به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم

2150عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگز بغم جهان فرسوده نیم
وز هیچ متاع عالم آسوده نیم
جز درد میم دامن همت نگرفت
وز آب حیات دامن آلوده نیم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 2شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 3شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 4شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 5شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 6شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 7شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 8شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 9شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 10شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟11شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 12شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 13شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 14شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 15شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 16شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 17شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 18شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 19شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 20شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 21شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟22شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 23شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 24شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 25شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 26شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 27شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 28شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 29شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 30شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 31شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 32شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 33شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 34شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 35شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 36شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 37شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 38شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 39شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 40شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 41شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 42شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 43شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 44شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 45شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 46شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 47شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 48شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 49شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 50شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 51شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 52شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 53شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 54شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 55شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 56شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 57شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 58شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 59شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 60شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 61شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 62شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 63شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 64شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 65شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 66شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 67شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 68شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 69شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 70شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 71شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 72شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 73شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 74شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 75شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 76شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 77شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 78شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 79شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 80شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 81شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 82شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 83شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 84شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 85شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 86شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 87شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 88شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 89شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 90شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 91شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 92شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 93شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 94شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 95شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 96شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 97شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 98شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 99شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 100شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 101شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 102شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 103شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 104شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 105شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 106شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 107شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 108شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 109شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 110شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 111شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 112شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 113شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 114شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 115شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 116شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 117شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 118شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 119شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 120شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 121شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 122شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 123شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 124شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 125شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 126شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 127شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 128شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 129شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 130شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 131شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 132شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 133شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 134شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 135شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 136شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 137شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 138شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 139شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 140شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 141شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 142شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 143شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 144شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 145شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 146شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 147شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 148شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ