به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک

2200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آدم به کریوه ایست در راه فلک
شیبش درک و فراز معراج ملک
عقلش سوی معراج کشد لیک بسعی
آسان بردش نفس و طبیعت بدرک

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 2شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 3شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 4شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 5شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 6شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 7شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 8شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 9شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 10شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 11شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 12شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 13شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 14شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 15شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 16شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 17شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 18شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 19شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 20شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 21شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 22شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 23شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 24شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 25شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 26شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 27شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 28شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 29شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 30شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 31شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 32شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 33شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 34شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 35شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 36شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 37شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 38شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 39شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟40شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 41شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 42شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 43شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 44شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 45شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 46شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 47شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 48شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 49شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 50شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 51شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 52شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 53شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟54شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 55شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 56شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 57شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 58شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 59شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 60شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 61شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 62شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 63شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 64شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟65شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 66شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 67شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 68شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 69شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 70شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 71شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 72شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 73شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 74شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 75شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 76شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 77شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 78شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 79شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 80شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 81شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 82شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 83شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 84شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 85شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 86شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 87شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 88شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 89شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 90شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 91شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 92شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 93شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 94شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 95شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 96شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 97شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 98شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 99شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 100شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 101شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 102شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 103شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 104شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 105شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 106شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 107شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 108شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 109شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 110شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 111شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 112شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 113شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 114شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 115شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 116شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 117شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 118شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 119شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 120شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 121شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 122شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 123شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 124شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 125شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 126شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 127شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 128شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 129شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 130شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 131شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 132شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 133شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 134شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 135شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 136شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 137شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 138شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 139شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 140شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 141شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 142شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 143شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 144شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 145شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 146شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 147شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 148شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 149شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 150شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 151شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 152شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 153شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 154شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 155شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 156شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 157شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 158شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 159شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 160شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 161شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 162شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 163شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 164شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 165شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 166شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 167شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 168شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 169شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 170شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 171شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 172شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 173شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 174شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 175شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 176شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 177شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 178شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 179شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 180شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 181شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 182شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 183شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 184شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 185شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 186شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 187شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 188شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 189شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 190شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 191شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ