به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر

2200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آورد پری از گل من باد خبر
دی گشت ز آب دیده صد نرگس تر
امروز در آتشم چو گلنار ز غم
فردا که دمد لاله ز خاکم بنگر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 2شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 3شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 4شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 5شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 6شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 7شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 8شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 9شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 10شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 11شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 12شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 13شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 14شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 15شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 16شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 17شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 18شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 19شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 20شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 21شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 22شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 23شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 24شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 25شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 26شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 27شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 28شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 29شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 30شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 31شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 32شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 33شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 34شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 35شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 36شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 37شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 38شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 39شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 40شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 41شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 42شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 43شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 44شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 45شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 46شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 47شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 48شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 49شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 50شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 51شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 52شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 53شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 54شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 55شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 56شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 57شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 58شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 59شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 60شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 61شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 62شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 63شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 64شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 65شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 66شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 67شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 68شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 69شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 70شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 71شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 72شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 73شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 74شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 75شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 76شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 77شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 78شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 79شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 80شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 81شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 82شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 83شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 84شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 85شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 86شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 87شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 88شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 89شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 90شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 91شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 92شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 93شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 94شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟95شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 96شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 97شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 98شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 99شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 100شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 101شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 102شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 103شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 104شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 105شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 106شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 107شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 108شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟109شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 110شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 111شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 112شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 113شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 114شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 115شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 116شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 117شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 118شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 119شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟120شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 121شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 122شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 123شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 124شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 125شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 126شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 127شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 128شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 129شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 130شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 131شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 132شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 133شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 134شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 135شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 136شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 137شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 138شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 139شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 140شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 141شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 142شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 143شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 144شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 145شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 146شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 147شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 148شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 149شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 150شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 151شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 152شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 153شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 154شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 155شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 156شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 157شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 158شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 159شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 160شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 161شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 162شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 163شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 164شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 165شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 166شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 167شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 168شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 169شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 170شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 171شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 172شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 173شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 174شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 175شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 176شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 177شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 178شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 179شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 180شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 181شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 182شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 183شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 184شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 185شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 186شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 187شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 188شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 189شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 190شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 191شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 192شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 193شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 194شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 195شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 196شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 197شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 198شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 199شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 200شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 201شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 202شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 203شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 204شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 205شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 206شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 207شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 208شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 209شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 210شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 211شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 212شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 213شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 214شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 215شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 216شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 217شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 218شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 219شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 220شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 221شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 222شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 223شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 224شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 225شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 226شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 227شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 228شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 229شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 230شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 231شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 232شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 233شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 234شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 235شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 236شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 237شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 238شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 239شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 240شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 241شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 242شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 243شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 244شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 245شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 246شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ