به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم

2130عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خورشید رخا ز مهر خود داد دهم
کز بهر تو جان من دهم و شاد دهم
گر جان بودم بقدر ذرات جهان
از مهر تو راه ذره بر باد دهم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 2شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 3شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 4شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 5شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 6شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 7شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 8شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 9شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟10شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 11شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 12شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 13شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 14شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 15شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 16شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 17شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 18شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 19شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 20شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 21شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 22شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 23شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 24شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 25شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 26شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 27شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 28شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 29شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 30شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 31شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 32شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 33شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 34شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 35شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 36شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 37شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 38شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 39شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 40شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 41شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 42شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 43شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 44شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 45شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 46شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 47شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 48شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 49شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 50شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 51شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 52شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 53شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 54شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 55شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 56شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 57شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 58شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 59شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 60شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 61شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 62شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 63شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 64شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 65شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 66شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 67شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 68شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 69شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 70شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 71شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 72شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 73شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 74شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 75شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 76شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 77شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 78شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 79شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 80شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 81شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 82شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 83شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 84شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 85شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 86شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 87شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 88شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 89شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 90شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 91شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 92شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 93شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 94شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 95شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 96شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 97شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 98شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 99شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 100شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 101شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 102شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 103شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 104شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 105شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 106شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 107شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 108شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 109شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 110شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 111شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 112شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 113شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 114شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 115شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 116شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 117شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 118شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 119شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 120شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 121شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 122شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 123شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 124شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 125شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 126شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 127شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 128شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 129شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 130شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 131شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 132شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 133شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 134شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 135شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 136شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ