به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس

2090عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس
در زندگیم نمانده جز یکدو نفس
با این دو نفس که باقی از عمر منست
در هر نفسم هزار مرگست هوس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 2شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 3شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 4شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 5شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 6شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 7شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 8شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 9شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 10شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 11شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 12شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 13شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 14شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 15شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 16شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 17شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 18شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 19شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 20شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 21شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 22شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 23شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 24شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 25شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 26شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 27شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 28شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 29شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 30شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 31شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 32شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 33شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 34شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 35شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 36شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 37شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 38شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 39شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 40شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 41شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 42شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 43شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 44شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 45شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 46شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 47شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 48شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 49شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 50شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 51شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 52شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 53شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 54شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 55شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 56شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 57شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 58شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟59شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 60شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 61شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 62شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 63شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 64شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 65شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 66شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 67شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 68شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 69شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 70شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 71شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 72شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟73شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 74شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 75شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 76شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 77شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 78شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 79شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 80شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 81شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 82شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 83شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟84شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 85شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 86شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 87شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 88شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 89شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 90شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 91شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 92شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 93شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 94شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 95شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 96شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 97شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 98شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 99شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 100شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 101شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 102شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 103شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 104شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 105شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 106شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 107شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 108شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 109شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 110شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 111شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 112شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 113شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 114شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 115شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 116شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 117شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 118شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 119شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 120شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 121شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 122شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 123شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 124شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 125شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 126شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 127شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 128شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 129شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 130شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 131شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 132شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 133شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 134شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 135شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 136شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 137شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 138شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 139شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 140شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 141شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 142شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 143شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 144شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 145شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 146شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 147شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 148شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 149شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 150شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 151شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 152شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 153شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 154شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 155شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 156شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 157شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 158شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 159شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 160شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 161شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 162شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 163شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 164شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 165شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 166شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 167شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 168شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 169شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 170شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 171شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 172شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 173شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 174شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 175شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 176شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 177شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 178شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 179شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 180شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 181شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 182شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 183شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 184شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 185شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 186شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 187شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 188شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 189شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 190شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 191شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 192شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 193شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 194شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 195شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 196شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 197شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 198شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 199شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 200شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 201شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 202شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 203شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 204شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 205شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 206شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 207شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 208شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 209شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 210شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ