به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش

2280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یارب خجلم چنان ز آلایش خویش
کز خلد طمع ندارم آسایش خویش
باشد که تو از کمال رحمت شویی
آلایش ما ز ابر بخشایش خویش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 2شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 3شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 4شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 5شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 6شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 7شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 8شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 9شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 10شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 11شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 12شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 13شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 14شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 15شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 16شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 17شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 18شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 19شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 20شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 21شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 22شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 23شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 24شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 25شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 26شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 27شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 28شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 29شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 30شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 31شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 32شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 33شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 34شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 35شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 36شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 37شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 38شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 39شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 40شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 41شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 42شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 43شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 44شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 45شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 46شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 47شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 48شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 49شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 50شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 51شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 52شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 53شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 54شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 55شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 56شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 57شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟58شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 59شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 60شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 61شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 62شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 63شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 64شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 65شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 66شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 67شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 68شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 69شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 70شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 71شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟72شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 73شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 74شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 75شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 76شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 77شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 78شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 79شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 80شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 81شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 82شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟83شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 84شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 85شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 86شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 87شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 88شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 89شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 90شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 91شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 92شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 93شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 94شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 95شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 96شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 97شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 98شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 99شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 100شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 101شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 102شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 103شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 104شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 105شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 106شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 107شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 108شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 109شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 110شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 111شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 112شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 113شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 114شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 115شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 116شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 117شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 118شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 119شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 120شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 121شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 122شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 123شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 124شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 125شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 126شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 127شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 128شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 129شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 130شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 131شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 132شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 133شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 134شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 135شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 136شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 137شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 138شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 139شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 140شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 141شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 142شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 143شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 144شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 145شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 146شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 147شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 148شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 149شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 150شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 151شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 152شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 153شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 154شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 155شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 156شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 157شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 158شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 159شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 160شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 161شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 162شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 163شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 164شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 165شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 166شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 167شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 168شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 169شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 170شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 171شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 172شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 173شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 174شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 175شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 176شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 177شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 178شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 179شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 180شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 181شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 182شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 183شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 184شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 185شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 186شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 187شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 188شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 189شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 190شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 191شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 192شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 193شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 194شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 195شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 196شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 197شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 198شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 199شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 200شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 201شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 202شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 203شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 204شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 205شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 206شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 207شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 208شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 209شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ