به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم

2250عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مستم من و ناصبور و ناپروا هم
دنیا همه هیچ پیش من عقبا هم
بی نام و نشان و محو و گمگشته عشق
امروز که می شناسدم؟ فردا هم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 2شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 3شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 4شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 5شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 6شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 7شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 8شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 9شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 10شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 11شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟12شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 13شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 14شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 15شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 16شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 17شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 18شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 19شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 20شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 21شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 22شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟23شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 24شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 25شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 26شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 27شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 28شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 29شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 30شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 31شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 32شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 33شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 34شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 35شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 36شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 37شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 38شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 39شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 40شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 41شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 42شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 43شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 44شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 45شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 46شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 47شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 48شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 49شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 50شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 51شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 52شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 53شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 54شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 55شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 56شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 57شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 58شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 59شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 60شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 61شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 62شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 63شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 64شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 65شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 66شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 67شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 68شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 69شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 70شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 71شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 72شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 73شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 74شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 75شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 76شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 77شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 78شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 79شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 80شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 81شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 82شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 83شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 84شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 85شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 86شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 87شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 88شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 89شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 90شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 91شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 92شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 93شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 94شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 95شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 96شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 97شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 98شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 99شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 100شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 101شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 102شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 103شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 104شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 105شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 106شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 107شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 108شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 109شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 110شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 111شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 112شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 113شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 114شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 115شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 116شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 117شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 118شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 119شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 120شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 121شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 122شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 123شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 124شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 125شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 126شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 127شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 128شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 129شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 130شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 131شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 132شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 133شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 134شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 135شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 136شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 137شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 138شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 139شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 140شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 141شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 142شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 143شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 144شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 145شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 146شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 147شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 148شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 149شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ