به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۲۲۵: هر کس که به دقن بدندان نگزید

1750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر کس که به دقن بدندان نگزید
از باغ حیات میوه عمر نچید
آنان که به دقن فروشند به سیم
زین به که فروشند چه خواهند خرید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۲۴: تا کی ستمت بر دل نا شاد رسد 2شمارهٔ ۲۲۵: هر کس که به دقن بدندان نگزید 3شمارهٔ ۲۲۶: ایساقی جان که جای فدای تو بود 4شمارهٔ ۲۲۷: گر دل ز غبار غم درون پاک کند 5شمارهٔ ۲۲۸: در عشق تو کس جز رخ زردش نرسد 6شمارهٔ ۲۲۹: می خور که حیات جاودانت بدهند 7شمارهٔ ۲۳۰: چشم بد کس بچشم مستت نرسد 8شمارهٔ ۲۳۱: گر حسن چون حسن شیرین ننمود 9شمارهٔ ۲۳۲: زان چشم سیه که دل سیه میگردد 10شمارهٔ ۲۳۳: تا دست بود در وفا خواهم زد 11شمارهٔ ۲۳۴: هر چند دلم بوصل فایز نشود 12شمارهٔ ۲۳۵: هر چند دلم زعشق آزار کشید 13شمارهٔ ۲۳۶: طالب که دلش در پی مطلوب بود 14شمارهٔ ۲۳۷: گاهیم بعشق و مستی آموخته اند 15شمارهٔ ۲۳۸: در آتش پدر نگاه لیلی چون کرد 16شمارهٔ ۲۳۹: تا کی غم دل عاشق بی بخت خورد 17شمارهٔ ۲۴۰: تا چند چنین عهد شکن خواهی بود 18شمارهٔ ۲۴۱: خاک قدم تو نافه چین ارزد 19شمارهٔ ۲۴۲: آمد غم دل که آب آدم ببرد 20شمارهٔ ۲۴۳: آنشمع دمی ز چشم روشن نرود 21شمارهٔ ۲۴۴: آنی که حسد مه از صفای تو برد 22شمارهٔ ۲۴۵: گر سینه ما چاک ز نظاره بود 23شمارهٔ ۲۴۶: مشتاق تو فردوس برین را چکند 24شمارهٔ ۲۴۷: می خور که فلک نقد بقا میدزدد 25شمارهٔ ۲۴۸: هر که سگ تست بر دری ننشیند 26شمارهٔ ۲۴۹: ما را شب هجر او آید چه شود؟27شمارهٔ ۲۵۰: در هجر تو خلق از سر و سامان شده ا ...28شمارهٔ ۲۵۱: از دل چو دمی غم تو بیرون نرود 29شمارهٔ ۲۵۲: آنرا که مراد از در امید دهند 30شمارهٔ ۲۵۳: طاوس اگر بجلوه پر باز کند 31شمارهٔ ۲۵۴: آن شمع دمی ز چشم روشن نرود 32شمارهٔ ۲۵۵: هر دل که درو مهر کسی ریش کند 33شمارهٔ ۲۵۶: تا دل غم جان داشت بدلبر نرسید 34شمارهٔ ۲۵۷: در هودج عشق عقل واپس نرسد 35شمارهٔ ۲۵۸: گاهم ره بتخانه نکو میآید 36شمارهٔ ۲۵۹: دل کز تو پریچهره مشوش باشد 37شمارهٔ ۲۶۰: کس نیست که کشته ایماه نشد 38شمارهٔ ۲۶۱: دل آینه دار ترک و تاجیک بود 39شمارهٔ ۲۶۲: اهلی که ره علم و هنر میسپرد 40شمارهٔ ۲۶۳: هر کو غم آنسرو سرافراز خرید 41شمارهٔ ۲۶۴: گر کشته شویم بر تو باری نرسد 42شمارهٔ ۲۶۵: هرگاه که شمع قامتم میسوزد 43شمارهٔ ۲۶۶: هرگز دلم از عشق پشیمان نشود 44شمارهٔ ۲۶۷: بر چرخ نه هر ستاره یی زهره بود 45شمارهٔ ۲۶۸: عیش و طرب از مایه هستی خیزد 46شمارهٔ ۲۶۹: ایسرو سهی هر که هوای تو کند 47شمارهٔ ۲۷۰: در بحر غم تو عالمی جان دادند 48شمارهٔ ۲۷۱: ای جان جهان تن تو را درد مباد 49شمارهٔ ۲۷۲: عشقت که زغم رشته جانم گسلد 50شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 51شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 52شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 53شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 54شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 55شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 56شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 57شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 58شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 59شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 60شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 61شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 62شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 63شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 64شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 65شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 66شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 67شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 68شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 69شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 70شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 71شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 72شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 73شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 74شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 75شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 76شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 77شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 78شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 79شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 80شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 81شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 82شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 83شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 84شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 85شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 86شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 87شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 88شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 89شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 90شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 91شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 92شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 93شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 94شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 95شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 96شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 97شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 98شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 99شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 100شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 101شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 102شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 103شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 104شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 105شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 106شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 107شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 108شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 109شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 110شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 111شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 112شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 113شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 114شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 115شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 116شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 117شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 118شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 119شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 120شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 121شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 122شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 123شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 124شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 125شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 126شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 127شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 128شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 129شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 130شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 131شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 132شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 133شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 134شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 135شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 136شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 137شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 138شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 139شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 140شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 141شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 142شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 143شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 144شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 145شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 146شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 147شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 148شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 149شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 150شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 151شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 152شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 153شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 154شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 155شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 156شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 157شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 158شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 159شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 160شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 161شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 162شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 163شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 164شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 165شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 166شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 167شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 168شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 169شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 170شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 171شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 172شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 173شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 174شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 175شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 176شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 177شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 178شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 179شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 180شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 181شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 182شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 183شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 184شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 185شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 186شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 187شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 188شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 189شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 190شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 191شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 192شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 193شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 194شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 195شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 196شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 197شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 198شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 199شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 200شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 201شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 202شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 203شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 204شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 205شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 206شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 207شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 208شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 209شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 210شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 211شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 212شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 213شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 214شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 215شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 216شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 217شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 218شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 219شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 220شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 221شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 222شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 223شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 224شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 225شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 226شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 227شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 228شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 229شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 230شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 231شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 232شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 233شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 234شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 235شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 236شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 237شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 238شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 239شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 240شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 241شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 242شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 243شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 244شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 245شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 246شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 247شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 248شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 249شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 250شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 251شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 252شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 253شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 254شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 255شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 256شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 257شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟258شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 259شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 260شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 261شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 262شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 263شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 264شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 265شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 266شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 267شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 268شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 269شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 270شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 271شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟272شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 273شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 274شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 275شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 276شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 277شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 278شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 279شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 280شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 281شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 282شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟283شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 284شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 285شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 286شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 287شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 288شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 289شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 290شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 291شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 292شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 293شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 294شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 295شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 296شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 297شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 298شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 299شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 300شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 301شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 302شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 303شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 304شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 305شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 306شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 307شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 308شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 309شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 310شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 311شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 312شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 313شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 314شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 315شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 316شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 317شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 318شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 319شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 320شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 321شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 322شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 323شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 324شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 325شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 326شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 327شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 328شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 329شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 330شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 331شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 332شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 333شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 334شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 335شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 336شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 337شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 338شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 339شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 340شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 341شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 342شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 343شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 344شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 345شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 346شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 347شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 348شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 349شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 350شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 351شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 352شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 353شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 354شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 355شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 356شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 357شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 358شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 359شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 360شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 361شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 362شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 363شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 364شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 365شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 366شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 367شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 368شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 369شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 370شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 371شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 372شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 373شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 374شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 375شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 376شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 377شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 378شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 379شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 380شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 381شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 382شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 383شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 384شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 385شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 386شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 387شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 388شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 389شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 390شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 391شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 392شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 393شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 394شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 395شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 396شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 397شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 398شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 399شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 400شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 401شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 402شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 403شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 404شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 405شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 406شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 407شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 408شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 409شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ