به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر

2140عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر
ور کم شود از زلف تو مویی کم گیر
در کوی تو گر زبان ببندد اجلم
فریاد سگی از سر کویی کم گیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 2شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 3شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 4شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 5شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 6شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 7شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 8شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 9شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 10شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 11شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 12شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 13شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 14شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 15شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 16شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 17شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 18شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 19شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 20شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 21شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 22شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 23شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 24شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 25شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 26شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 27شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 28شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 29شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 30شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 31شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 32شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 33شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 34شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 35شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 36شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 37شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 38شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 39شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 40شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 41شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 42شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 43شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 44شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 45شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 46شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 47شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 48شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 49شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 50شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 51شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 52شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 53شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 54شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 55شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 56شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 57شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 58شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 59شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 60شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 61شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 62شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 63شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 64شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 65شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 66شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 67شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 68شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 69شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 70شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 71شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 72شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 73شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 74شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 75شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 76شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 77شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 78شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 79شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 80شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 81شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 82شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 83شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 84شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 85شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 86شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 87شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 88شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 89شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟90شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 91شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 92شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 93شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 94شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 95شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 96شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 97شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 98شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 99شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 100شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 101شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 102شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 103شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟104شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 105شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 106شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 107شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 108شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 109شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 110شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 111شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 112شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 113شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 114شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟115شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 116شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 117شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 118شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 119شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 120شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 121شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 122شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 123شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 124شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 125شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 126شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 127شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 128شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 129شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 130شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 131شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 132شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 133شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 134شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 135شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 136شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 137شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 138شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 139شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 140شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 141شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 142شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 143شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 144شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 145شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 146شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 147شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 148شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 149شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 150شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 151شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 152شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 153شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 154شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 155شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 156شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 157شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 158شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 159شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 160شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 161شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 162شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 163شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 164شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 165شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 166شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 167شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 168شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 169شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 170شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 171شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 172شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 173شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 174شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 175شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 176شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 177شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 178شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 179شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 180شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 181شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 182شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 183شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 184شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 185شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 186شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 187شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 188شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 189شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 190شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 191شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 192شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 193شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 194شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 195شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 196شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 197شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 198شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 199شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 200شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 201شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 202شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 203شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 204شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 205شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 206شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 207شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 208شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 209شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 210شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 211شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 212شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 213شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 214شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 215شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 216شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 217شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 218شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 219شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 220شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 221شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 222شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 223شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 224شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 225شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 226شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 227شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 228شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 229شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 230شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 231شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 232شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 233شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 234شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 235شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 236شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 237شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 238شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 239شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 240شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 241شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ