به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر

2220عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر
مزدش برسان و بلطف و منت بپذیر
خواهی که قبول حق بود خدمت تو
یکجو ز حق خدمت کس باز مگیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 2شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 3شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 4شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 5شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 6شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 7شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 8شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 9شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 10شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 11شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 12شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 13شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 14شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 15شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 16شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 17شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 18شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 19شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 20شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 21شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 22شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 23شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 24شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 25شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 26شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 27شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 28شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 29شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 30شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 31شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 32شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 33شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 34شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 35شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 36شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 37شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 38شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 39شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 40شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 41شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 42شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 43شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 44شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 45شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 46شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 47شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 48شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 49شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 50شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 51شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 52شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 53شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 54شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 55شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 56شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 57شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 58شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 59شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 60شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 61شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 62شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 63شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 64شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 65شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 66شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 67شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 68شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 69شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 70شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 71شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 72شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 73شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟74شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 75شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 76شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 77شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 78شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 79شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 80شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 81شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 82شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 83شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 84شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 85شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 86شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 87شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟88شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 89شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 90شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 91شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 92شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 93شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 94شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 95شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 96شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 97شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 98شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟99شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 100شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 101شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 102شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 103شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 104شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 105شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 106شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 107شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 108شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 109شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 110شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 111شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 112شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 113شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 114شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 115شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 116شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 117شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 118شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 119شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 120شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 121شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 122شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 123شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 124شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 125شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 126شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 127شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 128شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 129شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 130شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 131شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 132شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 133شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 134شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 135شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 136شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 137شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 138شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 139شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 140شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 141شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 142شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 143شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 144شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 145شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 146شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 147شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 148شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 149شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 150شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 151شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 152شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 153شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 154شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 155شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 156شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 157شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 158شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 159شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 160شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 161شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 162شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 163شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 164شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 165شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 166شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 167شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 168شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 169شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 170شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 171شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 172شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 173شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 174شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 175شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 176شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 177شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 178شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 179شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 180شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 181شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 182شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 183شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 184شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 185شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 186شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 187شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 188شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 189شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 190شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 191شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 192شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 193شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 194شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 195شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 196شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 197شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 198شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 199شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 200شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 201شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 202شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 203شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 204شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 205شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 206شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 207شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 208شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 209شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 210شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 211شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 212شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 213شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 214شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 215شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 216شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 217شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 218شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 219شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 220شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 221شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 222شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 223شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 224شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 225شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ