به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر

1730عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای تازه جوان بیا و پیری بنگر
در خاک نشسته ام فقیری بنگر
در چشم رقیب از حقیری نایم
پیری و فقیری و حقیری بنگر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 2شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 3شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 4شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 5شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 6شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 7شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 8شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 9شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 10شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 11شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 12شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 13شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 14شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 15شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 16شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 17شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 18شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 19شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 20شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 21شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 22شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 23شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 24شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 25شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 26شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 27شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 28شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 29شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 30شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 31شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 32شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 33شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 34شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 35شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 36شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 37شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 38شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 39شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 40شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 41شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 42شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 43شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 44شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 45شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 46شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 47شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 48شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 49شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 50شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 51شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 52شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 53شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 54شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 55شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 56شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 57شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 58شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 59شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 60شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 61شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 62شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 63شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 64شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 65شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 66شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 67شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 68شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 69شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 70شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 71شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 72شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 73شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 74شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 75شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 76شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 77شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 78شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 79شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 80شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 81شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 82شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 83شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 84شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 85شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 86شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 87شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 88شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 89شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 90شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 91شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 92شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 93شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 94شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 95شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟96شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 97شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 98شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 99شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 100شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 101شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 102شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 103شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 104شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 105شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 106شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 107شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 108شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 109شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟110شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 111شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 112شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 113شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 114شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 115شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 116شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 117شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 118شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 119شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 120شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟121شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 122شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 123شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 124شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 125شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 126شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 127شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 128شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 129شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 130شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 131شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 132شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 133شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 134شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 135شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 136شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 137شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 138شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 139شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 140شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 141شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 142شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 143شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 144شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 145شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 146شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 147شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 148شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 149شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 150شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 151شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 152شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 153شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 154شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 155شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 156شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 157شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 158شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 159شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 160شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 161شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 162شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 163شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 164شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 165شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 166شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 167شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 168شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 169شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 170شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 171شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 172شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 173شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 174شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 175شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 176شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 177شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 178شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 179شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 180شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 181شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 182شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 183شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 184شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 185شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 186شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 187شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 188شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 189شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 190شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 191شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 192شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 193شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 194شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 195شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 196شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 197شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 198شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 199شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 200شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 201شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 202شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 203شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 204شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 205شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 206شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 207شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 208شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 209شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 210شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 211شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 212شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 213شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 214شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 215شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 216شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 217شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 218شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 219شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 220شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 221شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 222شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 223شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 224شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 225شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 226شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 227شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 228شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 229شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 230شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 231شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 232شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 233شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 234شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 235شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 236شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 237شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 238شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 239شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 240شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 241شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 242شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 243شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 244شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 245شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 246شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 247شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ