به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام

2170عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای راحت جان که مست دیدار توام
دیریست که مست چشم بیمار توام
در بند توام چو آهوی سر به کمند
از پیش تو چون روم گرفتار توام

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 2شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 3شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 4شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 5شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 6شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 7شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 8شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 9شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 10شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 11شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 12شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟13شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 14شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 15شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 16شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 17شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 18شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 19شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 20شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 21شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 22شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 23شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟24شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 25شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 26شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 27شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 28شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 29شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 30شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 31شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 32شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 33شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 34شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 35شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 36شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 37شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 38شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 39شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 40شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 41شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 42شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 43شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 44شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 45شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 46شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 47شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 48شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 49شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 50شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 51شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 52شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 53شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 54شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 55شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 56شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 57شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 58شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 59شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 60شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 61شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 62شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 63شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 64شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 65شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 66شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 67شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 68شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 69شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 70شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 71شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 72شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 73شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 74شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 75شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 76شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 77شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 78شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 79شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 80شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 81شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 82شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 83شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 84شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 85شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 86شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 87شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 88شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 89شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 90شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 91شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 92شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 93شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 94شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 95شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 96شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 97شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 98شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 99شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 100شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 101شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 102شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 103شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 104شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 105شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 106شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 107شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 108شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 109شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 110شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 111شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 112شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 113شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 114شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 115شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 116شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 117شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 118شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 119شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 120شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 121شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 122شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 123شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 124شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 125شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 126شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 127شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 128شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 129شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 130شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 131شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 132شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 133شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 134شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 135شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 136شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 137شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 138شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 139شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 140شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 141شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 142شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 143شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 144شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 145شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 146شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 147شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 148شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 149شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 150شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ