به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال

2090عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال
ور هم برسم کجا رسم باری حال
صد ساله حیات من شد ازهجر تلف
جبر همه چون شود بیکروز وصال

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 2شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 3شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 4شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 5شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 6شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 7شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 8شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 9شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 10شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 11شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 12شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 13شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 14شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 15شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 16شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 17شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 18شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 19شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 20شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 21شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 22شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 23شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 24شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 25شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 26شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟27شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 28شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 29شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 30شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 31شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 32شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 33شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 34شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 35شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 36شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 37شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 38شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 39شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 40شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟41شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 42شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 43شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 44شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 45شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 46شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 47شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 48شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 49شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 50شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 51شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟52شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 53شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 54شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 55شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 56شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 57شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 58شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 59شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 60شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 61شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 62شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 63شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 64شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 65شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 66شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 67شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 68شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 69شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 70شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 71شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 72شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 73شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 74شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 75شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 76شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 77شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 78شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 79شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 80شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 81شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 82شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 83شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 84شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 85شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 86شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 87شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 88شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 89شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 90شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 91شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 92شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 93شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 94شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 95شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 96شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 97شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 98شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 99شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 100شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 101شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 102شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 103شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 104شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 105شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 106شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 107شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 108شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 109شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 110شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 111شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 112شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 113شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 114شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 115شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 116شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 117شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 118شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 119شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 120شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 121شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 122شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 123شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 124شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 125شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 126شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 127شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 128شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 129شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 130شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 131شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 132شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 133شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 134شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 135شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 136شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 137شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 138شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 139شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 140شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 141شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 142شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 143شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 144شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 145شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 146شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 147شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 148شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 149شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 150شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 151شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 152شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 153شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 154شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 155شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 156شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 157شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 158شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 159شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 160شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 161شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 162شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 163شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 164شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 165شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 166شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 167شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 168شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 169شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 170شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 171شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 172شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 173شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 174شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 175شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 176شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 177شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 178شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ