به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود

1710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود
تا جاهل و خشمناک و بد خو نبود
هرگز ندهد گیاه خدروی گلی
ورهم دهد آن دهد که خوشبو نبود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 2شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 3شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 4شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 5شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 6شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 7شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 8شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 9شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 10شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 11شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 12شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 13شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 14شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 15شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 16شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 17شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 18شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 19شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 20شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 21شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 22شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 23شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 24شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 25شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 26شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 27شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 28شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 29شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 30شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 31شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 32شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 33شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 34شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 35شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 36شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 37شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 38شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 39شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 40شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 41شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 42شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 43شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 44شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 45شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 46شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 47شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 48شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 49شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 50شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 51شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 52شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 53شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 54شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 55شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 56شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 57شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 58شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 59شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 60شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 61شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 62شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 63شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 64شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 65شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 66شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 67شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 68شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 69شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 70شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 71شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 72شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 73شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 74شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 75شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 76شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 77شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 78شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 79شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 80شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 81شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 82شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 83شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 84شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 85شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 86شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 87شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 88شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 89شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 90شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 91شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 92شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 93شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 94شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 95شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 96شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 97شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 98شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 99شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 100شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 101شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 102شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 103شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 104شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟105شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 106شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 107شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 108شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 109شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 110شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 111شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 112شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 113شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 114شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 115شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 116شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 117شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 118شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟119شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 120شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 121شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 122شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 123شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 124شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 125شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 126شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 127شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 128شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 129شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟130شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 131شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 132شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 133شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 134شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 135شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 136شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 137شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 138شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 139شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 140شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 141شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 142شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 143شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 144شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 145شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 146شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 147شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 148شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 149شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 150شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 151شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 152شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 153شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 154شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 155شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 156شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 157شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 158شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 159شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 160شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 161شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 162شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 163شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 164شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 165شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 166شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 167شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 168شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 169شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 170شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 171شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 172شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 173شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 174شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 175شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 176شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 177شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 178شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 179شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 180شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 181شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 182شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 183شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 184شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 185شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 186شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 187شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 188شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 189شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 190شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 191شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 192شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 193شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 194شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 195شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 196شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 197شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 198شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 199شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 200شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 201شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 202شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 203شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 204شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 205شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 206شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 207شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 208شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 209شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 210شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 211شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 212شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 213شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 214شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 215شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 216شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 217شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 218شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 219شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 220شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 221شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 222شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 223شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 224شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 225شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 226شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 227شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 228شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 229شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 230شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 231شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 232شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 233شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 234شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 235شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 236شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 237شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 238شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 239شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 240شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 241شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 242شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 243شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 244شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 245شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 246شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 247شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 248شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 249شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 250شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 251شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 252شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 253شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 254شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 255شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 256شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ