به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل

1710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل
با ما بحضرو باده مینوش چو گل
اندیشه مکن ز غیبت غیر که ما
دو چشم چو نرگسیم و صد گوش چو گل

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 2شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 3شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 4شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 5شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 6شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 7شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 8شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 9شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 10شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 11شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 12شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 13شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 14شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 15شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 16شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 17شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 18شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 19شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 20شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 21شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 22شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 23شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 24شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 25شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 26شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 27شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 28شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 29شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 30شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟31شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 32شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 33شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 34شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 35شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 36شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 37شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 38شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 39شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 40شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 41شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 42شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 43شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 44شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟45شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 46شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 47شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 48شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 49شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 50شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 51شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 52شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 53شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 54شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 55شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟56شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 57شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 58شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 59شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 60شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 61شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 62شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 63شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 64شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 65شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 66شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 67شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 68شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 69شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 70شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 71شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 72شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 73شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 74شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 75شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 76شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 77شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 78شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 79شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 80شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 81شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 82شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 83شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 84شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 85شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 86شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 87شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 88شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 89شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 90شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 91شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 92شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 93شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 94شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 95شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 96شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 97شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 98شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 99شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 100شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 101شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 102شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 103شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 104شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 105شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 106شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 107شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 108شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 109شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 110شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 111شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 112شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 113شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 114شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 115شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 116شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 117شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 118شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 119شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 120شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 121شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 122شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 123شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 124شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 125شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 126شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 127شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 128شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 129شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 130شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 131شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 132شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 133شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 134شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 135شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 136شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 137شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 138شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 139شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 140شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 141شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 142شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 143شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 144شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 145شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 146شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 147شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 148شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 149شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 150شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 151شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 152شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 153شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 154شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 155شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 156شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 157شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 158شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 159شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 160شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 161شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 162شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 163شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 164شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 165شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 166شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 167شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 168شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 169شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 170شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 171شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 172شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 173شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 174شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 175شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 176شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 177شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 178شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 179شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 180شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 181شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 182شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ