به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ

1720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ
مگذار بصحبتش چو تاجیک چه ترک
در ظاهر کس مبین که بسیار کسی
با صورت یوسف است و با سیرت گرگ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 2شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 3شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 4شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 5شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 6شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 7شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 8شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 9شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 10شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 11شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 12شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 13شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 14شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 15شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 16شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 17شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 18شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 19شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 20شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 21شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 22شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 23شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 24شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 25شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 26شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 27شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 28شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 29شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 30شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 31شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 32شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 33شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 34شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 35شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 36شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 37شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟38شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 39شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 40شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 41شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 42شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 43شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 44شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 45شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 46شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 47شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 48شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 49شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 50شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 51شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟52شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 53شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 54شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 55شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 56شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 57شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 58شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 59شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 60شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 61شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 62شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟63شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 64شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 65شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 66شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 67شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 68شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 69شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 70شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 71شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 72شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 73شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 74شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 75شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 76شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 77شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 78شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 79شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 80شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 81شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 82شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 83شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 84شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 85شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 86شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 87شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 88شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 89شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 90شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 91شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 92شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 93شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 94شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 95شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 96شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 97شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 98شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 99شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 100شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 101شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 102شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 103شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 104شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 105شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 106شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 107شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 108شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 109شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 110شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 111شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 112شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 113شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 114شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 115شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 116شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 117شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 118شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 119شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 120شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 121شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 122شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 123شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 124شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 125شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 126شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 127شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 128شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 129شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 130شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 131شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 132شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 133شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 134شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 135شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 136شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 137شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 138شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 139شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 140شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 141شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 142شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 143شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 144شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 145شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 146شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 147شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 148شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 149شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 150شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 151شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 152شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 153شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 154شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 155شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 156شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 157شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 158شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 159شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 160شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 161شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 162شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 163شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 164شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 165شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 166شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 167شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 168شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 169شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 170شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 171شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 172شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 173شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 174شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 175شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 176شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 177شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 178شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 179شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 180شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 181شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 182شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 183شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 184شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 185شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 186شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 187شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 188شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 189شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ