به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر

2220عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از پرسش دوستان قدم باز مگیر
وندر خور دسترس کرم باز مگیر
تا خورده زر غنچه صفت در کف تست
از خلق جهان ز بیش و کم باز مگیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 2شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 3شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 4شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 5شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 6شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 7شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 8شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 9شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 10شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 11شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 12شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 13شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 14شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 15شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 16شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 17شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 18شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 19شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 20شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 21شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 22شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 23شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 24شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 25شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 26شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 27شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 28شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 29شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 30شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 31شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 32شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 33شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 34شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 35شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 36شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 37شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 38شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 39شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 40شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 41شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 42شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 43شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 44شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 45شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 46شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 47شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 48شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 49شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 50شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 51شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 52شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 53شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 54شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 55شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 56شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 57شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 58شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 59شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 60شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 61شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 62شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 63شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 64شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 65شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 66شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 67شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 68شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 69شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 70شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 71شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 72شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 73شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 74شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟75شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 76شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 77شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 78شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 79شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 80شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 81شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 82شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 83شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 84شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 85شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 86شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 87شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 88شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟89شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 90شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 91شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 92شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 93شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 94شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 95شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 96شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 97شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 98شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 99شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟100شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 101شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 102شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 103شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 104شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 105شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 106شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 107شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 108شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 109شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 110شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 111شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 112شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 113شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 114شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 115شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 116شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 117شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 118شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 119شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 120شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 121شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 122شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 123شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 124شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 125شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 126شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 127شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 128شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 129شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 130شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 131شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 132شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 133شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 134شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 135شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 136شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 137شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 138شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 139شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 140شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 141شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 142شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 143شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 144شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 145شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 146شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 147شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 148شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 149شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 150شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 151شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 152شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 153شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 154شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 155شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 156شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 157شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 158شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 159شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 160شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 161شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 162شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 163شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 164شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 165شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 166شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 167شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 168شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 169شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 170شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 171شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 172شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 173شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 174شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 175شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 176شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 177شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 178شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 179شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 180شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 181شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 182شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 183شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 184شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 185شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 186شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 187شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 188شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 189شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 190شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 191شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 192شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 193شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 194شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 195شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 196شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 197شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 198شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 199شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 200شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 201شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 202شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 203شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 204شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 205شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 206شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 207شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 208شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 209شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 210شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 211شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 212شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 213شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 214شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 215شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 216شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 217شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 218شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 219شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 220شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 221شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 222شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 223شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 224شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 225شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 226شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ