به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر

2190عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر
درمانده مساز بنده پیر فقیر
عمرم همه خوش گذشت و این باقی عمر
بر سستی حالم از کرم سخت مگیر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 2شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 3شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 4شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 5شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 6شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 7شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 8شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 9شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 10شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 11شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 12شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 13شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 14شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 15شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 16شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 17شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 18شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 19شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 20شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 21شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 22شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 23شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 24شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 25شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 26شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 27شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 28شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 29شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 30شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 31شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 32شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 33شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 34شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 35شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 36شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 37شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 38شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 39شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 40شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 41شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 42شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 43شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 44شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 45شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 46شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 47شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 48شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 49شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 50شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 51شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 52شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 53شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 54شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 55شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 56شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 57شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 58شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 59شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 60شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 61شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 62شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 63شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 64شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 65شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 66شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 67شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 68شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 69شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 70شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 71شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 72شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 73شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 74شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 75شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 76شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 77شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 78شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 79شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 80شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 81شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 82شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 83شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 84شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 85شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 86شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟87شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 88شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 89شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 90شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 91شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 92شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 93شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 94شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 95شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 96شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 97شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 98شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 99شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 100شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟101شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 102شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 103شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 104شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 105شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 106شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 107شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 108شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 109شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 110شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 111شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟112شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 113شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 114شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 115شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 116شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 117شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 118شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 119شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 120شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 121شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 122شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 123شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 124شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 125شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 126شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 127شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 128شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 129شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 130شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 131شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 132شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 133شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 134شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 135شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 136شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 137شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 138شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 139شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 140شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 141شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 142شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 143شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 144شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 145شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 146شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 147شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 148شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 149شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 150شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 151شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 152شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 153شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 154شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 155شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 156شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 157شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 158شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 159شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 160شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 161شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 162شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 163شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 164شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 165شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 166شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 167شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 168شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 169شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 170شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 171شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 172شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 173شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 174شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 175شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 176شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 177شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 178شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 179شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 180شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 181شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 182شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 183شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 184شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 185شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 186شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 187شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 188شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 189شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 190شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 191شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 192شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 193شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 194شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 195شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 196شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 197شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 198شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 199شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 200شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 201شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 202شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 203شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 204شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 205شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 206شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 207شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 208شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 209شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 210شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 211شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 212شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 213شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 214شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 215شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 216شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 217شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 218شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 219شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 220شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 221شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 222شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 223شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 224شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 225شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 226شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 227شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 228شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 229شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 230شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 231شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 232شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 233شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 234شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 235شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 236شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 237شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 238شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ