به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر
زنهار که باش ای پسر حاضر عمر
در اول عمر اگر هزارت مزه است
جز بیمزگی نیاید از آخر عمر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 2شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 3شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 4شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 5شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 6شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 7شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 8شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 9شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 10شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 11شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 12شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 13شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 14شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 15شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 16شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 17شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 18شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 19شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 20شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 21شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 22شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 23شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 24شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 25شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 26شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 27شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 28شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 29شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 30شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 31شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 32شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 33شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 34شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 35شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 36شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 37شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 38شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 39شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 40شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 41شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 42شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 43شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 44شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 45شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 46شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 47شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 48شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 49شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 50شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 51شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 52شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 53شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 54شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 55شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 56شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 57شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 58شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 59شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 60شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 61شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 62شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 63شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 64شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 65شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 66شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 67شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 68شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 69شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 70شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 71شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 72شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 73شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 74شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 75شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 76شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 77شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 78شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 79شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟80شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 81شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 82شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 83شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 84شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 85شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 86شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 87شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 88شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 89شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 90شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 91شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 92شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 93شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟94شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 95شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 96شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 97شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 98شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 99شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 100شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 101شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 102شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 103شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 104شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟105شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 106شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 107شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 108شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 109شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 110شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 111شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 112شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 113شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 114شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 115شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 116شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 117شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 118شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 119شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 120شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 121شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 122شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 123شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 124شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 125شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 126شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 127شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 128شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 129شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 130شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 131شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 132شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 133شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 134شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 135شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 136شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 137شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 138شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 139شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 140شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 141شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 142شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 143شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 144شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 145شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 146شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 147شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 148شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 149شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 150شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 151شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 152شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 153شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 154شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 155شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 156شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 157شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 158شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 159شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 160شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 161شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 162شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 163شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 164شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 165شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 166شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 167شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 168شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 169شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 170شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 171شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 172شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 173شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 174شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 175شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 176شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 177شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 178شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 179شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 180شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 181شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 182شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 183شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 184شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 185شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 186شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 187شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 188شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 189شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 190شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 191شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 192شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 193شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 194شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 195شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 196شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 197شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 198شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 199شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 200شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 201شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 202شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 203شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 204شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 205شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 206شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 207شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 208شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 209شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 210شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 211شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 212شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 213شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 214شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 215شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 216شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 217شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 218شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 219شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 220شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 221شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 222شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 223شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 224شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 225شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 226شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 227شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 228شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 229شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 230شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 231شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ