نمک شرم جوهر است
شمارهٔ ۱۸۹: گرد راه تو جلوه پرداز است
شمارهٔ ۱۹۰: روز جزا خجالت سرشار نارساست
شمارهٔ ۱۹۱: ساقی همین نه از تو دل ما در آتش است
شمارهٔ ۱۹۲: قطع نظر جزای دل بدگمان خوش است
شمارهٔ ۱۹۳: آتش زدی به لاله، عذار اینچنین خوش است
شمارهٔ ۱۹۴: فیض نومیدی از امید مروت بیش است
شمارهٔ ۱۹۵: پرواز هوای تو که بال و پر شمع است
شمارهٔ ۱۹۶: تعلق سد راه کام عشق است
شمارهٔ ۱۹۷: سلیمانی است دل نقش نگینش نام معشوق است
شمارهٔ ۱۹۸: دل اگر رفت گرفتار طلسم خاک است
شمارهٔ ۱۹۹: همه روی زمین خطرناک است
شمارهٔ ۲۰۰: بهار شوخی او جشن تازه فلک است
شمارهٔ ۲۰۱: ز تاب اینکه به رویت نقاب نزدیک است
شمارهٔ ۲۰۲: به گلشنی دلم از دست باغبان تنگ است
شمارهٔ ۲۰۳: دل بی غم گل بی آب و رنگ است
شمارهٔ ۲۰۴: گلبانگ عاشقان چمن راز بلبل است
شمارهٔ ۲۰۵: نی همین نقش پی شوق جنون پیما دل است
شمارهٔ ۲۰۶: ممنون خویش بودن دل قوت دل است
شمارهٔ ۲۰۷: هستی و نیستی آیینه دیدار دل است
شمارهٔ ۲۰۸: می تواند جوش زد تا آسمان آخر دل است
شمارهٔ ۲۰۹: گردش چشم او ایاغ دل است
شمارهٔ ۲۱۰: جلوه باغ نظر و چهره گلستان دل است
شمارهٔ ۲۱۱: توفیق زاده نظر پاک من دل است
شمارهٔ ۲۱۲: شوخیش بسکه وحشی افسانه دل است
شمارهٔ ۲۱۳: مپرس غم ز برای چه آشنای دل است
شمارهٔ ۲۱۴: هر کجا موج هیاهوی دل است
شمارهٔ ۲۱۵: چون محبت جوش باطن زد فراغت مشکل است
شمارهٔ ۲۱۶: پیش او اظهار غمهای نهانی مشکل است
شمارهٔ ۲۱۷: هر چند باده قوت دل و شربت گل است
شمارهٔ ۲۱۸: از نگاهش خلد ایما پر گل است
شمارهٔ ۲۱۹: صبح مشاطه هوای گل است
شمارهٔ ۲۲۰: آن چهره که خورشید غلام است کدام است
شمارهٔ ۲۲۱: ساقی نشناسیم دل از دست کدام است
شمارهٔ ۲۲۲: تسلیم اسیر سلسله انقیاد ماست
شمارهٔ ۲۲۳: در بر دل تو و دل دلبر ماست
شمارهٔ ۲۲۴: گر شود همسایه زلفت صبا نامحرم است
شمارهٔ ۲۲۵: دایم ز تمنای تو دل در نظر ماست
شمارهٔ ۲۲۶: هر دل که زعشق یارگرم است
شمارهٔ ۲۲۷: فغانم از دل دیوانه گرم است
شمارهٔ ۲۲۸: پیش سامان سرشکم مایه دریا کم است
شمارهٔ ۲۲۹: حرف بی صرفه و بیتابی اظهار کم است
شمارهٔ ۲۳۰: فراموشی فراموش دل ماست
شمارهٔ ۲۳۱: چشم بدخو چون هجوم آورد طاقت خوشنماست
شمارهٔ ۲۳۲: چمن چمن گل آشفتگی به دامن ماست
شمارهٔ ۲۳۳: ز فیض گریه چمن یک بساط چیده ماست
شمارهٔ ۲۳۴: دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست
شمارهٔ ۲۳۵: به رنگ باده صراحی طلسم هستی ماست
شمارهٔ ۲۳۶: فتادگی ثمر نخل سرفرازی ماست
شمارهٔ ۲۳۷: به عالم حکم اشک ما روان است
شمارهٔ ۲۳۸: درد دل گفتن همین تنها نه در نا گفتن است
شمارهٔ ۲۳۹: مژه ها با نگاه در سخن است
شمارهٔ ۲۴۰: به حرف لب نگشودن رسایی سخن است
شمارهٔ ۲۴۱: امتحان خلق دل پامال سودا کردن است
شمارهٔ ۲۴۲: بزم حیرت را چراغ از دیده ما روشن است
شمارهٔ ۲۴۳: شمع راز من ز سیمای نگفتن روشن است
شمارهٔ ۲۴۴: کی در صفا چو تیغ تواش سینه روشن است
شمارهٔ ۲۴۵: اخگرم آفت بیداری من خواب من است
شمارهٔ ۲۴۶: ساغر باده شرمسار من است
شمارهٔ ۲۴۷: دریا نمی ز اشک نمک پرور من است
شمارهٔ ۲۴۸: آه بی تاثیر من تیر من است
شمارهٔ ۲۴۹: دل پروانه فروغ گهر راز من است
شمارهٔ ۲۵۰: کشته ناز تو کی با کش ز طعن دشمن است
شمارهٔ ۲۵۱: حشر آرام لقب آتش خس پوش من است
شمارهٔ ۲۵۲: خرابه گرد فلک احتشام آه من است
شمارهٔ ۲۵۳: جمعیت جهان ز پریشانی من است
شمارهٔ ۲۵۴: سخت حیران شده ام فرصت دیدن این است
شمارهٔ ۲۵۵: آهم از بس که آتشین است
شمارهٔ ۲۵۶: هر چند بهشت دلنشین است
شمارهٔ ۲۵۷: بسترم تیغ و زخم بالین است
شمارهٔ ۲۵۸: تماشاگاه دل چشم سیاه است
شمارهٔ ۲۵۹: با سمند تو مگر مه به گرو تاخته است
شمارهٔ ۲۶۰: گریه خاکستر گداخته است
شمارهٔ ۲۶۱: سجده غفلت من قبله نما ساخته است
شمارهٔ ۲۶۲: دیگر به بزم او سخن ما گذشته است
شمارهٔ ۲۶۳: کار نفس ز جلوه رنگین گذشته است
شمارهٔ ۲۶۴: گرد کلفت در جنون درد ایاغم گشته است
شمارهٔ ۲۶۵: گلشن ز جلوه تو پریخانه گشته است
شمارهٔ ۲۶۶: از اشک و آه من گل و سنبل شکفته است
شمارهٔ ۲۶۷: بهر پابوس تو از خاکم غباری برنخاست
شمارهٔ ۲۶۸: به جنون عشق مایل افتاده است
شمارهٔ ۲۶۹: کدام شوق به راه دویدن افتاده است
شمارهٔ ۲۷۰: هر طرف باد صبا زان طره بویی برده است
شمارهٔ ۲۷۱: نه همین از دوری احباب داغم کرده است
شمارهٔ ۲۷۲: آنکه صید عالم از چشم خماری کرده است
شمارهٔ ۲۷۳: دیوانه گر به دل غم دنیا شمرده است
شمارهٔ ۲۷۴: گلستان شرم و گلزار حیا آورده است
شمارهٔ ۲۷۵: دلم از یاد تو خندان شده است
شمارهٔ ۲۷۶: به دور ما نگه مشفقانه را چه شده است
شمارهٔ ۲۷۷: یاد زلف تو مرا مصرع حالی شده است
شمارهٔ ۲۷۸: گریه زچشمم به امان آمده است
شمارهٔ ۲۷۹: شور دل پیشتر از دل به جهان آمده است
شمارهٔ ۲۸۰: بی جام و شیشه چشم تو خمار بوده است
شمارهٔ ۲۸۱: تا غم نبوده خاطر خرم نبوده است
شمارهٔ ۲۸۲: موجه دریا ز شورم مصرع پیچیده است
شمارهٔ ۲۸۳: بعد عمری سویم از روی مروت دیده است
شمارهٔ ۲۸۴: رنجی که چشم شب پره از نور دیده است
شمارهٔ ۲۸۵: ز بویی بیخودم رویی که دیده است
شمارهٔ ۲۸۶: مطرب ترانه ای که دماغم رسیده است
شمارهٔ ۲۸۷: بی سبزه نوبهار ندانم چکاره است
شمارهٔ ۲۸۸: خلوت جان را تجلی از چراغ سینه است
شمارهٔ ۲۸۹: هر نگاه گرم ما مجنون کامل گشته ای است
شمارهٔ ۲۹۰: دشت جنون ز فتنه چشم تو دیده ای است
شمارهٔ ۲۹۱: هر سر مویم ز افغان بلبل دیوانه ای است
شمارهٔ ۲۹۲: نظر به جوهر اصلی نه زشت مکتسبی است
شمارهٔ ۲۹۳: خیال دام و قفس انتظار آزادی است
شمارهٔ ۲۹۴: دارم دلی که آینه پیرای بیخودی است
شمارهٔ ۲۹۵: دلم را صبح عید جانسپاری است
شمارهٔ ۲۹۶: از خوی تو عالم چمن شعله نگاری است
شمارهٔ ۲۹۷: هر عارض افروخته مشاطه نازی است
شمارهٔ ۲۹۸: دل آواره مستمندکسی است
شمارهٔ ۲۹۹: دلی دارم که مست جام ساقی است
شمارهٔ ۳۰۰: دو جهان از کتاب دل ورقی است
شمارهٔ ۳۰۱: بازم از مژگان شوخی خارخار عاشقی است
شمارهٔ ۳۰۲: داری تمام عالم اگر آشنا یکی است
شمارهٔ ۳۰۳: دامان پاک عاشق و برگ سمن یکی است
شمارهٔ ۳۰۴: جایی که دامگاه غزال رمیدگی است
شمارهٔ ۳۰۵: در تماشای تو هر چشمی دلی است
شمارهٔ ۳۰۶: هر سبزه این باغ نشان خم دامی است
شمارهٔ ۳۰۷: خموشیها عجب شیرین زبانی است
شمارهٔ ۳۰۸: بهار عمر و نوروز جوانی است
شمارهٔ ۳۰۹: حال دل را تنم از ضعف زبانم گویاست
شمارهٔ ۳۱۰: هر غنچه نشکفته نظر باز نگاهی است
شمارهٔ ۳۱۱: ز جام عشق تو هر سبزه مست سودایی است
شمارهٔ ۳۱۲: نگاهش دورگرد آشنایی است
شمارهٔ ۳۱۳: گل هر ابر رنگین هوایی است
شمارهٔ ۳۱۴: ز حرف دوست اگر کار من نرفت از دست
شمارهٔ ۳۱۵: هر جا که نقش توبه شکستن شود درست
شمارهٔ ۳۱۶: ز بسکه هر طرف از خاطرم غبار نشست
شمارهٔ ۳۱۷: در دامت آن غبار که بر بال و پر نشست
شمارهٔ ۳۱۸: شادیم از دلی که شکستن عیار اوست
شمارهٔ ۳۱۹: حسن آتش و دل سمندر اوست
شمارهٔ ۳۲۰: جفا جویی سپند آتش اوست
شمارهٔ ۳۲۱: درد بیدرمان دوای جان بی آرام اوست
شمارهٔ ۳۲۲: آنچه دل را می نوازد درد بیدرمان اوست
شمارهٔ ۳۲۳: کرده خونم را صف مژگان چراغان زیر پوست
شمارهٔ ۳۲۴: بیقراریهای عشق آیینه دار خوی دوست
شمارهٔ ۳۲۵: گر دل غبار گشته امید خیال هست
شمارهٔ ۳۲۶: وحدت جهان گرفت و تماشا چنانکه هست
شمارهٔ ۳۲۷: هنوزم در دل از غم ریشه ای هست
شمارهٔ ۳۲۸: اگر ستم کند امید احترامی هست
شمارهٔ ۳۲۹: با اشک تلخکام اسیران گلاب چیست
شمارهٔ ۳۳۰: صیقل رسوایی راز نهان پیداست کیست
شمارهٔ ۳۳۱: دماغ وحشی ما صید بوی الفت کیست
شمارهٔ ۳۳۲: فرزانگی در آتش غفلت سپند کیست
شمارهٔ ۳۳۳: آن دل که نام درد نداند سپند کیست
شمارهٔ ۳۳۴: فیض بیداری مسیح بخت آلود کیست
شمارهٔ ۳۳۵: نمی داند محبت درهم از کیست
شمارهٔ ۳۳۶: بوی چمن ز خانه به دوشان شوق کیست
شمارهٔ ۳۳۷: گلزارها ز اشک جگرتاب چشم کیست
شمارهٔ ۳۳۸: جنون بوی گل افسانه کیست
شمارهٔ ۳۳۹: بی غرض چون گردد الفت محرم و بیگانه کیست
شمارهٔ ۳۴۰: گریه بیقرار پیدا نیست
شمارهٔ ۳۴۱: رفت از پیر و جوان طاقت و کس پیدا نیست
شمارهٔ ۳۴۲: به فکر خاطر ناشاد ما نیست
شمارهٔ ۳۴۳: ما را که سر عشرت و پروای طرب نیست
شمارهٔ ۳۴۴: از رشک بلبلم دل حسرت نصیب نیست
شمارهٔ ۳۴۵: گرفتار کمند عشق را صیاد حاجت نیست
شمارهٔ ۳۴۶: نام دل بردن به غیر از یاد دلبر هیچ نیست
شمارهٔ ۳۴۷: همزبان بزم ما غیر از در و دیوار نیست
شمارهٔ ۳۴۸: جلوه ای از چشم دل مستور نیست
شمارهٔ ۳۴۹: همتم را ترک عالم کمتر از تسخیر نیست
شمارهٔ ۳۵۰: صبرم حریف عربده نیم ناز نیست
شمارهٔ ۳۵۱: از راز محبت که گلی جز خطرش نیست
شمارهٔ ۳۵۲: گرچه از سامان حیرانی نظر درویش نیست
شمارهٔ ۳۵۳: خجلت الفت کشد هر دل که با ما صاف نیست
شمارهٔ ۳۵۴: عشق اگر سوزد بر آتش حسن او را باک نیست
شمارهٔ ۳۵۵: جز مراد دلت مرادم نیست
شمارهٔ ۳۵۶: کدام صبح که سرمشق انتظارم نیست
شمارهٔ ۳۵۷: به دور چشم توام التجا به دوران نیست
شمارهٔ ۳۵۸: در تن بیمار لعل روح پرورد تو نیست
شمارهٔ ۳۵۹: در سراپای شهید غم پنهان تو نیست
شمارهٔ ۳۶۰: دیده ناکام را جز تهمت نظاره نیست
شمارهٔ ۳۶۱: خرقه پوشی است خودنمایی نیست
شمارهٔ ۳۶۲: آیا دیگر چه مدعا داشت
شمارهٔ ۳۶۳: فلک ز کام من سفله کیش عار نداشت
شمارهٔ ۳۶۴: رواج ساختگی های روزگار نداشت
شمارهٔ ۳۶۵: عاشق آن روز که جا در خم آن دام نداشت
شمارهٔ ۳۶۶: در دیار ما زمین مشت غباری هم نداشت
شمارهٔ ۳۶۷: در حلقه زلف تو دلی چله نشین داشت
شمارهٔ ۳۶۸: سبزه ما کی ز برق خرمنی اندیشه داشت
شمارهٔ ۳۶۹: دلم با سوز پنهانی سری داشت
شمارهٔ ۳۷۰: تا کی از شام جدایی ماجرا خواهد گذشت
شمارهٔ ۳۷۱: در دلم سیر کوی یار گذشت
شمارهٔ ۳۷۲: بیگانگی ز شکوه شام و سحر گذشت
شمارهٔ ۳۷۳: دامن صحرا و کوه از دامن گلچین گذشت
شمارهٔ ۳۷۴: گردش چشم تماشا می گشت
شمارهٔ ۳۷۵: شوق روزی که پی چاک گریبان می گشت
شمارهٔ ۳۷۶: حرف شوقت مختصر خواهم نوشت
شمارهٔ ۳۷۷: نامه شوق تو را گر مختصر خواهم نوشت
شمارهٔ ۳۷۸: فلک برات که بر شهپر هما ننوشت
شمارهٔ ۳۷۹: دیده ام یک مژه آرام به خوابی ننوشت
شمارهٔ ۳۸۰: گشته آیینه بیقرار خطت
شمارهٔ ۳۸۱: نشینم گوشه ای با خاطر ناشاد هر ساعت
شمارهٔ ۳۸۲: قرب شاهان بی صدف کی گوهر شهوار یافت
شمارهٔ ۳۸۳: می کشیدی و نگه سیر چمن یاد گرفت
شمارهٔ ۳۸۴: گلستانی که هوای دل نومید گرفت
شمارهٔ ۳۸۵: تا غمش در دلم قرار گرفت
شمارهٔ ۳۸۶: از قدش جلوه باز کام گرفت
شمارهٔ ۳۸۷: آهم گره گشاست مدد می توان گرفت
شمارهٔ ۳۸۸: مشق گداز دل ز نفس می توان گرفت
شمارهٔ ۳۸۹: ره بر امید بیشترک می توان گرفت
شمارهٔ ۳۹۰: هر دم ز گریه فیض نوی می توان گرفت
شمارهٔ ۳۹۱: لاله به کف جام دمیدن گرفت
شمارهٔ ۳۹۲: شرم رخت به دیده نقاب سمن گرفت
شمارهٔ ۳۹۳: جایی که عقل دامن تدبیر می گرفت
شمارهٔ ۳۹۴: فرصت مجنون اگر دنبال محمل می گرفت
شمارهٔ ۳۹۵: گر عسس مال کسی از دزد معنی می گرفت
شمارهٔ ۳۹۶: جلوه حسن تو بس در صورت و معنی گرفت
شمارهٔ ۳۹۷: آمد از ذوق تپیدن نفس از یادم رفت
شمارهٔ ۳۹۸: از پاک بینشی دل اهل نظر شکفت
شمارهٔ ۳۹۹: داروی هوش و هوش ربایی خوشا دلت
شمارهٔ ۴۰۰: پرده چشم سمن پیراهنت
شمارهٔ ۴۰۱: ای چار رکن عالم خشتی ز بارگاهت
شمارهٔ ۴۰۲: نگشته مست تو هرگز به هیچ در محتاج
شمارهٔ ۴۰۳: مگشای پیش هر کس بار فسانه چون موج
شمارهٔ ۴۰۴: گه به درد و گه به داغ ما مپیچ
شمارهٔ ۴۰۵: لطف سخن و تازگی لفظ و ادا هیچ
شمارهٔ ۴۰۶: بیند اگر ز گرد ره او رواج صبح
شمارهٔ ۴۰۷: آن میگساری شب و این دور باش صبح
شمارهٔ ۴۰۸: گل گل شکفته از شفق فیض باغ صبح
شمارهٔ ۴۰۹: شب روز شد به یاد تو روشن چراغ صبح
شمارهٔ ۴۱۰: دل صاف می کند ز کدورت ایاغ صبح
شمارهٔ ۴۱۱: بسکه از مهر او گداخته صبح
شمارهٔ ۴۱۲: جذبه شوق که می ریخت به پیمانه صبح
شمارهٔ ۴۱۳: سیم اشکم صیقل آیینه گلهای صبح
شمارهٔ ۴۱۴: گشته تا صیاد ما مژگان شوخ
شمارهٔ ۴۱۵: که گفته سنگ دلت کفه محبت باد
شمارهٔ ۴۱۶: اضطرابم رهین طاقت باد
شمارهٔ ۴۱۷: رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد
شمارهٔ ۴۱۸: بی یاد قامتش دل بیتاب من مباد
شمارهٔ ۴۱۹: گلشن آرای خیالم حسن محجوب تو باد
شمارهٔ ۴۲۰: غمی که درد نیفزود ننگ سلسله باد
شمارهٔ ۴۲۱: عنان دل به مژگان می توان داد
شمارهٔ ۴۲۲: رشته وادی هجر تو گرم سر می داد
شمارهٔ ۴۲۳: اشکم از بس کرده آب روی گلها را زیاد
شمارهٔ ۴۲۴: گلاب خون و عبیر غبار می طلبد
شمارهٔ ۴۲۵: تذرو جلوه ات را دیده من آشیان زیبد
شمارهٔ ۴۲۶: کجا بی کاوش دردی صد چاک می زیبد
شمارهٔ ۴۲۷: قطره چون موج اضطراب افتد
شمارهٔ ۴۲۸: ز تاب سنبلی صید ضعیفم در کمند افتد
شمارهٔ ۴۲۹: آتشی نیست محبت که به ناپاک افتد
شمارهٔ ۴۳۰: گلستان شو ز می تا نوبهار از چشم رنگ افتد
شمارهٔ ۴۳۱: در دام تمنای تو گر بر سرم افتد
شمارهٔ ۴۳۲: به لب هر دم ز شادی شکر این سودا نمی گنجد
شمارهٔ ۴۳۳: سخنها بر زبان چون رشته ها بر سوزنی پیچید
شمارهٔ ۴۳۴: دلم تا چند از شرم نگاهی مضطرب گردد
شمارهٔ ۴۳۵: همای گرد مجنون تو پرواز آشیان گردد
شمارهٔ ۴۳۶: گر دل شکند مهرت از او دور نگردد
شمارهٔ ۴۳۷: عشق تو چراغ دل هر خام نگردد
شمارهٔ ۴۳۸: با ذوق گریه از دل خوناب کم نگردد
شمارهٔ ۴۳۹: اشکم از یاد لبت آب گهر می گردد
شمارهٔ ۴۴۰: دل شکسته درستی پذیر می گردد
شمارهٔ ۴۴۱: در آن وادی که سرعت خاک دامنگیر می گردد
شمارهٔ ۴۴۲: چه شد گردیده ام حیران لبم خاموش می گردد
شمارهٔ ۴۴۳: عبث فضولی عقلم وکیل می گردد
شمارهٔ ۴۴۴: ز شوخی مژه گر جام برنمی گردد
شمارهٔ ۴۴۵: چه کرده ام که دگر بدگمان نمی گردد
شمارهٔ ۴۴۶: اگر خاکستر پروانه ما توده می گردد
شمارهٔ ۴۴۷: ز آهم خاطر منت گساران تازه می گردد
شمارهٔ ۴۴۸: اگر عارض برافروزی شرر پروانه می گردد
شمارهٔ ۴۴۹: خیال بت مرا بس در دل دیوانه می گردد
شمارهٔ ۴۵۰: گردیده ام اسیر دوا یا علی مدد
شمارهٔ ۴۵۱: مالک رقاب فتح و ظفر یا علی مدد
شمارهٔ ۴۵۲: ز خون دل چه قدرها چمن حنا بندد
شمارهٔ ۴۵۳: چو نیرنگ محبت چشم ارباب نظر بندد
شمارهٔ ۴۵۴: دلی نسیم به عید بهار می بندد
شمارهٔ ۴۵۵: ندیدم آن لب شیرین بخندد
شمارهٔ ۴۵۶: گل ویرانه عاشق به روی آب می خندد
شمارهٔ ۴۵۷: از تماشای رخت شام و سحر می خندد
شمارهٔ ۴۵۸: دید در خواب که بر وضع جهان می خندد
شمارهٔ ۴۵۹: میان مهربانی آنچنان بیگانه می خندد
شمارهٔ ۴۶۰: دیوانه ما قحط خریدار پسندد
شمارهٔ ۴۶۱: می گلگون ز مژگان سیاه یار می بارد
شمارهٔ ۴۶۲: غبار عشقم از انجام من آغاز می بارد
شمارهٔ ۴۶۳: پس از عمری به رویم گر نگاهی کرد جا دارد
شمارهٔ ۴۶۴: بخت با ما سر جفا دارد
شمارهٔ ۴۶۵: صدف گوهر چمن گل ابر باران دل وفا دارد
شمارهٔ ۴۶۶: بهار می رسد و برگ عیشها دارد
شمارهٔ ۴۶۷: در راه تو دل شتاب دارد
شمارهٔ ۴۶۸: در دل خیال چشمش مست است و خواب دارد
شمارهٔ ۴۶۹: از دل ما دلت خبر دارد
شمارهٔ ۴۷۰: به جایی می رسد شوقی که الفت راهبر دارد
شمارهٔ ۴۷۱: ز آهم هر طرف دل وحشتستان دگر دارد
شمارهٔ ۴۷۲: جدا هر جلوه ای بینی ز سودای نظر دارد
شمارهٔ ۴۷۳: شوق رازی است که اظهار در آتش دارد
شمارهٔ ۴۷۴: خطی از هر سر مو محشر تابم دارد
شمارهٔ ۴۷۵: گل خیال که در آب و آتشم دارد
شمارهٔ ۴۷۶: ز استخوان ساخته صنعتگر قدرت درمی
شمارهٔ ۴۷۷: چرخ به تسلیم پیشه دست ندارد
شمارهٔ ۴۷۸: هر دل خبر از آینه دید ندارد
شمارهٔ ۴۷۹: دلی کز غمش می به ساغر ندارد
شمارهٔ ۴۸۰: نگاه خونی و مژگان تیغزن دارد
شمارهٔ ۴۸۱: نزاکت اینقدر نی برگ گل نی یاسمن دارد
شمارهٔ ۴۸۲: دل ما زخمی از مرهم ندارد
شمارهٔ ۴۸۳: بیدل چه سراید به خیالی که ندارد
شمارهٔ ۴۸۴: غبار عاشق اکسیر وفا در آستین دارد
شمارهٔ ۴۸۵: ز رنگین شیوه ها گلزار بلبل آفرین دارد
شمارهٔ ۴۸۶: به از درد او جان پناهی ندارد
شمارهٔ ۴۸۷: نگه در دیده اندام تو دارد
شمارهٔ ۴۸۸: نه اشک است اینکه بی یاد تو در چشمم غلو دارد
شمارهٔ ۴۸۹: بوی گل و روی ماه دارد
شمارهٔ ۴۹۰: هر دل که غم همیشه دارد
شمارهٔ ۴۹۱: دل زخم که جان داغ که گل خار که دارد
شمارهٔ ۴۹۲: تغافل در نگه پنهان که دارد
شمارهٔ ۴۹۳: محبت در غم بیدردی آزادم نگه دارد
شمارهٔ ۴۹۴: زاهد از سبحه رشته ای دارد
شمارهٔ ۴۹۵: فقر هم خودنمایی ای دارد
شمارهٔ ۴۹۶: حباب با دل من آشنایی ای دارد
شمارهٔ ۴۹۷: شمع بزم تو دماغ از می شوخی دارد
شمارهٔ ۴۹۸: ز خود هم می گریزد راز پنهان کسی دارد
شمارهٔ ۴۹۹: ز ابر جلوه مهتاب تازگی دارد
شمارهٔ ۵۰۰: دل به یاد تو زهر چاک هلالی دارد
شمارهٔ ۵۰۱: گل پژمرده، رنگی غیر حسرت بر نمی دارد
شمارهٔ ۵۰۲: به بزم شیخ و برهمن نشستنی دارد
شمارهٔ ۵۰۳: تماشای بهار عافیت گل چیدنی دارد
شمارهٔ ۵۰۴: دلم ز دانه ناکشته دامنی دارد
شمارهٔ ۵۰۵: گر دست هوای تو به دلها نگذارد
شمارهٔ ۵۰۶: نه تنها صبر با کم آرزوی بیش نگذارد
شمارهٔ ۵۰۷: اگر بینش ز مژگان پر برآرد
شمارهٔ ۵۰۸: جذب نگهت جام می از تاک برآرد
شمارهٔ ۵۰۹: خواب اگر پی به سرگریه شبگیر آرد
شمارهٔ ۵۱۰: دلم وحشی شود رازش اگر لب بر زبان آرد
شمارهٔ ۵۱۱: مگو کشتن بلایی بر سر منصور می آرد
شمارهٔ ۵۱۲: کو قاصدی که نامه به باد صبا برد
شمارهٔ ۵۱۳: پروانه چراغ وفا پر کجا برد
شمارهٔ ۵۱۴: سودای تو ما را به تمنای دگر برد
شمارهٔ ۵۱۵: رنگی که حسن از دل نومید می برد
شمارهٔ ۵۱۶: کلفت زخاطرم دل بیدار می برد
شمارهٔ ۵۱۷: خط رسید آن چشم و آن ابرو همان دل می برد
شمارهٔ ۵۱۸: از من و بلبل صبا صبر و تحمل می برد
شمارهٔ ۵۱۹: چنگ دل از نغمه ای نی از نوایی می برد
شمارهٔ ۵۲۰: کی دل کلید راز به دست زبان سپرد
شمارهٔ ۵۲۱: بسکه دارم به دل محبت درد
شمارهٔ ۵۲۲: کی قیامت در نظر با این تماشا بگذرد
شمارهٔ ۵۲۳: نیست درویش آنکه از تاراج عزت بگذرد
شمارهٔ ۵۲۴: یاد چشمت سرگران تا چند از دل بگذرد
شمارهٔ ۵۲۵: گر آسمان زکینه دیرینه بگذرد
شمارهٔ ۵۲۶: نه همین گرد ره شوق ز صرصر گذرد
شمارهٔ ۵۲۷: در دلم یاد یار می گذرد
شمارهٔ ۵۲۸: کسی که در دل خود از نیاز می گذرد
شمارهٔ ۵۲۹: آفتی وام می توانم کرد
شمارهٔ ۵۳۰: ترک غمت از کشتن و بستن نتوان کرد
شمارهٔ ۵۳۱: رخی از باده رخشان می توان کرد
شمارهٔ ۵۳۲: گریبان رشک گلشن می توان کرد
شمارهٔ ۵۳۳: وفا با خاکساری می توان کرد
شمارهٔ ۵۳۴: هشیاریم از یاد تو بیهوش برآورد
شمارهٔ ۵۳۵: دلی کجاست که سامان عیش ما گیرد
شمارهٔ ۵۳۶: زبان ناله پر از شوخی تحریر می گیرد
شمارهٔ ۵۳۷: ز اشکم غنچه در هر جا گلاب رنگ می گیرد
شمارهٔ ۵۳۸: وفا به مهر و عداوت به کین نمی ارزد
شمارهٔ ۵۳۹: سررشته جنون ره اهل هوس نزد
شمارهٔ ۵۴۰: نیم داغ گلی تا هر دو رویم یک هوا سوزد
شمارهٔ ۵۴۱: دل رمیده به صد آب و تاب می سوزد
شمارهٔ ۵۴۲: نه همین نامه چو شمع از خبرم می سوزد
شمارهٔ ۵۴۳: جنون هر لحظه چون تاکم به تارک خاک می ریزد
شمارهٔ ۵۴۴: توفیق در این بادیه رهبر نشناسد
شمارهٔ ۵۴۵: دیوانه او غیر تحمل نشناسد
شمارهٔ ۵۴۶: جان سختی دلم را بیداد می شناسد
شمارهٔ ۵۴۷: گریختم که به گرد ره تو کس نرسد
شمارهٔ ۵۴۸: گذشته ایم ز سر تا به نقش پا چه رسد
شمارهٔ ۵۴۹: جایی که حکم ناله شبگیر می رسد
شمارهٔ ۵۵۰: شوق ره گم کرده ای از وادی دل می رسد
شمارهٔ ۵۵۱: دل اگر گم شده دلدار سلامت باشد
شمارهٔ ۵۵۲: کسی که داغ جنونش طراز سر باشد
شمارهٔ ۵۵۳: نوبهار است به میخانه مبارک باشد
شمارهٔ ۵۵۴: نگه یار گریبان تو باشد
شمارهٔ ۵۵۵: جنون داغی ز سودای تو باشد
شمارهٔ ۵۵۶: خوشا آن دل که سرگرم غم جانانه ای باشد
شمارهٔ ۵۵۷: جنون فسرده دلم را طبیب خواهد شد
شمارهٔ ۵۵۸: اگر با دیده اعجاز محبت یار خواهد شد
شمارهٔ ۵۵۹: دمی که از نگهت سرمه ستم نکشد
شمارهٔ ۵۶۰: دیوانه تو بار محبت نمی کشد
شمارهٔ ۵۶۱: بسکه دامان حجاب از الفت من می کشد
شمارهٔ ۵۶۲: ز آسمان محبت چه وحی نازل شد
شمارهٔ ۵۶۳: عالم از جلوه تو خرم شد
شمارهٔ ۵۶۴: گر چه مجنون را محبت از هوس زایل نشد
شمارهٔ ۵۶۵: مرا چون غنچه هر دم چاک دل از چاک می جوشد
شمارهٔ ۵۶۶: در محبت اشک و آه بی محابا را چه شد
شمارهٔ ۵۶۷: می کنم پرواز ذوق جانفشانی را چه شد
شمارهٔ ۵۶۸: ز خوی سرکشی دل در بر امید می رقصد
شمارهٔ ۵۶۹: تیغ بر کفش دیدم خون من به جوش آمد
شمارهٔ ۵۷۰: رفتم از هوش نگاه که به یادم آمد
شمارهٔ ۵۷۱: کو ذره ای که صد خور بار جفا نداند
شمارهٔ ۵۷۲: چشم ما پاک بود پاک حیا می داند
شمارهٔ ۵۷۳: دل آتش پرستم شعله از اخگر نمی داند
شمارهٔ ۵۷۴: به دل اضطرابی دعا می رساند
شمارهٔ ۵۷۵: شکفتن در ریاض خاطرم بیکار می ماند
شمارهٔ ۵۷۶: دل شکاران که مرا بی سر و پا ساخته اند
شمارهٔ ۵۷۷: مشتی از خاکستر پروانه پیدا کرده اند
شمارهٔ ۵۷۸: همچو خس آیینه پرداز شرارم کرده اند
شمارهٔ ۵۷۹: دوستان فکری به حالم کرده اند
شمارهٔ ۵۸۰: پاک بینان الفتی با داغ پنهان کرده اند
شمارهٔ ۵۸۱: از دلم روزی که طرح روزگار انداختند
شمارهٔ ۵۸۲: عشق نگشوده طلسمی است که بر دل بستند
شمارهٔ ۵۸۳: به دلم بال و پر ناله کشیدن دادند
شمارهٔ ۵۸۴: فریب جلوه مستانه دادند
شمارهٔ ۵۸۵: تا دل مست تو را داغ وفا بخشیدند
شمارهٔ ۵۸۶: عاجزان چون نام غیرت می برند
شمارهٔ ۵۸۷: از وفا صافدلانی که می ناب خورند
شمارهٔ ۵۸۸: بیدلان ملک وفا را نه به خاتم گیرند
شمارهٔ ۵۸۹: عشق اول بر دل غم پرور آتش می زند
شمارهٔ ۵۹۰: خاموشی از ترانه ما جوش می زند
شمارهٔ ۵۹۱: گه نگاهش کاروان چشم آهو می زند
شمارهٔ ۵۹۲: آنانکه هوس مائده کام شناسند
شمارهٔ ۵۹۳: سرمه ای هر جا به چشم داغ سودا می کشند
شمارهٔ ۵۹۴: دیده را شوخی چشمت دل بیتاب کند
شمارهٔ ۵۹۵: به تغافل اگرم چشم تو رسوا نکند
شمارهٔ ۵۹۶: همه دردیم تا دوا چه کند
شمارهٔ ۵۹۷: صف مژگان تو دل را چمن سینه کند
شمارهٔ ۵۹۸: خرم کسی که دل به غمت شاد می کند
شمارهٔ ۵۹۹: خار گلزار وفا گل می کند
شمارهٔ ۶۰۰: رشک حسنت خار در پیراهن گل می کند
شمارهٔ ۶۰۱: در گلستان جگر داغ تو بس گل می کند
شمارهٔ ۶۰۲: نیرنگ باده رفع حجابم نمی کند
شمارهٔ ۶۰۳: در غمش تا سوختم بخت شرارم شد بلند
شمارهٔ ۶۰۴: در بزم چو با عارض پر نور نشیند
شمارهٔ ۶۰۵: یک سرنوشت طالع ما بی خطر نبود
شمارهٔ ۶۰۶: امشب که خیال رخ او شمع نظر بود
شمارهٔ ۶۰۷: چون دل ما گر دل یک قطره باران تنگ بود
شمارهٔ ۶۰۸: دوش ساز ناله ام آهنگ بود
شمارهٔ ۶۰۹: گر دو روزی کامجو در عشق بی آرام بود
شمارهٔ ۶۱۰: گر سر و کار کسی با دل نبود
شمارهٔ ۶۱۱: سرکنم آوارگی منزل همان گیرم نبود
شمارهٔ ۶۱۲: از جان که می شنید اگر حرف غم نبود
شمارهٔ ۶۱۳: دیدیم زهر چشم تو عمر دوباره بود
شمارهٔ ۶۱۴: چشمت امشب ساقی و بیطاقتی پیمانه بود
شمارهٔ ۶۱۵: قاصدی از گرد جولانش به هر سو می دود
شمارهٔ ۶۱۶: هرکجا مست حیا آن بت طناز رود
شمارهٔ ۶۱۷: صبح است و فیض گریه مستانه می رود
شمارهٔ ۶۱۸: گر آفتاب مهر تو از سینه می رود
شمارهٔ ۶۱۹: ترک مستم را اگر چین بر جبین پیدا شود
شمارهٔ ۶۲۰: دشمن هوشی به رویت چشم تر نتوان گشود
شمارهٔ ۶۲۱: گر شبی یاد تو دور از جان غمگینم شود
شمارهٔ ۶۲۲: از شکستن دل ما رام تظلم نشود
شمارهٔ ۶۲۳: مستی ز شور لعل تو هشیار می شود
شمارهٔ ۶۲۴: از من آن چشم تغافل کیش غافل می شود
شمارهٔ ۶۲۵: بیدلی صبر نیندوخته ای می خواهد
شمارهٔ ۶۲۶: مست است و عرض آتش رخسار می دهد
شمارهٔ ۶۲۷: هر که بیند لذت بیتابیم سر می دهد
شمارهٔ ۶۲۸: عاشق از شوق نگاه واپسین جان می دهد
شمارهٔ ۶۲۹: اجر جفا و مزد وفا را که می دهد
شمارهٔ ۶۳۰: گر نگه نکهت گلزار حیا می باید
شمارهٔ ۶۳۱: نگهبان چراغ راز دل خاموش می باید
شمارهٔ ۶۳۲: از آتش ما گر نفسی دود برآید
شمارهٔ ۶۳۳: هر دل که ز بیداد تو نومید برآید
شمارهٔ ۶۳۴: یاد چشمت چو به سیر دل ما می آید
شمارهٔ ۶۳۵: از چمن بی نقاب می آید
شمارهٔ ۶۳۶: غباری از طواف کعبه مقصود می آید
شمارهٔ ۶۳۷: دلم زیاد نگاهت به شود می آید
شمارهٔ ۶۳۸: یاد چشمت چو پی غارت جان می آید
شمارهٔ ۶۳۹: کجا از آتش می گرمی خوی تو می آید
شمارهٔ ۶۴۰: آسودگی خاطر ناشاد مپرسید
شمارهٔ ۶۴۱: بیستون روزی به یاد خاطر شادم رسید
شمارهٔ ۶۴۲: بوالهوس لاف محبت زد و آزار کشید
شمارهٔ ۶۴۳: حیرانی ما باغ و بهار است ببینید
شمارهٔ ۶۴۴: چقدرها ز رهت نشو و نما می روید
شمارهٔ ۶۴۵: دل چو خون شد ناز اشک پرده در نتوان کشید
شمارهٔ ۶۴۶: ندیدنی است بساط جهان قدم بردار
شمارهٔ ۶۴۷: زاهد در این بهار به ما توبه واگذار
شمارهٔ ۶۴۸: زنده دردم به درمانم چه کار
شمارهٔ ۶۴۹: جام بر کف خاطر اندوهگین دارد بهار
شمارهٔ ۶۵۰: ساغری دارد به کف هر قطره باران بهار
شمارهٔ ۶۵۱: دیوانه خطت دل ویرانه بهار
شمارهٔ ۶۵۲: پیداست عکس چهره گل در هوای ابر
شمارهٔ ۶۵۳: شبنم باغ وفا از خار دندان سخت تر
شمارهٔ ۶۵۴: حسنش از گلزارها گلزارتر
شمارهٔ ۶۵۵: دلم خون شد دل بیداد خوشتر
شمارهٔ ۶۵۶: ساقی تبسم مژه کام بیشتر
شمارهٔ ۶۵۷: سینه صافی با عداوت خویشتر
شمارهٔ ۶۵۸: بیتابم ز حوصله صاحب کمال تر
شمارهٔ ۶۵۹: شهید راز پنهان را سرافرازی نهان بهتر
شمارهٔ ۶۶۰: انداز لطفش از گل و گلزار تازه تر
شمارهٔ ۶۶۱: خنده از گل جلوه از سرو خرامان تازه تر
شمارهٔ ۶۶۲: حیا پرورد نازی از دل اندوهگین مگذر
شمارهٔ ۶۶۳: خط آزادی پریشان می نماید در نظر
شمارهٔ ۶۶۴: مستم و آن چشم شهلا در نظر
شمارهٔ ۶۶۵: داردم شوق تو بیتاب سفر
شمارهٔ ۶۶۶: زنجیر شوق ما شده روز و شب دگر
شمارهٔ ۶۶۷: دیده ام از گرد گلگون تو جولان دگر
شمارهٔ ۶۶۸: ای از غم تو هر رگ ما ریشه دگر
شمارهٔ ۶۶۹: هر گردش چشم تو پریخانه دیگر
شمارهٔ ۶۷۰: آشوب در قلمرو ترکش ندید تیر
شمارهٔ ۶۷۱: به نام گریه من فال می زند زنجیر
شمارهٔ ۶۷۲: نگنجد در سرم سودای زنجیر
شمارهٔ ۶۷۳: بحر وجود محشر موج و حباب گیر
شمارهٔ ۶۷۴: صیقل دل از غبار خاکساری یادگیر
شمارهٔ ۶۷۵: دست اگر داری بغیر از دامن صحرا مگیر
شمارهٔ ۶۷۶: ای برای دلم سراپا ناز
شمارهٔ ۶۷۷: ز فیض ابر شد زانسان جهان سبز
شمارهٔ ۶۷۸: پرتو شمع تو پروانه گداز است هنوز
شمارهٔ ۶۷۹: سرمه واری در نظر زان خاک پا دارم هنوز
شمارهٔ ۶۸۰: راحتم شد بستر خواب و در آزارم هنوز
شمارهٔ ۶۸۱: مایه عیش اسیران خاطر غمناک بس
شمارهٔ ۶۸۲: قرار بخش دل تنگ یاد آن گل بس
شمارهٔ ۶۸۳: گفتگویی شنیده ام که مپرس
شمارهٔ ۶۸۴: دارم دل افروخته چون خلوت فانوس
شمارهٔ ۶۸۵: نکرده دست تهی اهل دیده را قلاش
شمارهٔ ۶۸۶: شراری را نماند جا در آتش
شمارهٔ ۶۸۷: شکار آینه گردیده آه می رسدش
شمارهٔ ۶۸۸: سینه تا شد قلمرو تیرش
شمارهٔ ۶۸۹: خداوندا مکن کس را شهید خنجر نازش
شمارهٔ ۶۹۰: صبا در نافه می غلطد ز گرد راه پابوسش
شمارهٔ ۶۹۱: کرده ام بسکه آرزوی خطش
شمارهٔ ۶۹۲: ای چشم و چراغ آفرینش
شمارهٔ ۶۹۳: گل گرفتار نقش بالینش
شمارهٔ ۶۹۴: از قدش جلوه انتخاب فروش
شمارهٔ ۶۹۵: ای کرده ز یاد ما فراموش
شمارهٔ ۶۹۶: تا به کس روشن نسازم کفر ایمان بار خویش
شمارهٔ ۶۹۷: بیکسیم ساخت خریدار خویش
شمارهٔ ۶۹۸: جایی که گل از ناله کند بال و پر خویش
شمارهٔ ۶۹۹: نسخه دارد لعلش از چشم حیاپرداز خویش
شمارهٔ ۷۰۰: اشک بلبل نمک چش خویش
شمارهٔ ۷۰۱: گر از تو بشنویم جواب سلام خویش
شمارهٔ ۷۰۲: پرکاری معشوق نهان است در این باغ
شمارهٔ ۷۰۳: اشک گلگونم به راه وعده می کارد چراغ
شمارهٔ ۷۰۴: بهارم گلستان در گلستان ضعف
شمارهٔ ۷۰۵: همین دانسته چشمش جای می خون خوردن عاشق
شمارهٔ ۷۰۶: بر دلم آغوش صلح کل گشاید جنگ عشق
شمارهٔ ۷۰۷: یکدلم گر چه پریشان نظرم ساخته عشق
شمارهٔ ۷۰۸: خوابم شده تا سرمه بیداری توفیق
شمارهٔ ۷۰۹: دارم دلی به سینه چو کژدم به زیر خاک
شمارهٔ ۷۱۰: بیا ای هجر و وصلت مایه شیب و شباب دل
شمارهٔ ۷۱۱: شدی مست و زد چاک جیب قبا گل
شمارهٔ ۷۱۲: دیدن رویش نه تنها می برد از یاد گل
شمارهٔ ۷۱۳: جلوه حسنت چمن پرداز گل
شمارهٔ ۷۱۴: کرده ای انتخاب خنده گل
شمارهٔ ۷۱۵: لبریز خنده است چمن از هوای گل
شمارهٔ ۷۱۶: سرگرم داغ دل نکند آرزوی گل
شمارهٔ ۷۱۷: بر تنم گردیده نقش بوریا تصویر دام
شمارهٔ ۷۱۸: لبت به سهو نوازد گرم به یک دشنام
شمارهٔ ۷۱۹: به خون تپیده شکاری ز صیدگاه توام
شمارهٔ ۷۲۰: در وفا داری طلسم بیوفایی بسته ام
شمارهٔ ۷۲۱: گر چه سودای تو یک عمر به سر داشته ام
شمارهٔ ۷۲۲: در زمین دل خود تخم رضا کاشته ام
شمارهٔ ۷۲۳: فانوس شمع خلوت دیدار گشته ام
شمارهٔ ۷۲۴: در دل از مستی فغان گم کرده ام
شمارهٔ ۷۲۵: لاله داغم ز گلزار جگر جوشیده ام
شمارهٔ ۷۲۶: مشغول یاد اوست دل پاره پاره ام
شمارهٔ ۷۲۷: لب تر نکرده از می هستی پیاله ام
شمارهٔ ۷۲۸: بس که خود را بسته دام بلا می خواستم
شمارهٔ ۷۲۹: ز یادش بس که هشیارم به خون خویشتن مستم
شمارهٔ ۷۳۰: اگر عاقل اگر دیوانه مستم
شمارهٔ ۷۳۱: ز شور عشق هرگز تلخ از شیرین ندانستم
شمارهٔ ۷۳۲: گر گمان وصل آن نامهربان می داشتم
شمارهٔ ۷۳۳: آتش از آن گرمی نگاه گرفتم
شمارهٔ ۷۳۴: خراب آباد بودم عشق را معمار خود کردم
شمارهٔ ۷۳۵: با لبش همزبانیی کردم
شمارهٔ ۷۳۶: دلی به خاک ره انتظار می بندم
شمارهٔ ۷۳۷: نظر گشودم و سر منزل تو را دیدم
شمارهٔ ۷۳۸: به کویش در لباس بوالهوس بسیار گردیدم
شمارهٔ ۷۳۹: نگران که بود رشک به حسرت دارم
شمارهٔ ۷۴۰: غمی رنگین تر از گلزار دارم
شمارهٔ ۷۴۱: پیاله بر کف و چشم تو در نظر دارم
شمارهٔ ۷۴۲: نگه در دیده مانند گلی در دام خس دارم
شمارهٔ ۷۴۳: خصم را زخمی شمشیر تحمل دارم
شمارهٔ ۷۴۴: دلم گداخت سر ساغر گران دارم
شمارهٔ ۷۴۵: سر و برگ هر شمع یا گل ندارم
شمارهٔ ۷۴۶: دلی زخم انتخاب خنده گل در چمن دارم
شمارهٔ ۷۴۷: نمی گنجد به محشر فوج عصیانی که من دارم
شمارهٔ ۷۴۸: اگر شادم از غم رهایی ندارم
شمارهٔ ۷۴۹: ز خون دیده و لخت جگر رنگین شبی دارم
شمارهٔ ۷۵۰: دل پر حسرتی دارم غم کم فرصتی دارم
شمارهٔ ۷۵۱: نیم دیوانه تنها با محبت همسری دارم
شمارهٔ ۷۵۲: سراپا یکدلم درد تمنای کسی دارم
شمارهٔ ۷۵۳: ستمکش چون دل خس پاره آتش دلی دارم
شمارهٔ ۷۵۴: درد و داغ نهانیی دارم
شمارهٔ ۷۵۵: بود روزی که پا ز این گل برآرم
شمارهٔ ۷۵۶: حرفی از شعله خویت به زبان می آرم
شمارهٔ ۷۵۷: گل داغم از رنگ و بو می گریزم
شمارهٔ ۷۵۸: منم که نشئه می از خمار نشناسم
شمارهٔ ۷۵۹: کاروان اشکم از اقلیم حیرت می رسم
شمارهٔ ۷۶۰: خوار عشقم به اعتبار قسم
شمارهٔ ۷۶۱: هوای خلد ندارم به کوی یار قسم
شمارهٔ ۷۶۲: ز دست دل گهی در آتش و گه در چمن باشم
شمارهٔ ۷۶۳: خوش آن نفس که غباری ز خاک کوی تو باشم
شمارهٔ ۷۶۴: در نظر نقش و نگارت می کشم
شمارهٔ ۷۶۵: تفسیر خموشی شده گویایی عشقم
شمارهٔ ۷۶۶: حدیث لعل تو را گر چه مختصر دانم
شمارهٔ ۷۶۷: ز چشم تر نمی آید تماشایی که من دانم
شمارهٔ ۷۶۸: اگر بیهوده گردم شهر از صحرا نمی دانم
شمارهٔ ۷۶۹: کو جنون تا از می وارستگی ساغر زنم
شمارهٔ ۷۷۰: صلحم نساخت با تو در جنگ می زنم
شمارهٔ ۷۷۱: مستم پیاله بر سر افسانه می زنم
شمارهٔ ۷۷۲: صد زبان گر بهر عذر مدعا پیدا کنم
شمارهٔ ۷۷۳: کو جنون کز سنگ طفلان خانه ای پیدا کنم
شمارهٔ ۷۷۴: کو فرصتی که شکوه ندانسته سر کنم
شمارهٔ ۷۷۵: از صبر من آزرده شد تا چند آزارش کنم
شمارهٔ ۷۷۶: کو جنون کز می سودا قدحی نوش کنم
شمارهٔ ۷۷۷: آن را که من زمال جهان محتشم کنم
شمارهٔ ۷۷۸: یاد چشمی را به افسون رام الفت می کنم
شمارهٔ ۷۷۹: گاه با مجنون و گاهی با صبا سر می کنم
شمارهٔ ۷۸۰: روزگاری شد که با عشق آشنایی می کنم
شمارهٔ ۷۸۱: ز دودمان دل و دیده یادگار منم
شمارهٔ ۷۸۲: چه سرخوشم که ندانم دل و کباب از هم
شمارهٔ ۷۸۳: دشمن و دوست بگو با هم در ساخته ایم
شمارهٔ ۷۸۴: پیمان توبه در صف مستان شکسته ایم
شمارهٔ ۷۸۵: با خون دل غبار خطش را سرشته ایم
شمارهٔ ۷۸۶: سیماب توشه سفر خواب کرده ایم
شمارهٔ ۷۸۷: تا نکته ای ز علم و ادب گوش کرده ایم
شمارهٔ ۷۸۸: مصرع پیچیده زنجیر سودا خوانده ایم
شمارهٔ ۷۸۹: تا از دل و دین جدا نگشتیم
شمارهٔ ۷۹۰: چون توکل هر کجا رفتیم استغنا زدیم
شمارهٔ ۷۹۱: عقلیم و طفل مکتب نادانی خودیم
شمارهٔ ۷۹۲: ماییم و یاد دوست غنیمت کجا بریم
شمارهٔ ۷۹۳: بار امید و ناز قناعت نمی کشیم
شمارهٔ ۷۹۴: ما درد به درمان مسیحا نفروشیم
شمارهٔ ۷۹۵: آسمان را رحم می آید به سرگردانیم
شمارهٔ ۷۹۶: با دل به هرزه دست و گریبان چرا شویم
شمارهٔ ۷۹۷: زخم دل گر شده بیکار به مرهم ندهیم
شمارهٔ ۷۹۸: آشفته دلی دارم چون ساغر بد مستان
شمارهٔ ۷۹۹: لخت جگر پاره بر آه نفس افشان
شمارهٔ ۸۰۰: محراب دعا ساخته ام آن صف مژگان
شمارهٔ ۸۰۱: ز خاک اهل دل بوی وفایی می توان بردن
شمارهٔ ۸۰۲: بهانه را پر پرواز می توان کردن
شمارهٔ ۸۰۳: گلزار مستمندان روی تو سیر دیدن
شمارهٔ ۸۰۴: خوش بهشتی است روی او دیدن
شمارهٔ ۸۰۵: به نهانخانه وحدت گذری پیدا کن
شمارهٔ ۸۰۶: حال زار مرا تماشا کن
شمارهٔ ۸۰۷: دل را به یاد مهر و وفا آشنا مکن
شمارهٔ ۸۰۸: می بین چنین و یک نگه آشنا مکن
شمارهٔ ۸۰۹: قتل ارباب هوس نامزد ناز مکن
شمارهٔ ۸۱۰: جان بده ناکام و کام آرزو حاصل مکن
شمارهٔ ۸۱۱: زاهد به جان زهد که آزار من مکن
شمارهٔ ۸۱۲: زاهد بجز آزار ما کاری مکن کاری مکن
شمارهٔ ۸۱۳: خوی آتش پیشه را تعلیم خود رایی مکن
شمارهٔ ۸۱۴: دیده را روشن سواد سطر بینایی مکن
شمارهٔ ۸۱۵: شعله پر ریزد به صید خاطر ناشاد من
شمارهٔ ۸۱۶: ز بس در عشق شد صرف خموشی روزگار من
شمارهٔ ۸۱۷: بهار سوختن بخشیده سامانی به داغ من
شمارهٔ ۸۱۸: گه استغنا گهی رو دیده ام من
شمارهٔ ۸۱۹: مبین خوار اگر هست اگر نیستم من
شمارهٔ ۸۲۰: چو اخگر شعله پرورد است مغز استخوان من
شمارهٔ ۸۲۱: چون شعله آبروی نیاز است خون من
شمارهٔ ۸۲۲: گر افسرده گر سرکش است آه من
شمارهٔ ۸۲۳: گر به محشر لطف ساقی عذرخواه آید برون
شمارهٔ ۸۲۴: دچارم گر شود آیینه گوید سیر باغ است این
شمارهٔ ۸۲۵: چشم بیگانگی پناه ببین
شمارهٔ ۸۲۶: بیا و در دلم ای وحشت آشنا بنشین
شمارهٔ ۸۲۷: سروری چنین و جلوه رعنایی اینچنین
شمارهٔ ۸۲۸: صبر و شکیب دیده و جان و دلم از او
شمارهٔ ۸۲۹: سرو رعنا غبار جلوه او
شمارهٔ ۸۳۰: رو دیده ام زگرمی بی اختیار تو
شمارهٔ ۸۳۱: بیا در آتشم افکن بگو ببین و برو
شمارهٔ ۸۳۲: خونم به جوش آمده تیغ نگاه کو
شمارهٔ ۸۳۳: نگه خون شد به چشم دیدنی کو
شمارهٔ ۸۳۴: گریزان خودم از شرم بیتابی پناهی کو
شمارهٔ ۸۳۵: هر نقش قدم چشمه خون است در این راه
شمارهٔ ۸۳۶: خبر ز سوز نداری سروده نای که چه
شمارهٔ ۸۳۷: طفل است و بدخو جوید بهانه
شمارهٔ ۸۳۸: همه تن آینه ای دست بر آیینه منه
شمارهٔ ۸۳۹: چشم است و نور دیده خیالت در آینه
شمارهٔ ۸۴۰: اگر از خنده گر از چین جبین ساخته ای
شمارهٔ ۸۴۱: دارم ز کاوش مژه ات جان تازه ای
شمارهٔ ۸۴۲: طرف کلاهی از مژه بالا شکسته ای
شمارهٔ ۸۴۳: ملک حیا به شرم نگاهی گرفته ای
شمارهٔ ۸۴۴: بند از پایم برای امتحان دزدیده ای
شمارهٔ ۸۴۵: ای عمر فتنه شوخی مژگان کیستی
شمارهٔ ۸۴۶: به سویم آمدی شیدای خویشم ساختی رفتی
شمارهٔ ۸۴۷: در آتش دارم از هر عضو بندی
شمارهٔ ۸۴۸: هشیاریم گلی ز گلستان بیخودی
شمارهٔ ۸۴۹: گه رنگ خزان گه چمن آرای بهاری
شمارهٔ ۸۵۰: زبیدرد محبت حال اهل دل چه می پرسی
شمارهٔ ۸۵۱: خراب گشته ز ویرانه که می پرسی
شمارهٔ ۸۵۲: نکند گر چه کسی گوش به فریاد کسی
شمارهٔ ۸۵۳: دل را چگونه منع محبت کند کسی
شمارهٔ ۸۵۴: اگر در خواب خود را دیده باشی
شمارهٔ ۸۵۵: و ما فیهما غیر جذب الوفا شیء
شمارهٔ ۸۵۶: دیده خاک راه جولان تو بودی کاشکی
شمارهٔ ۸۵۷: داریم بر تو احترامی
شمارهٔ ۸۵۸: هر جلوه که در دیده ما کرده سلامی
شمارهٔ ۸۵۹: هیچ دانی که چرا خوش چشمی
شمارهٔ ۸۶۰: درد دل ز آن بیشتر دارم که تدبیرش کنی
شمارهٔ ۸۶۱: همه نازی نیاز می بینی
شمارهٔ ۸۶۲: مستی سراسر سفر ناز می روی
شمارهٔ ۸۶۳: نمی دانم زبان دادخواهی
شمارهٔ ۸۶۴: به طوفان اشکی به غوغای آهی
شمارهٔ ۸۶۵: به استقبال مژگان سیاهی
شمارهٔ ۸۶۶: خویش آیینه دار خود رایی
شمارهٔ ۸۶۷: نه سوخته الفت دردم نه دوایی
شمارهٔ ۸۶۸: دیده از جوش گریه دریایی
شمارهٔ ۸۶۹: دل کشته آرزوست می گویی

اسیر شهرستانی

آمارگیر وبلاگ