به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر

1780عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنرا که اجل شکست پیمانه عمر
وز جور اجل برون شد از خانه عمر
گوید بزبان حال اگر فهم کنی
کای رند نماز کن بشکرانه عمر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 2شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 3شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 4شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 5شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 6شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 7شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 8شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 9شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 10شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 11شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 12شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 13شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 14شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 15شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 16شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 17شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 18شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 19شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 20شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 21شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 22شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 23شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 24شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 25شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 26شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 27شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 28شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 29شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 30شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 31شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 32شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 33شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 34شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 35شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 36شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 37شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 38شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 39شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 40شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 41شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 42شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 43شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 44شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 45شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 46شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 47شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 48شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 49شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 50شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 51شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 52شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 53شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 54شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 55شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 56شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 57شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 58شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 59شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 60شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 61شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 62شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 63شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 64شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 65شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 66شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 67شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 68شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 69شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 70شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 71شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 72شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 73شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 74شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 75شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 76شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟77شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 78شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 79شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 80شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 81شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 82شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 83شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 84شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 85شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 86شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 87شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 88شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 89شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 90شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟91شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 92شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 93شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 94شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 95شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 96شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 97شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 98شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 99شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 100شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 101شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟102شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 103شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 104شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 105شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 106شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 107شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 108شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 109شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 110شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 111شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 112شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 113شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 114شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 115شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 116شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 117شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 118شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 119شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 120شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 121شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 122شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 123شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 124شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 125شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 126شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 127شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 128شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 129شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 130شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 131شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 132شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 133شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 134شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 135شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 136شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 137شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 138شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 139شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 140شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 141شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 142شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 143شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 144شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 145شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 146شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 147شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 148شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 149شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 150شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 151شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 152شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 153شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 154شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 155شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 156شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 157شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 158شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 159شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 160شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 161شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 162شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 163شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 164شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 165شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 166شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 167شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 168شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 169شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 170شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 171شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 172شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 173شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 174شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 175شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 176شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 177شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 178شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 179شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 180شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 181شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 182شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 183شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 184شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 185شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 186شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 187شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 188شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 189شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 190شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 191شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 192شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 193شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 194شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 195شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 196شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 197شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 198شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 199شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 200شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 201شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 202شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 203شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 204شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 205شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 206شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 207شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 208شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 209شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 210شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 211شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 212شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 213شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 214شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 215شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 216شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 217شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 218شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 219شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 220شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 221شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 222شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 223شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 224شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 225شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 226شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 227شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 228شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ