به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار

1710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یارب تو ز چشم غیر مستورم دار
وز باده عشق مست و مخمورم دار
بی یاد تو من گر نفسی خواهم زد
یارب ز غبار آن نفس دورم دار

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 2شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 3شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 4شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 5شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 6شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 7شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 8شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 9شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 10شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 11شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 12شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 13شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 14شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 15شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 16شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 17شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 18شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 19شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 20شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 21شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 22شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 23شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 24شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 25شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 26شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 27شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 28شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 29شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 30شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 31شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 32شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 33شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 34شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 35شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 36شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 37شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 38شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 39شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 40شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 41شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 42شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 43شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 44شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 45شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 46شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 47شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 48شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 49شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 50شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 51شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 52شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 53شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 54شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 55شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 56شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 57شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 58شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 59شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 60شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 61شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 62شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 63شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 64شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 65شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 66شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 67شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 68شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 69شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 70شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 71شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 72شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 73شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 74شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 75شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 76شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 77شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 78شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 79شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 80شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 81شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 82شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 83شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 84شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 85شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 86شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 87شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟88شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 89شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 90شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 91شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 92شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 93شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 94شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 95شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 96شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 97شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 98شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 99شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 100شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 101شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟102شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 103شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 104شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 105شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 106شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 107شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 108شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 109شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 110شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 111شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 112شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟113شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 114شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 115شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 116شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 117شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 118شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 119شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 120شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 121شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 122شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 123شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 124شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 125شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 126شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 127شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 128شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 129شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 130شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 131شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 132شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 133شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 134شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 135شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 136شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 137شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 138شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 139شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 140شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 141شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 142شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 143شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 144شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 145شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 146شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 147شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 148شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 149شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 150شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 151شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 152شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 153شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 154شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 155شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 156شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 157شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 158شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 159شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 160شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 161شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 162شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 163شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 164شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 165شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 166شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 167شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 168شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 169شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 170شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 171شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 172شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 173شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 174شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 175شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 176شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 177شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 178شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 179شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 180شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 181شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 182شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 183شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 184شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 185شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 186شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 187شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 188شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 189شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 190شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 191شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 192شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 193شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 194شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 195شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 196شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 197شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 198شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 199شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 200شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 201شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 202شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 203شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 204شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 205شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 206شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 207شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 208شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 209شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 210شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 211شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 212شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 213شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 214شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 215شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 216شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 217شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 218شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 219شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 220شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 221شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 222شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 223شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 224شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 225شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 226شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 227شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 228شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 229شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 230شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 231شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 232شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 233شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 234شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 235شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 236شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 237شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 238شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 239شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ