به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر

2260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر
گه همدم خویشیم و گهی محرم غیر
خیر و شر کار حالیا پیدا نیست
باشد که بود خاتمت کار بخیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 2شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 3شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 4شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 5شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 6شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 7شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 8شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 9شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 10شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 11شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 12شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 13شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 14شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 15شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 16شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 17شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 18شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 19شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 20شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 21شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 22شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 23شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 24شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 25شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 26شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 27شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 28شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 29شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 30شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 31شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 32شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 33شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 34شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 35شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 36شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 37شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 38شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 39شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 40شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 41شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 42شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 43شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 44شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 45شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 46شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 47شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 48شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 49شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 50شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 51شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 52شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 53شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 54شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 55شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 56شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 57شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 58شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 59شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 60شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 61شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 62شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 63شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 64شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 65شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 66شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 67شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 68شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 69شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 70شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 71شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 72شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 73شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 74شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 75شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 76شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 77شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟78شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 79شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 80شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 81شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 82شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 83شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 84شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 85شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 86شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 87شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 88شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 89شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 90شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 91شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟92شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 93شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 94شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 95شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 96شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 97شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 98شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 99شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 100شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 101شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 102شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟103شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 104شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 105شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 106شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 107شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 108شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 109شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 110شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 111شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 112شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 113شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 114شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 115شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 116شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 117شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 118شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 119شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 120شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 121شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 122شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 123شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 124شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 125شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 126شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 127شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 128شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 129شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 130شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 131شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 132شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 133شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 134شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 135شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 136شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 137شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 138شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 139شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 140شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 141شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 142شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 143شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 144شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 145شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 146شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 147شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 148شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 149شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 150شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 151شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 152شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 153شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 154شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 155شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 156شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 157شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 158شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 159شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 160شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 161شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 162شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 163شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 164شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 165شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 166شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 167شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 168شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 169شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 170شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 171شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 172شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 173شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 174شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 175شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 176شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 177شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 178شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 179شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 180شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 181شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 182شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 183شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 184شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 185شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 186شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 187شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 188شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 189شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 190شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 191شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 192شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 193شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 194شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 195شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 196شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 197شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 198شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 199شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 200شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 201شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 202شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 203شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 204شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 205شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 206شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 207شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 208شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 209شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 210شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 211شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 212شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 213شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 214شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 215شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 216شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 217شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 218شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 219شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 220شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 221شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 222شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 223شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 224شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 225شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 226شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 227شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 228شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 229شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ