به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۵: گر در چمن از تو گفتگو خواهد رفت

1830عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر در چمن از تو گفتگو خواهد رفت
آب رخ گل چو آب جو خواهد رفت
بر بام میا چو مه که خورشید فلک
از شرم تو در زمین فرو خواهد رفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴: ما را سوی معشوق اگر میل و هواست 2شمارهٔ ۴۵: گر در چمن از تو گفتگو خواهد رفت 3شمارهٔ ۴۶: گر رند خراباتی و گر خلوتی است 4شمارهٔ ۴۷: هر چند که فتنه در جهان عشق انداخت 5شمارهٔ ۴۸: با روی تو کآب زندگی از صافیست 6شمارهٔ ۴۹: شیرین دهنی چون قندو لعلی چو نبات 7شمارهٔ ۵۰: ای خفته بخواب غفلت اندر ظلمات 8شمارهٔ ۵۱: اهلی شب عشق آن دل افروز گذشت 9شمارهٔ ۵۲: این حسرت و غم که با من درویش است 10شمارهٔ ۵۳: باز آتش من بلند آوازه شدست 11شمارهٔ ۵۴: مجنون که ز بیم طعنه از خلق جداست 12شمارهٔ ۵۵: آن بت که ز فرق تا قدم صنع خداست 13شمارهٔ ۵۶: در مستی اگر کسی نکویا نه نکوست 14شمارهٔ ۵۷: واقف ز شب سیاه این سوخته کیست 15شمارهٔ ۵۸: اهلی همه عمر بت پرست ار چه بزیست 16شمارهٔ ۵۹: گیرم که مرا هر سر مو یک قلم است 17شمارهٔ ۶۰: یاد تو حریف من دیوانه بس است 18شمارهٔ ۶۱: من پیرم اگر کشته شوم از ستمت 19شمارهٔ ۶۲: در ملک جهان حیات جاوید یکیست 20شمارهٔ ۶۳: عمریست که میرود دل اندر ره دوست 21شمارهٔ ۶۴: بی بختم و دست و دل ز اندیشه تهیست 22شمارهٔ ۶۵: ای برهمن آن عارض چون لاله پرست 23شمارهٔ ۶۶: می نوش که آنکه کعبه کردست و کنشت 24شمارهٔ ۶۷: سامان دل از بی سر و سامانی ماست 25شمارهٔ ۶۸: در نزد حکیم مس هم از جنس طلاست 26شمارهٔ ۶۹: در دیده عقل عاشقی سوختن است 27شمارهٔ ۷۰: عشق آب حیات و خضر فرح فالست 28شمارهٔ ۷۱: هر چند که صیت شعرم « ظ » آفاق شنفق ...29شمارهٔ ۷۲: عشق است که آرزوی جان همه اوست 30شمارهٔ ۷۳: آن شاهد بین که نغزی عجبست 31شمارهٔ ۷۴: پروانه صفت سوز دلم پنهان است 32شمارهٔ ۷۵: سبز شکرین که نیشکر بنده اوست 33شمارهٔ ۷۶: ای گل که رخ ترا صفایی عجبست 34شمارهٔ ۷۷: ای غایت هر هنر که در آدم هست 35شمارهٔ ۷۸: آن غمزده ام که زهر غم نوش منست 36شمارهٔ ۷۹: ای آنکه در تو قبله اهل وفاست 37شمارهٔ ۸۰: عمرست شبی که با حریف طربیست 38شمارهٔ ۸۱: در وادی عشق کز صفت بیرونست 39شمارهٔ ۸۲: گردون طبق از بلندی همت بست 40شمارهٔ ۸۳: آنکس که ز حسن او جلوه گرست 41شمارهٔ ۸۴: آن بت که خراب او سامریست 42شمارهٔ ۸۵: آنی که دم مسیح یارت شده است 43شمارهٔ ۸۶: بیمارم و هر کس که ببالین منست 44شمارهٔ ۸۷: خورشید مرا بنیکبختان نگه است 45شمارهٔ ۸۸: ای سرو که هرگز نبود درد و غمت 46شمارهٔ ۸۹: بد مهری چرخ بی وفا معلومست 47شمارهٔ ۹۰: گر روی بخاک مالیم عین وفاست 48شمارهٔ ۹۱: ساقی که طبیب درد مشتاقی ماست 49شمارهٔ ۹۲: ناید نفسم از دل غمساز درست 50شمارهٔ ۹۳: دنیا به اساس و نعمت و برگ خوش است 51شمارهٔ ۹۴: اهلی هنر و معرفت آموختنی است 52شمارهٔ ۹۵: هر سوخته پخته کی بود در ره دوست 53شمارهٔ ۹۶: در مذهب عشق مست و مستوره یکیست 54شمارهٔ ۹۷: جان یک نفس است و عمر مرغ قفس است 55شمارهٔ ۹۸: در آینه خاطرت از هر که شکی است 56شمارهٔ ۹۹: زاهد، برخ آن مه چونگاه افکندت 57شمارهٔ ۱۰۰: بهتر ز کمال عشق جانپرور چیست 58شمارهٔ ۱۰۱: اهلی که هزار بلبل از وی خجل است 59شمارهٔ ۱۰۲: عاشق که غمی در دل آگاه ویست 60شمارهٔ ۱۰۳: جز محنت و غصه حاصل دنیا چیست 61شمارهٔ ۱۰۴: عالم که چو چشم باز کردی هیچست 62شمارهٔ ۱۰۵: شهدی همه نیش است و در او نوش کم ا ...63شمارهٔ ۱۰۶: این عالم بی وفا ندانیم که چیست 64شمارهٔ ۱۰۷: امروز که دوران فلکت با تو نکوست 65شمارهٔ ۱۰۸: تا کی زغمت دو دیده تر خواهد گشت 66شمارهٔ ۱۰۹: ای میوه سر درختی باغ بهشت 67شمارهٔ ۱۱۰: هر چند که عاشقی دل افکارتر است 68شمارهٔ ۱۱۱: عمرم که بگفتگو درین خانه گذشت 69شمارهٔ ۱۱۲: زینگونه که عمر من درویش گذشت 70شمارهٔ ۱۱۳: در مذهب عاشقان که رمزی دگرست 71شمارهٔ ۱۱۴: باز آ که نماند بی توام تاب حیات 72شمارهٔ ۱۱۵: ما صاف دلیم و کار دشمن دغلیست 73شمارهٔ ۱۱۶: یارب تو شکسته مرا ساز درست 74شمارهٔ ۱۱۷: از جام کرم قسمت هر کس دوریست 75شمارهٔ ۱۱۸: مجنون چه اگر تشنه بحسن لیلی است 76شمارهٔ ۱۱۹: گر آدم و گر فرشته گر دیو و پری اس ...77شمارهٔ ۱۲۰: عارف بجز از عارف آگاه کجاست 78شمارهٔ ۱۲۱: جان دو جهان ز شخص من در سخنست 79شمارهٔ ۱۲۲: یک گربه ده و بصد « همی » منصرف اس ...80شمارهٔ ۱۲۳: پامال شود بفتنه هر مال که هست 81شمارهٔ ۱۲۴: کشتیست دو کون و ما تماشا گر کشت 82شمارهٔ ۱۲۵: مقصود خدا ز خلق اسرار دل است 83شمارهٔ ۱۲۶: بی صبر نصیب کس در این مایده نیست 84شمارهٔ ۱۲۷: در غیبت بیگنه یکی پرده در است 85شمارهٔ ۱۲۸: بخشش نبود جز صفت حضرت دوست 86شمارهٔ ۱۲۹: آن نیست هنر که خانه پر گنج و زرست 87شمارهٔ ۱۳۰: آنکس نعمش زیاده باشد همه وقت 88شمارهٔ ۱۳۱: ممسک بجهان به بیش و کم محرومست 89شمارهٔ ۱۳۲: با خلق اگر غرض نباشد سخنت 90شمارهٔ ۱۳۳: آنرا که هنر نباشد و پایه بخت 91شمارهٔ ۱۳۴: ای دانش خود گشته هنر در نظرت 92شمارهٔ ۱۳۵: در باغ می از نیک و بد مردم مست 93شمارهٔ ۱۳۶: غیر از ره عیش گر چه دلخواهی نیست 94شمارهٔ ۱۳۷: ای خفته که راه بیخودی پیشه تست 95شمارهٔ ۱۳۸: هر تازه خطی که بهر زو با تو یکیست 96شمارهٔ ۱۳۹: شهوت ضررش مگو که حالی پیداست 97شمارهٔ ۱۴۰: وصلت نه بنسبت و به بختی که بداست 98شمارهٔ ۱۴۱: آخر ز جهان غرقه بخون باید رفت 99شمارهٔ ۱۴۲: با ظلمت مرگ برق جان را چه ثبات 100شمارهٔ ۱۴۳: ای مست فرح که ساغرت هست بدست 101شمارهٔ ۱۴۴: برخاست میان بسته دلم چابک و چست 102شمارهٔ ۱۴۵: چو پیر شدی لذت دوران هیچست 103شمارهٔ ۱۴۶: خوش آنکه بخلقش سربازاری نیست 104شمارهٔ ۱۴۷: من گنجم اگر خرابیم آیین است 105شمارهٔ ۱۴۸: ای با تو عدم وجود هر چیز که هست 106شمارهٔ ۱۴۹: آسوده در لطف حق از هر سوریست 107شمارهٔ ۱۵۰: خوشباش که بنده گر نکویانه نکوست 108شمارهٔ ۱۵۱: احمد سبب وجود آدم شده است 109شمارهٔ ۱۵۲: تخمیر نبوت و ولایت ازلی است 110شمارهٔ ۱۵۳: مفتاح در گنج جهان نادعلی است 111شمارهٔ ۱۵۴: کس سر خدا بی نبی الله نیافت 112شمارهٔ ۱۵۵: آن بنده حق لطف ازل شامل اوست 113شمارهٔ ۱۵۶: خوش وقت شهیدی که بخون خفت و برفت 114شمارهٔ ۱۵۷: از آل علی هر چه ترا دل باشد 115شمارهٔ ۱۵۸: « والتین » به حسن قسم ز معبود غنی ...116شمارهٔ ۱۵۹: صید حرم دل همگی نور و صفاست 117شمارهٔ ۱۶۰: هر چند که کار شیخ بر نیکو عملیست 118شمارهٔ ۱۶۱: اهلی اگرت آرزوی آب بقاست 119شمارهٔ ۱۶۲: اهلی که نظر یافته از آل عباست 120شمارهٔ ۱۶۳: هر جا که مزار و مرقد آل عباست 121شمارهٔ ۱۶۴: خواهی بگذری چابک و چست 122شمارهٔ ۱۶۵: ای دیو هوس رفته ترا در رگ و پوست 123شمارهٔ ۱۶۶: آدم که جبلی از قضا زلت اوست 124شمارهٔ ۱۶۷: هر سجده که میکنی پی خدمت دوست 125شمارهٔ ۱۶۸: شیریست درنده نفس سرکش که تراست 126شمارهٔ ۱۶۹: ایطالب کعبه گر ترا میل صفاست 127شمارهٔ ۱۷۰: ایزد که بکعبه کرد حکم سفرت 128شمارهٔ ۱۷۱: آن چار کتاب حق که آمد ز نخست 129شمارهٔ ۱۷۲: بر چرخ قدم نهی به سعی و حرکت 130شمارهٔ ۱۷۳: آنرا که شرف ز صحبت همنفسی است 131شمارهٔ ۱۷۴: ایزد که برحمت نظری سوی تو داشت 132شمارهٔ ۱۷۵: جوری ز زمانه بر بد اندیش نرفت 133شمارهٔ ۱۷۶: کج دست که در مال کسانش نظر است 134شمارهٔ ۱۷۷: فرزند که بی حیا و شرم و ادب است 135شمارهٔ ۱۷۸: برخیز که بخت در سبب ساختن است 136شمارهٔ ۱۷۹: دردی کش عشق جمله صافی بین است 137شمارهٔ ۱۸۰: اکنون که بهار عمر در نشو و نماست 138شمارهٔ ۱۸۱: پیش تو مرا شرم و حیا خواهد کشت 139شمارهٔ ۱۸۲: شیر از که از آب و هوا خلدوش است 140شمارهٔ ۱۸۳: گر کار جهان ز غصه بی تاری نیست 141شمارهٔ ۱۸۴: خنجر بکف تو کز صفا رم زده است 142شمارهٔ ۱۸۵: جز هجر نصیب عاشق بیدل چیست 143شمارهٔ ۱۸۶: گردر تر و خشک دهر گشتی همه هیچ 144شمارهٔ ۱۸۷: عیش و طرب جهان فانی همه هیچ 145شمارهٔ ۱۸۸: مست می وصل او اگر شیر بود 146شمارهٔ ۱۸۹: منعم همه مال و کسب زر میداند 147شمارهٔ ۱۹۰: زاهد زورع بر سر هر شی نرسد 148شمارهٔ ۱۹۱: هر چند که نیشکر دلاویز بود 149شمارهٔ ۱۹۲: از کوشش من بمن نوایی نرسد 150شمارهٔ ۱۹۳: هرگز فلکم باده رخشان ندهد 151شمارهٔ ۱۹۴: عشق ار پی زینت و هنر میسوزد « کذا ...152شمارهٔ ۱۹۵: تا کی رطب لبت باغیار رسد 153شمارهٔ ۱۹۶: زاهد که اساس دین برونق طلبد 154شمارهٔ ۱۹۷: گردون که ازو هر چه دلم خواست نشد 155شمارهٔ ۱۹۸: کی ره سوی عشق عقل آگاه برد 156شمارهٔ ۱۹۹: آسیب نهان به خرمن ما نرسد 157شمارهٔ ۲۰۰: عاشق ز غم تو کی دهان باز کند 158شمارهٔ ۲۰۱: گر یار نه آنچنان نماید که بود 159شمارهٔ ۲۰۲: هر چند لب تو شربت نوش بود 160شمارهٔ ۲۰۳: هر چند که صبح عیش ما کم بدمد 161شمارهٔ ۲۰۴: رنگی که سرشگ من ز حسرت دارد 162شمارهٔ ۲۰۵: با همچو منی که همسخن خواهد بود 163شمارهٔ ۲۰۶: ای کز گل روی تو رخم زرد بود 164شمارهٔ ۲۰۷: چون یار برون از دل پر خون نشود 165شمارهٔ ۲۰۸: برخیز که وصل ساقی از کف برود 166شمارهٔ ۲۰۹: اهلی که ز سودای بتان سود ندید 167شمارهٔ ۲۱۰: عاشق نه که از می دل راحت دارد 168شمارهٔ ۲۱۱: ای آمده از عدم سوی ملک وجود 169شمارهٔ ۲۱۲: تا تیغ بر استخوان ز جورت نرسید 170شمارهٔ ۲۱۳: رسوایی ما ز تنگدستی خیزد 171شمارهٔ ۲۱۴: دردی که دوای او قضا را نرسد 172شمارهٔ ۲۱۵: خوشباش که غم کلید شادی باشد 173شمارهٔ ۲۱۶: صد عاشق اگر کشته ز بیداد بود 174شمارهٔ ۲۱۷: گر پیش تو سر ز کشتن افتد به سجود 175شمارهٔ ۲۱۸: شوخی که چو سرو ناز دلکش باشد 176شمارهٔ ۲۱۹: زان گرد گنه بذیل عشاق رسد 177شمارهٔ ۲۲۰: بس دور مشو که عمر بس بیتو مباد 178شمارهٔ ۲۲۱: گر عشق بنای جان ز بنیاد برد 179شمارهٔ ۲۲۲: خوش آنکه دمی زمانه یارم باشد 180شمارهٔ ۲۲۳: تا خنده زنان لبت به بستان آمد 181شمارهٔ ۲۲۴: تا کی ستمت بر دل نا شاد رسد 182شمارهٔ ۲۲۵: هر کس که به دقن بدندان نگزید 183شمارهٔ ۲۲۶: ایساقی جان که جای فدای تو بود 184شمارهٔ ۲۲۷: گر دل ز غبار غم درون پاک کند 185شمارهٔ ۲۲۸: در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد 186شمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند 187شمارهٔ ۲۳۰: چشم بد کس بچشم مستت نرسد 188شمارهٔ ۲۳۱: گر حسن چون حسن شیرین ننمود 189شمارهٔ ۲۳۲: زان چشم سیه که دل سیه میگردد 190شمارهٔ ۲۳۳: تا دست بود در وفا خواهم زد 191شمارهٔ ۲۳۴: هر چند دلم بوصل فایز نشود 192شمارهٔ ۲۳۵: هر چند دلم زعشق آزار کشید 193شمارهٔ ۲۳۶: طالب که دلش در پی مطلوب بود 194شمارهٔ ۲۳۷: گاهیم بعشق و مستی آموخته اند 195شمارهٔ ۲۳۸: در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد 196شمارهٔ ۲۳۹: تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد 197شمارهٔ ۲۴۰: تا چند چنین عهد شکن خواهی بود 198شمارهٔ ۲۴۱: خاک قدم تو نافه چین ارزد 199شمارهٔ ۲۴۲: آمد غم دل که آب آدم ببرد 200شمارهٔ ۲۴۳: آنشمع دمی ز چشم روشن نرود 201شمارهٔ ۲۴۴: آنی که حسد مه از صفای تو برد 202شمارهٔ ۲۴۵: گر سینه ما چاک ز نظاره بود 203شمارهٔ ۲۴۶: مشتاق تو فردوس برین را چکند 204شمارهٔ ۲۴۷: می خور که فلک نقد بقا میدزدد 205شمارهٔ ۲۴۸: هر که سگ تست بر دری ننشیند 206شمارهٔ ۲۴۹: ما را شب هجر او آید چه شود؟207شمارهٔ ۲۵۰: در هجر تو خلق از سر و سامان شده ا ...208شمارهٔ ۲۵۱: از دل چو دمی غم تو بیرون نرود 209شمارهٔ ۲۵۲: آنرا که مراد از در امید دهند 210شمارهٔ ۲۵۳: طاوس اگر بجلوه پر باز کند 211شمارهٔ ۲۵۴: آن شمع دمی ز چشم روشن نرود 212شمارهٔ ۲۵۵: هر دل که درو مهر کسی ریش کند 213شمارهٔ ۲۵۶: تا دل غم جان داشت بدلبر نرسید 214شمارهٔ ۲۵۷: در هودج عشق عقل واپس نرسد 215شمارهٔ ۲۵۸: گاهم ره بتخانه نکو میآید 216شمارهٔ ۲۵۹: دل کز تو پریچهره مشوش باشد 217شمارهٔ ۲۶۰: کس نیست که کشته ایماه نشد 218شمارهٔ ۲۶۱: دل آینه دار ترک و تاجیک بود 219شمارهٔ ۲۶۲: اهلی که ره علم و هنر میسپرد 220شمارهٔ ۲۶۳: هر کو غم آنسرو سرافراز خرید 221شمارهٔ ۲۶۴: گر کشته شویم بر تو باری نرسد 222شمارهٔ ۲۶۵: هرگاه که شمع قامتم میسوزد 223شمارهٔ ۲۶۶: هرگز دلم از عشق پشیمان نشود 224شمارهٔ ۲۶۷: بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود 225شمارهٔ ۲۶۸: عیش و طرب از مایه هستی خیزد 226شمارهٔ ۲۶۹: ایسرو سهی هر که هوای تو کند 227شمارهٔ ۲۷۰: در بحر غم تو عالمی جان دادند 228شمارهٔ ۲۷۱: ای جان جهان تن تو را درد مباد 229شمارهٔ ۲۷۲: عشقت که زغم رشته جانم گسلد 230شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 231شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 232شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 233شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 234شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 235شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 236شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 237شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 238شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 239شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 240شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 241شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 242شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 243شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 244شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 245شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 246شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 247شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 248شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 249شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 250شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 251شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 252شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 253شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 254شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 255شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 256شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 257شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 258شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 259شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 260شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 261شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 262شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 263شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 264شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 265شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 266شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 267شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 268شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 269شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 270شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 271شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 272شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 273شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 274شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 275شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 276شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 277شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 278شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 279شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 280شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 281شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 282شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 283شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 284شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 285شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 286شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 287شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 288شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 289شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 290شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 291شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 292شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 293شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 294شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 295شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 296شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 297شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 298شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 299شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 300شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 301شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 302شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 303شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 304شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 305شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 306شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 307شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 308شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 309شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 310شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 311شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 312شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 313شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 314شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 315شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 316شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 317شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 318شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 319شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 320شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 321شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 322شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 323شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 324شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 325شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 326شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 327شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 328شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 329شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 330شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 331شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 332شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 333شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 334شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 335شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 336شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 337شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 338شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 339شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 340شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 341شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 342شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 343شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 344شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 345شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 346شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 347شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 348شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 349شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 350شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 351شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 352شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 353شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 354شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 355شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 356شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 357شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 358شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 359شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 360شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 361شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 362شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 363شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 364شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 365شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 366شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 367شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 368شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 369شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 370شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 371شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 372شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 373شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 374شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 375شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 376شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 377شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 378شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 379شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 380شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 381شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 382شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 383شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 384شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 385شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 386شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 387شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 388شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 389شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 390شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 391شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 392شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 393شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 394شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 395شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 396شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 397شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 398شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 399شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 400شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 401شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 402شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 403شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 404شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 405شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 406شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 407شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 408شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 409شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 410شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 411شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 412شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 413شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 414شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 415شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 416شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 417شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 418شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 419شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 420شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 421شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 422شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 423شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 424شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 425شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 426شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 427شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 428شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 429شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 430شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 431شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 432شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 433شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 434شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 435شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 436شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 437شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟438شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 439شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 440شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 441شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 442شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 443شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 444شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 445شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 446شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 447شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 448شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 449شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 450شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 451شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟452شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 453شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 454شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 455شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 456شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 457شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 458شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 459شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 460شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 461شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 462شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟463شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 464شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 465شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 466شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 467شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 468شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 469شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 470شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 471شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 472شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 473شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 474شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 475شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 476شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 477شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 478شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 479شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 480شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 481شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 482شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 483شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 484شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 485شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 486شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 487شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 488شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 489شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 490شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 491شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 492شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 493شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 494شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 495شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 496شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 497شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 498شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 499شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 500شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 501شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 502شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 503شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 504شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 505شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 506شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 507شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 508شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 509شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 510شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 511شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 512شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 513شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 514شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 515شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 516شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 517شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 518شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 519شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 520شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 521شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 522شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 523شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 524شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 525شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 526شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 527شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 528شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 529شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 530شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 531شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 532شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 533شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 534شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 535شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 536شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 537شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 538شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 539شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 540شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 541شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 542شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 543شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 544شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 545شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 546شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 547شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 548شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 549شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 550شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 551شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 552شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 553شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 554شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 555شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 556شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 557شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 558شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 559شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 560شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 561شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 562شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 563شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 564شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 565شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 566شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 567شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 568شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 569شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 570شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 571شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 572شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 573شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 574شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 575شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 576شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 577شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 578شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 579شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 580شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 581شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 582شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 583شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 584شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 585شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 586شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 587شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 588شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 589شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ