به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر

1730عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر
وز لب شکری داد بدین خسته جگر
چون یاد کنم از آن شکر خواب سحر
شیرین شودم مذاق جان بار دگر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 2شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 3شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 4شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 5شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 6شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 7شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 8شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 9شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 10شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 11شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 12شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 13شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 14شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 15شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 16شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 17شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 18شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 19شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 20شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 21شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 22شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 23شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 24شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 25شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 26شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 27شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 28شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 29شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 30شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 31شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 32شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 33شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 34شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 35شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 36شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 37شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 38شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 39شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 40شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 41شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 42شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 43شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 44شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 45شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 46شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 47شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 48شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 49شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 50شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 51شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 52شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 53شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 54شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 55شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 56شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 57شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 58شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 59شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 60شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 61شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 62شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 63شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 64شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 65شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 66شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 67شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 68شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 69شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 70شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 71شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 72شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 73شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 74شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 75شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 76شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 77شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 78شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 79شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 80شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 81شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 82شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 83شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 84شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 85شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 86شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 87شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 88شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 89شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 90شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 91شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 92شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟93شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 94شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 95شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 96شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 97شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 98شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 99شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 100شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 101شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 102شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 103شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 104شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 105شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 106شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟107شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 108شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 109شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 110شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 111شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 112شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 113شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 114شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 115شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 116شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 117شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟118شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 119شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 120شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 121شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 122شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 123شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 124شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 125شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 126شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 127شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 128شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 129شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 130شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 131شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 132شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 133شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 134شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 135شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 136شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 137شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 138شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 139شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 140شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 141شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 142شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 143شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 144شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 145شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 146شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 147شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 148شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 149شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 150شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 151شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 152شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 153شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 154شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 155شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 156شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 157شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 158شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 159شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 160شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 161شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 162شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 163شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 164شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 165شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 166شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 167شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 168شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 169شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 170شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 171شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 172شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 173شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 174شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 175شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 176شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 177شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 178شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 179شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 180شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 181شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 182شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 183شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 184شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 185شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 186شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 187شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 188شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 189شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 190شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 191شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 192شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 193شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 194شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 195شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 196شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 197شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 198شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 199شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 200شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 201شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 202شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 203شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 204شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 205شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 206شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 207شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 208شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 209شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 210شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 211شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 212شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 213شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 214شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 215شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 216شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 217شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 218شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 219شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 220شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 221شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 222شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 223شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 224شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 225شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 226شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 227شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 228شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 229شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 230شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 231شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 232شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 233شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 234شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 235شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 236شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 237شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 238شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 239شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 240شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 241شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 242شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 243شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 244شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ