به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم

2230عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ساقی بنشین که با تو دمساز شویم
نرگس صفت از باد سر انداز شویم
آریم بگردن صراحی دستی
هر چند که پیریم جوان باز شویم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 2شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 3شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟4شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 5شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 6شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 7شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 8شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 9شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 10شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 11شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 12شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 13شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 14شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 15شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 16شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 17شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟18شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 19شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 20شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 21شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 22شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 23شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 24شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 25شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 26شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 27شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 28شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟29شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 30شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 31شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 32شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 33شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 34شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 35شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 36شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 37شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 38شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 39شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 40شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 41شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 42شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 43شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 44شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 45شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 46شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 47شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 48شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 49شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 50شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 51شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 52شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 53شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 54شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 55شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 56شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 57شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 58شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 59شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 60شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 61شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 62شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 63شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 64شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 65شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 66شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 67شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 68شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 69شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 70شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 71شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 72شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 73شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 74شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 75شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 76شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 77شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 78شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 79شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 80شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 81شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 82شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 83شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 84شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 85شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 86شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 87شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 88شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 89شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 90شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 91شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 92شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 93شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 94شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 95شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 96شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 97شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 98شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 99شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 100شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 101شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 102شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 103شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 104شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 105شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 106شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 107شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 108شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 109شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 110شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 111شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 112شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 113شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 114شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 115شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 116شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 117شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 118شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 119شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 120شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 121شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 122شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 123شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 124شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 125شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 126شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 127شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 128شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 129شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 130شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 131شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 132شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 133شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 134شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 135شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 136شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 137شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 138شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 139شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 140شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 141شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 142شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 143شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 144شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 145شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 146شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 147شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 148شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 149شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 150شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 151شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 152شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 153شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 154شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 155شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ