به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ

2200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایمه که ندارم از تو پروای چراغ
جایی که تویی کجا بود جای چراغ
در پای تو سوخت اهلی آخر نظری
هر چند که تاریک بود پای چراغ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 2شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 3شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 4شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 5شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 6شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 7شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 8شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 9شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 10شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 11شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 12شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 13شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 14شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 15شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 16شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 17شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 18شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 19شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 20شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 21شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 22شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 23شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 24شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 25شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 26شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 27شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 28شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 29شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 30شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 31شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 32شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 33شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 34شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 35شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 36شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 37شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 38شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 39شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 40شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 41شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 42شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 43شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 44شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟45شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 46شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 47شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 48شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 49شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 50شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 51شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 52شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 53شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 54شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 55شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 56شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 57شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 58شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟59شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 60شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 61شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 62شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 63شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 64شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 65شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 66شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 67شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 68شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 69شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟70شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 71شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 72شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 73شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 74شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 75شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 76شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 77شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 78شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 79شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 80شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 81شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 82شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 83شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 84شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 85شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 86شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 87شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 88شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 89شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 90شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 91شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 92شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 93شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 94شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 95شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 96شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 97شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 98شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 99شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 100شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 101شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 102شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 103شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 104شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 105شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 106شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 107شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 108شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 109شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 110شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 111شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 112شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 113شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 114شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 115شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 116شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 117شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 118شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 119شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 120شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 121شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 122شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 123شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 124شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 125شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 126شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 127شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 128شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 129شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 130شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 131شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 132شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 133شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 134شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 135شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 136شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 137شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 138شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 139شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 140شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 141شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 142شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 143شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 144شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 145شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 146شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 147شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 148شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 149شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 150شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 151شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 152شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 153شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 154شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 155شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 156شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 157شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 158شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 159شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 160شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 161شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 162شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 163شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 164شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 165شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 166شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 167شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 168شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 169شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 170شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 171شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 172شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 173شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 174شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 175شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 176شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 177شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 178شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 179شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 180شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 181شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 182شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 183شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 184شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 185شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 186شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 187شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 188شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 189شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 190شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 191شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 192شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 193شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 194شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 195شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 196شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ