به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال

2110عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

شهوت چه حرام و چه حلال است و بال
کان یکدمه لذتست و صد ساله ملال
خون تو حلال است اگر هست حرام
مال تو حرام است اگر هست حلال

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 2شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 3شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 4شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 5شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 6شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 7شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 8شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 9شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 10شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 11شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 12شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 13شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 14شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 15شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 16شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 17شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 18شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 19شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 20شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 21شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 22شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 23شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 24شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 25شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 26شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 27شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 28شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 29شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 30شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 31شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 32شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 33شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 34شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 35شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟36شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 37شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 38شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 39شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 40شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 41شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 42شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 43شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 44شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 45شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 46شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 47شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 48شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 49شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟50شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 51شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 52شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 53شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 54شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 55شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 56شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 57شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 58شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 59شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 60شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟61شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 62شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 63شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 64شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 65شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 66شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 67شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 68شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 69شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 70شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 71شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 72شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 73شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 74شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 75شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 76شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 77شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 78شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 79شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 80شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 81شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 82شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 83شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 84شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 85شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 86شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 87شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 88شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 89شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 90شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 91شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 92شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 93شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 94شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 95شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 96شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 97شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 98شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 99شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 100شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 101شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 102شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 103شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 104شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 105شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 106شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 107شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 108شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 109شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 110شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 111شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 112شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 113شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 114شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 115شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 116شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 117شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 118شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 119شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 120شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 121شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 122شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 123شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 124شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 125شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 126شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 127شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 128شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 129شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 130شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 131شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 132شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 133شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 134شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 135شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 136شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 137شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 138شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 139شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 140شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 141شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 142شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 143شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 144شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 145شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 146شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 147شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 148شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 149شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 150شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 151شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 152شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 153شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 154شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 155شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 156شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 157شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 158شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 159شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 160شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 161شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 162شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 163شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 164شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 165شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 166شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 167شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 168شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 169شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 170شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 171شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 172شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 173شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 174شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 175شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 176شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 177شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 178شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 179شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 180شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 181شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 182شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 183شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 184شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 185شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 186شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 187شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ