به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم

2130عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم
در وصل تو خون زرشک اغیار خوریم
نخل رطبی روان بود کز کرهت
خرما دگران خورند و ما خار خوریم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 2شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 3شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 4شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 5شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 6شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 7شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟8شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 9شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 10شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 11شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 12شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 13شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 14شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 15شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 16شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 17شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 18شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 19شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 20شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 21شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟22شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 23شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 24شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 25شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 26شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 27شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 28شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 29شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 30شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 31شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 32شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟33شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 34شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 35شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 36شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 37شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 38شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 39شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 40شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 41شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 42شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 43شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 44شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 45شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 46شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 47شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 48شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 49شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 50شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 51شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 52شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 53شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 54شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 55شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 56شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 57شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 58شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 59شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 60شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 61شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 62شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 63شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 64شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 65شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 66شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 67شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 68شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 69شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 70شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 71شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 72شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 73شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 74شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 75شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 76شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 77شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 78شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 79شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 80شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 81شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 82شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 83شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 84شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 85شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 86شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 87شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 88شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 89شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 90شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 91شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 92شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 93شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 94شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 95شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 96شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 97شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 98شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 99شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 100شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 101شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 102شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 103شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 104شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 105شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 106شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 107شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 108شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 109شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 110شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 111شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 112شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 113شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 114شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 115شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 116شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 117شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 118شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 119شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 120شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 121شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 122شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 123شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 124شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 125شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 126شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 127شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 128شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 129شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 130شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 131شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 132شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 133شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 134شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 135شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 136شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 137شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 138شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 139شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 140شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 141شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 142شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 143شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 144شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 145شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 146شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 147شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 148شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 149شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 150شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 151شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 152شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 153شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 154شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 155شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 156شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 157شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 158شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 159شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ