به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار

1790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنمه بجفا ز ما برید آخر کار
دامن ز مصاحبت کشید آخر کار
اهلی بفغان ز زخم تیغش نامد
تا کارد باستخوان رسید آخر کار

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 2شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 3شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 4شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 5شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 6شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 7شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 8شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 9شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 10شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 11شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 12شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 13شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 14شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 15شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 16شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 17شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 18شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 19شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 20شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 21شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 22شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 23شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 24شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 25شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 26شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 27شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 28شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 29شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 30شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 31شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 32شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 33شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 34شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 35شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 36شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 37شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 38شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 39شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 40شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 41شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 42شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 43شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 44شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 45شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 46شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 47شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 48شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 49شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 50شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 51شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 52شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 53شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 54شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 55شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 56شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 57شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 58شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 59شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 60شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 61شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 62شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 63شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 64شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 65شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 66شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 67شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 68شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 69شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 70شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 71شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 72شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 73شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 74شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 75شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 76شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 77شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 78شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 79شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 80شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 81شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 82شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 83شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 84شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 85شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 86شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 87شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 88شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 89شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 90شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 91شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟92شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 93شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 94شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 95شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 96شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 97شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 98شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 99شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 100شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 101شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 102شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 103شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 104شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 105شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟106شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 107شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 108شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 109شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 110شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 111شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 112شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 113شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 114شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 115شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 116شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟117شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 118شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 119شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 120شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 121شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 122شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 123شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 124شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 125شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 126شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 127شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 128شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 129شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 130شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 131شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 132شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 133شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 134شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 135شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 136شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 137شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 138شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 139شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 140شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 141شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 142شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 143شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 144شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 145شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 146شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 147شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 148شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 149شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 150شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 151شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 152شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 153شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 154شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 155شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 156شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 157شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 158شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 159شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 160شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 161شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 162شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 163شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 164شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 165شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 166شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 167شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 168شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 169شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 170شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 171شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 172شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 173شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 174شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 175شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 176شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 177شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 178شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 179شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 180شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 181شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 182شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 183شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 184شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 185شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 186شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 187شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 188شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 189شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 190شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 191شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 192شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 193شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 194شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 195شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 196شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 197شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 198شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 199شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 200شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 201شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 202شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 203شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 204شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 205شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 206شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 207شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 208شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 209شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 210شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 211شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 212شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 213شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 214شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 215شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 216شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 217شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 218شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 219شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 220شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 221شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 222شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 223شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 224شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 225شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 226شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 227شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 228شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 229شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 230شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 231شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 232شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 233شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 234شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 235شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 236شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 237شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 238شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 239شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 240شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 241شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 242شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 243شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ