به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بیروی تو چند جان بحسرت بدهم
باز آی و خلاص ازین مشقت بدهم
یا از من خسته بار محنت بردار
یا صبر بقدر بار محنت بدهم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 2شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 3شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 4شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 5شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 6شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 7شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 8شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 9شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟10شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 11شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 12شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 13شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 14شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 15شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 16شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 17شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 18شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 19شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 20شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟21شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 22شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 23شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 24شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 25شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 26شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 27شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 28شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 29شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 30شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 31شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 32شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 33شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 34شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 35شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 36شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 37شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 38شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 39شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 40شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 41شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 42شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 43شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 44شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 45شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 46شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 47شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 48شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 49شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 50شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 51شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 52شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 53شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 54شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 55شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 56شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 57شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 58شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 59شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 60شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 61شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 62شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 63شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 64شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 65شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 66شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 67شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 68شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 69شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 70شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 71شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 72شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 73شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 74شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 75شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 76شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 77شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 78شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 79شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 80شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 81شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 82شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 83شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 84شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 85شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 86شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 87شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 88شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 89شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 90شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 91شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 92شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 93شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 94شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 95شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 96شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 97شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 98شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 99شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 100شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 101شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 102شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 103شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 104شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 105شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 106شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 107شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 108شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 109شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 110شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 111شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 112شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 113شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 114شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 115شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 116شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 117شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 118شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 119شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 120شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 121شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 122شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 123شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 124شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 125شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 126شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 127شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 128شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 129شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 130شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 131شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 132شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 133شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 134شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 135شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 136شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 137شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 138شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 139شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 140شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 141شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 142شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 143شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 144شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 145شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 146شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 147شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ