به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش

2160عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن قد چو سرو بین و روی چو مهش
وان نرگس پر عشوه آهو نگهش
سر تا بقدم تمام جانست چه جان
جانی که هزار جان بود خاک رهش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 2شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 3شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 4شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 5شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 6شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 7شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 8شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 9شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 10شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 11شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 12شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 13شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 14شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 15شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 16شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 17شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 18شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 19شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 20شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 21شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 22شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 23شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 24شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 25شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 26شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 27شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 28شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 29شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 30شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 31شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 32شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 33شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 34شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 35شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 36شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 37شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 38شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 39شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 40شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 41شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 42شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 43شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 44شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 45شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 46شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 47شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 48شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 49شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟50شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 51شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 52شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 53شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 54شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 55شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 56شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 57شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 58شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 59شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 60شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 61شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 62شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 63شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟64شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 65شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 66شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 67شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 68شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 69شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 70شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 71شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 72شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 73شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 74شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟75شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 76شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 77شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 78شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 79شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 80شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 81شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 82شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 83شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 84شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 85شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 86شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 87شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 88شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 89شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 90شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 91شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 92شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 93شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 94شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 95شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 96شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 97شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 98شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 99شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 100شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 101شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 102شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 103شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 104شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 105شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 106شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 107شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 108شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 109شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 110شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 111شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 112شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 113شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 114شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 115شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 116شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 117شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 118شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 119شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 120شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 121شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 122شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 123شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 124شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 125شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 126شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 127شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 128شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 129شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 130شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 131شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 132شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 133شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 134شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 135شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 136شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 137شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 138شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 139شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 140شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 141شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 142شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 143شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 144شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 145شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 146شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 147شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 148شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 149شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 150شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 151شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 152شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 153شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 154شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 155شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 156شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 157شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 158شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 159شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 160شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 161شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 162شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 163شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 164شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 165شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 166شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 167شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 168شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 169شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 170شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 171شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 172شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 173شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 174شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 175شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 176شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 177شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 178شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 179شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 180شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 181شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 182شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 183شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 184شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 185شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 186شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 187شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 188شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 189شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 190شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 191شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 192شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 193شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 194شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 195شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 196شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 197شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 198شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 199شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 200شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 201شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ