به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۴: ما را سوی معشوق اگر میل و هواست

2260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ما را سوی معشوق اگر میل و هواست
معشوق بصد هزار دل عاشق ماست
کاه از سبکی نگه ندارد خود را
ور نی کشش محبت از کاهر باست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۳: تا نرگس مست یار در قهر منست 2شمارهٔ ۴۴: ما را سوی معشوق اگر میل و هواست 3شمارهٔ ۴۵: گر در چمن از تو گفتگو خواهد رفت 4شمارهٔ ۴۶: گر رند خراباتی و گر خلوتی است 5شمارهٔ ۴۷: هر چند که فتنه در جهان عشق انداخت 6شمارهٔ ۴۸: با روی تو کآب زندگی از صافیست 7شمارهٔ ۴۹: شیرین دهنی چون قندو لعلی چو نبات 8شمارهٔ ۵۰: ای خفته بخواب غفلت اندر ظلمات 9شمارهٔ ۵۱: اهلی شب عشق آن دل افروز گذشت 10شمارهٔ ۵۲: این حسرت و غم که با من درویش است 11شمارهٔ ۵۳: باز آتش من بلند آوازه شدست 12شمارهٔ ۵۴: مجنون که ز بیم طعنه از خلق جداست 13شمارهٔ ۵۵: آن بت که ز فرق تا قدم صنع خداست 14شمارهٔ ۵۶: در مستی اگر کسی نکویا نه نکوست 15شمارهٔ ۵۷: واقف ز شب سیاه این سوخته کیست 16شمارهٔ ۵۸: اهلی همه عمر بت پرست ار چه بزیست 17شمارهٔ ۵۹: گیرم که مرا هر سر مو یک قلم است 18شمارهٔ ۶۰: یاد تو حریف من دیوانه بس است 19شمارهٔ ۶۱: من پیرم اگر کشته شوم از ستمت 20شمارهٔ ۶۲: در ملک جهان حیات جاوید یکیست 21شمارهٔ ۶۳: عمریست که میرود دل اندر ره دوست 22شمارهٔ ۶۴: بی بختم و دست و دل ز اندیشه تهیست 23شمارهٔ ۶۵: ای برهمن آن عارض چون لاله پرست 24شمارهٔ ۶۶: می نوش که آنکه کعبه کردست و کنشت 25شمارهٔ ۶۷: سامان دل از بی سر و سامانی ماست 26شمارهٔ ۶۸: در نزد حکیم مس هم از جنس طلاست 27شمارهٔ ۶۹: در دیده عقل عاشقی سوختن است 28شمارهٔ ۷۰: عشق آب حیات و خضر فرح فالست 29شمارهٔ ۷۱: هر چند که صیت شعرم « ظ » آفاق شنفق ...30شمارهٔ ۷۲: عشق است که آرزوی جان همه اوست 31شمارهٔ ۷۳: آن شاهد بین که نغزی عجبست 32شمارهٔ ۷۴: پروانه صفت سوز دلم پنهان است 33شمارهٔ ۷۵: سبز شکرین که نیشکر بنده اوست 34شمارهٔ ۷۶: ای گل که رخ ترا صفایی عجبست 35شمارهٔ ۷۷: ای غایت هر هنر که در آدم هست 36شمارهٔ ۷۸: آن غمزده ام که زهر غم نوش منست 37شمارهٔ ۷۹: ای آنکه در تو قبله اهل وفاست 38شمارهٔ ۸۰: عمرست شبی که با حریف طربیست 39شمارهٔ ۸۱: در وادی عشق کز صفت بیرونست 40شمارهٔ ۸۲: گردون طبق از بلندی همت بست 41شمارهٔ ۸۳: آنکس که ز حسن او جلوه گرست 42شمارهٔ ۸۴: آن بت که خراب او سامریست 43شمارهٔ ۸۵: آنی که دم مسیح یارت شده است 44شمارهٔ ۸۶: بیمارم و هر کس که ببالین منست 45شمارهٔ ۸۷: خورشید مرا بنیکبختان نگه است 46شمارهٔ ۸۸: ای سرو که هرگز نبود درد و غمت 47شمارهٔ ۸۹: بد مهری چرخ بی وفا معلومست 48شمارهٔ ۹۰: گر روی بخاک مالیم عین وفاست 49شمارهٔ ۹۱: ساقی که طبیب درد مشتاقی ماست 50شمارهٔ ۹۲: ناید نفسم از دل غمساز درست 51شمارهٔ ۹۳: دنیا به اساس و نعمت و برگ خوش است 52شمارهٔ ۹۴: اهلی هنر و معرفت آموختنی است 53شمارهٔ ۹۵: هر سوخته پخته کی بود در ره دوست 54شمارهٔ ۹۶: در مذهب عشق مست و مستوره یکیست 55شمارهٔ ۹۷: جان یک نفس است و عمر مرغ قفس است 56شمارهٔ ۹۸: در آینه خاطرت از هر که شکی است 57شمارهٔ ۹۹: زاهد، برخ آن مه چونگاه افکندت 58شمارهٔ ۱۰۰: بهتر ز کمال عشق جانپرور چیست 59شمارهٔ ۱۰۱: اهلی که هزار بلبل از وی خجل است 60شمارهٔ ۱۰۲: عاشق که غمی در دل آگاه ویست 61شمارهٔ ۱۰۳: جز محنت و غصه حاصل دنیا چیست 62شمارهٔ ۱۰۴: عالم که چو چشم باز کردی هیچست 63شمارهٔ ۱۰۵: شهدی همه نیش است و در او نوش کم ا ...64شمارهٔ ۱۰۶: این عالم بی وفا ندانیم که چیست 65شمارهٔ ۱۰۷: امروز که دوران فلکت با تو نکوست 66شمارهٔ ۱۰۸: تا کی زغمت دو دیده تر خواهد گشت 67شمارهٔ ۱۰۹: ای میوه سر درختی باغ بهشت 68شمارهٔ ۱۱۰: هر چند که عاشقی دل افکارتر است 69شمارهٔ ۱۱۱: عمرم که بگفتگو درین خانه گذشت 70شمارهٔ ۱۱۲: زینگونه که عمر من درویش گذشت 71شمارهٔ ۱۱۳: در مذهب عاشقان که رمزی دگرست 72شمارهٔ ۱۱۴: باز آ که نماند بی توام تاب حیات 73شمارهٔ ۱۱۵: ما صاف دلیم و کار دشمن دغلیست 74شمارهٔ ۱۱۶: یارب تو شکسته مرا ساز درست 75شمارهٔ ۱۱۷: از جام کرم قسمت هر کس دوریست 76شمارهٔ ۱۱۸: مجنون چه اگر تشنه بحسن لیلی است 77شمارهٔ ۱۱۹: گر آدم و گر فرشته گر دیو و پری اس ...78شمارهٔ ۱۲۰: عارف بجز از عارف آگاه کجاست 79شمارهٔ ۱۲۱: جان دو جهان ز شخص من در سخنست 80شمارهٔ ۱۲۲: یک گربه ده و بصد « همی » منصرف اس ...81شمارهٔ ۱۲۳: پامال شود بفتنه هر مال که هست 82شمارهٔ ۱۲۴: کشتیست دو کون و ما تماشا گر کشت 83شمارهٔ ۱۲۵: مقصود خدا ز خلق اسرار دل است 84شمارهٔ ۱۲۶: بی صبر نصیب کس در این مایده نیست 85شمارهٔ ۱۲۷: در غیبت بیگنه یکی پرده در است 86شمارهٔ ۱۲۸: بخشش نبود جز صفت حضرت دوست 87شمارهٔ ۱۲۹: آن نیست هنر که خانه پر گنج و زرست 88شمارهٔ ۱۳۰: آنکس نعمش زیاده باشد همه وقت 89شمارهٔ ۱۳۱: ممسک بجهان به بیش و کم محرومست 90شمارهٔ ۱۳۲: با خلق اگر غرض نباشد سخنت 91شمارهٔ ۱۳۳: آنرا که هنر نباشد و پایه بخت 92شمارهٔ ۱۳۴: ای دانش خود گشته هنر در نظرت 93شمارهٔ ۱۳۵: در باغ می از نیک و بد مردم مست 94شمارهٔ ۱۳۶: غیر از ره عیش گر چه دلخواهی نیست 95شمارهٔ ۱۳۷: ای خفته که راه بیخودی پیشه تست 96شمارهٔ ۱۳۸: هر تازه خطی که بهر زو با تو یکیست 97شمارهٔ ۱۳۹: شهوت ضررش مگو که حالی پیداست 98شمارهٔ ۱۴۰: وصلت نه بنسبت و به بختی که بداست 99شمارهٔ ۱۴۱: آخر ز جهان غرقه بخون باید رفت 100شمارهٔ ۱۴۲: با ظلمت مرگ برق جان را چه ثبات 101شمارهٔ ۱۴۳: ای مست فرح که ساغرت هست بدست 102شمارهٔ ۱۴۴: برخاست میان بسته دلم چابک و چست 103شمارهٔ ۱۴۵: چو پیر شدی لذت دوران هیچست 104شمارهٔ ۱۴۶: خوش آنکه بخلقش سربازاری نیست 105شمارهٔ ۱۴۷: من گنجم اگر خرابیم آیین است 106شمارهٔ ۱۴۸: ای با تو عدم وجود هر چیز که هست 107شمارهٔ ۱۴۹: آسوده در لطف حق از هر سوریست 108شمارهٔ ۱۵۰: خوشباش که بنده گر نکویانه نکوست 109شمارهٔ ۱۵۱: احمد سبب وجود آدم شده است 110شمارهٔ ۱۵۲: تخمیر نبوت و ولایت ازلی است 111شمارهٔ ۱۵۳: مفتاح در گنج جهان نادعلی است 112شمارهٔ ۱۵۴: کس سر خدا بی نبی الله نیافت 113شمارهٔ ۱۵۵: آن بنده حق لطف ازل شامل اوست 114شمارهٔ ۱۵۶: خوش وقت شهیدی که بخون خفت و برفت 115شمارهٔ ۱۵۷: از آل علی هر چه ترا دل باشد 116شمارهٔ ۱۵۸: « والتین » به حسن قسم ز معبود غنی ...117شمارهٔ ۱۵۹: صید حرم دل همگی نور و صفاست 118شمارهٔ ۱۶۰: هر چند که کار شیخ بر نیکو عملیست 119شمارهٔ ۱۶۱: اهلی اگرت آرزوی آب بقاست 120شمارهٔ ۱۶۲: اهلی که نظر یافته از آل عباست 121شمارهٔ ۱۶۳: هر جا که مزار و مرقد آل عباست 122شمارهٔ ۱۶۴: خواهی بگذری چابک و چست 123شمارهٔ ۱۶۵: ای دیو هوس رفته ترا در رگ و پوست 124شمارهٔ ۱۶۶: آدم که جبلی از قضا زلت اوست 125شمارهٔ ۱۶۷: هر سجده که میکنی پی خدمت دوست 126شمارهٔ ۱۶۸: شیریست درنده نفس سرکش که تراست 127شمارهٔ ۱۶۹: ایطالب کعبه گر ترا میل صفاست 128شمارهٔ ۱۷۰: ایزد که بکعبه کرد حکم سفرت 129شمارهٔ ۱۷۱: آن چار کتاب حق که آمد ز نخست 130شمارهٔ ۱۷۲: بر چرخ قدم نهی به سعی و حرکت 131شمارهٔ ۱۷۳: آنرا که شرف ز صحبت همنفسی است 132شمارهٔ ۱۷۴: ایزد که برحمت نظری سوی تو داشت 133شمارهٔ ۱۷۵: جوری ز زمانه بر بد اندیش نرفت 134شمارهٔ ۱۷۶: کج دست که در مال کسانش نظر است 135شمارهٔ ۱۷۷: فرزند که بی حیا و شرم و ادب است 136شمارهٔ ۱۷۸: برخیز که بخت در سبب ساختن است 137شمارهٔ ۱۷۹: دردی کش عشق جمله صافی بین است 138شمارهٔ ۱۸۰: اکنون که بهار عمر در نشو و نماست 139شمارهٔ ۱۸۱: پیش تو مرا شرم و حیا خواهد کشت 140شمارهٔ ۱۸۲: شیر از که از آب و هوا خلدوش است 141شمارهٔ ۱۸۳: گر کار جهان ز غصه بی تاری نیست 142شمارهٔ ۱۸۴: خنجر بکف تو کز صفا رم زده است 143شمارهٔ ۱۸۵: جز هجر نصیب عاشق بیدل چیست 144شمارهٔ ۱۸۶: گردر تر و خشک دهر گشتی همه هیچ 145شمارهٔ ۱۸۷: عیش و طرب جهان فانی همه هیچ 146شمارهٔ ۱۸۸: مست می وصل او اگر شیر بود 147شمارهٔ ۱۸۹: منعم همه مال و کسب زر میداند 148شمارهٔ ۱۹۰: زاهد زورع بر سر هر شی نرسد 149شمارهٔ ۱۹۱: هر چند که نیشکر دلاویز بود 150شمارهٔ ۱۹۲: از کوشش من بمن نوایی نرسد 151شمارهٔ ۱۹۳: هرگز فلکم باده رخشان ندهد 152شمارهٔ ۱۹۴: عشق ار پی زینت و هنر میسوزد « کذا ...153شمارهٔ ۱۹۵: تا کی رطب لبت باغیار رسد 154شمارهٔ ۱۹۶: زاهد که اساس دین برونق طلبد 155شمارهٔ ۱۹۷: گردون که ازو هر چه دلم خواست نشد 156شمارهٔ ۱۹۸: کی ره سوی عشق عقل آگاه برد 157شمارهٔ ۱۹۹: آسیب نهان به خرمن ما نرسد 158شمارهٔ ۲۰۰: عاشق ز غم تو کی دهان باز کند 159شمارهٔ ۲۰۱: گر یار نه آنچنان نماید که بود 160شمارهٔ ۲۰۲: هر چند لب تو شربت نوش بود 161شمارهٔ ۲۰۳: هر چند که صبح عیش ما کم بدمد 162شمارهٔ ۲۰۴: رنگی که سرشگ من ز حسرت دارد 163شمارهٔ ۲۰۵: با همچو منی که همسخن خواهد بود 164شمارهٔ ۲۰۶: ای کز گل روی تو رخم زرد بود 165شمارهٔ ۲۰۷: چون یار برون از دل پر خون نشود 166شمارهٔ ۲۰۸: برخیز که وصل ساقی از کف برود 167شمارهٔ ۲۰۹: اهلی که ز سودای بتان سود ندید 168شمارهٔ ۲۱۰: عاشق نه که از می دل راحت دارد 169شمارهٔ ۲۱۱: ای آمده از عدم سوی ملک وجود 170شمارهٔ ۲۱۲: تا تیغ بر استخوان ز جورت نرسید 171شمارهٔ ۲۱۳: رسوایی ما ز تنگدستی خیزد 172شمارهٔ ۲۱۴: دردی که دوای او قضا را نرسد 173شمارهٔ ۲۱۵: خوشباش که غم کلید شادی باشد 174شمارهٔ ۲۱۶: صد عاشق اگر کشته ز بیداد بود 175شمارهٔ ۲۱۷: گر پیش تو سر ز کشتن افتد به سجود 176شمارهٔ ۲۱۸: شوخی که چو سرو ناز دلکش باشد 177شمارهٔ ۲۱۹: زان گرد گنه بذیل عشاق رسد 178شمارهٔ ۲۲۰: بس دور مشو که عمر بس بیتو مباد 179شمارهٔ ۲۲۱: گر عشق بنای جان ز بنیاد برد 180شمارهٔ ۲۲۲: خوش آنکه دمی زمانه یارم باشد 181شمارهٔ ۲۲۳: تا خنده زنان لبت به بستان آمد 182شمارهٔ ۲۲۴: تا کی ستمت بر دل نا شاد رسد 183شمارهٔ ۲۲۵: هر کس که به دقن بدندان نگزید 184شمارهٔ ۲۲۶: ایساقی جان که جای فدای تو بود 185شمارهٔ ۲۲۷: گر دل ز غبار غم درون پاک کند 186شمارهٔ ۲۲۸: در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد 187شمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند 188شمارهٔ ۲۳۰: چشم بد کس بچشم مستت نرسد 189شمارهٔ ۲۳۱: گر حسن چون حسن شیرین ننمود 190شمارهٔ ۲۳۲: زان چشم سیه که دل سیه میگردد 191شمارهٔ ۲۳۳: تا دست بود در وفا خواهم زد 192شمارهٔ ۲۳۴: هر چند دلم بوصل فایز نشود 193شمارهٔ ۲۳۵: هر چند دلم زعشق آزار کشید 194شمارهٔ ۲۳۶: طالب که دلش در پی مطلوب بود 195شمارهٔ ۲۳۷: گاهیم بعشق و مستی آموخته اند 196شمارهٔ ۲۳۸: در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد 197شمارهٔ ۲۳۹: تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد 198شمارهٔ ۲۴۰: تا چند چنین عهد شکن خواهی بود 199شمارهٔ ۲۴۱: خاک قدم تو نافه چین ارزد 200شمارهٔ ۲۴۲: آمد غم دل که آب آدم ببرد 201شمارهٔ ۲۴۳: آنشمع دمی ز چشم روشن نرود 202شمارهٔ ۲۴۴: آنی که حسد مه از صفای تو برد 203شمارهٔ ۲۴۵: گر سینه ما چاک ز نظاره بود 204شمارهٔ ۲۴۶: مشتاق تو فردوس برین را چکند 205شمارهٔ ۲۴۷: می خور که فلک نقد بقا میدزدد 206شمارهٔ ۲۴۸: هر که سگ تست بر دری ننشیند 207شمارهٔ ۲۴۹: ما را شب هجر او آید چه شود؟208شمارهٔ ۲۵۰: در هجر تو خلق از سر و سامان شده ا ...209شمارهٔ ۲۵۱: از دل چو دمی غم تو بیرون نرود 210شمارهٔ ۲۵۲: آنرا که مراد از در امید دهند 211شمارهٔ ۲۵۳: طاوس اگر بجلوه پر باز کند 212شمارهٔ ۲۵۴: آن شمع دمی ز چشم روشن نرود 213شمارهٔ ۲۵۵: هر دل که درو مهر کسی ریش کند 214شمارهٔ ۲۵۶: تا دل غم جان داشت بدلبر نرسید 215شمارهٔ ۲۵۷: در هودج عشق عقل واپس نرسد 216شمارهٔ ۲۵۸: گاهم ره بتخانه نکو میآید 217شمارهٔ ۲۵۹: دل کز تو پریچهره مشوش باشد 218شمارهٔ ۲۶۰: کس نیست که کشته ایماه نشد 219شمارهٔ ۲۶۱: دل آینه دار ترک و تاجیک بود 220شمارهٔ ۲۶۲: اهلی که ره علم و هنر میسپرد 221شمارهٔ ۲۶۳: هر کو غم آنسرو سرافراز خرید 222شمارهٔ ۲۶۴: گر کشته شویم بر تو باری نرسد 223شمارهٔ ۲۶۵: هرگاه که شمع قامتم میسوزد 224شمارهٔ ۲۶۶: هرگز دلم از عشق پشیمان نشود 225شمارهٔ ۲۶۷: بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود 226شمارهٔ ۲۶۸: عیش و طرب از مایه هستی خیزد 227شمارهٔ ۲۶۹: ایسرو سهی هر که هوای تو کند 228شمارهٔ ۲۷۰: در بحر غم تو عالمی جان دادند 229شمارهٔ ۲۷۱: ای جان جهان تن تو را درد مباد 230شمارهٔ ۲۷۲: عشقت که زغم رشته جانم گسلد 231شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 232شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 233شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 234شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 235شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 236شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 237شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 238شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 239شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 240شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 241شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 242شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 243شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 244شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 245شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 246شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 247شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 248شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 249شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 250شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 251شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 252شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 253شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 254شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 255شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 256شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 257شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 258شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 259شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 260شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 261شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 262شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 263شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 264شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 265شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 266شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 267شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 268شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 269شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 270شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 271شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 272شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 273شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 274شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 275شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 276شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 277شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 278شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 279شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 280شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 281شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 282شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 283شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 284شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 285شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 286شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 287شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 288شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 289شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 290شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 291شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 292شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 293شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 294شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 295شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 296شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 297شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 298شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 299شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 300شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 301شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 302شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 303شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 304شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 305شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 306شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 307شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 308شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 309شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 310شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 311شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 312شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 313شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 314شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 315شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 316شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 317شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 318شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 319شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 320شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 321شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 322شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 323شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 324شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 325شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 326شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 327شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 328شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 329شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 330شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 331شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 332شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 333شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 334شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 335شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 336شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 337شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 338شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 339شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 340شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 341شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 342شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 343شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 344شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 345شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 346شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 347شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 348شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 349شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 350شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 351شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 352شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 353شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 354شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 355شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 356شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 357شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 358شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 359شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 360شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 361شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 362شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 363شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 364شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 365شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 366شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 367شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 368شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 369شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 370شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 371شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 372شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 373شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 374شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 375شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 376شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 377شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 378شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 379شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 380شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 381شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 382شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 383شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 384شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 385شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 386شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 387شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 388شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 389شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 390شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 391شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 392شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 393شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 394شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 395شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 396شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 397شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 398شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 399شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 400شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 401شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 402شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 403شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 404شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 405شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 406شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 407شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 408شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 409شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 410شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 411شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 412شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 413شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 414شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 415شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 416شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 417شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 418شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 419شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 420شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 421شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 422شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 423شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 424شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 425شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 426شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 427شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 428شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 429شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 430شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 431شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 432شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 433شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 434شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 435شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 436شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 437شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 438شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟439شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 440شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 441شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 442شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 443شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 444شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 445شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 446شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 447شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 448شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 449شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 450شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 451شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 452شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟453شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 454شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 455شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 456شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 457شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 458شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 459شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 460شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 461شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 462شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 463شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟464شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 465شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 466شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 467شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 468شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 469شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 470شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 471شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 472شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 473شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 474شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 475شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 476شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 477شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 478شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 479شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 480شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 481شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 482شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 483شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 484شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 485شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 486شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 487شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 488شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 489شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 490شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 491شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 492شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 493شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 494شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 495شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 496شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 497شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 498شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 499شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 500شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 501شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 502شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 503شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 504شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 505شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 506شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 507شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 508شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 509شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 510شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 511شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 512شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 513شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 514شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 515شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 516شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 517شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 518شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 519شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 520شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 521شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 522شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 523شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 524شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 525شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 526شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 527شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 528شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 529شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 530شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 531شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 532شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 533شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 534شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 535شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 536شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 537شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 538شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 539شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 540شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 541شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 542شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 543شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 544شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 545شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 546شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 547شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 548شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 549شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 550شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 551شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 552شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 553شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 554شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 555شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 556شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 557شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 558شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 559شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 560شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 561شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 562شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 563شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 564شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 565شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 566شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 567شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 568شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 569شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 570شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 571شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 572شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 573شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 574شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 575شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 576شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 577شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 578شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 579شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 580شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 581شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 582شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 583شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 584شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 585شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 586شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 587شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 588شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 589شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 590شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ