به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد

1750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دست تو بشاهدان عالم نرسد
ورهم برسد زور وزرت هم نرسد
قانع بیکی اگر شوی جمله تر است
ور جمله طلب کنی بجز غم نرسد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 2شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 3شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 4شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 5شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 6شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 7شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 8شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 9شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 10شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 11شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 12شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 13شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 14شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 15شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 16شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 17شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 18شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 19شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 20شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 21شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 22شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 23شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 24شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 25شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 26شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 27شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 28شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 29شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 30شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 31شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 32شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 33شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 34شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 35شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 36شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 37شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 38شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 39شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 40شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 41شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 42شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 43شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 44شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 45شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 46شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 47شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 48شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 49شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 50شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 51شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 52شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 53شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 54شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 55شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 56شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 57شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 58شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 59شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 60شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 61شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 62شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 63شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 64شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 65شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 66شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 67شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 68شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 69شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 70شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 71شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 72شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 73شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 74شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 75شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 76شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 77شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 78شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 79شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 80شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 81شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 82شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 83شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 84شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 85شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 86شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 87شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 88شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 89شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 90شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 91شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 92شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 93شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 94شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 95شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 96شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 97شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 98شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 99شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 100شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 101شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 102شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 103شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 104شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 105شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 106شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 107شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 108شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 109شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 110شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 111شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 112شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 113شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 114شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 115شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 116شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 117شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 118شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 119شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 120شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 121شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 122شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 123شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 124شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 125شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 126شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 127شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 128شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 129شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 130شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 131شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 132شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 133شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 134شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 135شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 136شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 137شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 138شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 139شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 140شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 141شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 142شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 143شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 144شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 145شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 146شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 147شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 148شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 149شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 150شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 151شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 152شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 153شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 154شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 155شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 156شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 157شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 158شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 159شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 160شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 161شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟162شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 163شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 164شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 165شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 166شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 167شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 168شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 169شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 170شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 171شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 172شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 173شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 174شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 175شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟176شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 177شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 178شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 179شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 180شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 181شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 182شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 183شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 184شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 185شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 186شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟187شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 188شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 189شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 190شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 191شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 192شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 193شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 194شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 195شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 196شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 197شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 198شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 199شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 200شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 201شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 202شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 203شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 204شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 205شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 206شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 207شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 208شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 209شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 210شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 211شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 212شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 213شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 214شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 215شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 216شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 217شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 218شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 219شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 220شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 221شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 222شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 223شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 224شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 225شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 226شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 227شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 228شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 229شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 230شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 231شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 232شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 233شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 234شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 235شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 236شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 237شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 238شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 239شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 240شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 241شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 242شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 243شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 244شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 245شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 246شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 247شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 248شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 249شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 250شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 251شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 252شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 253شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 254شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 255شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 256شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 257شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 258شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 259شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 260شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 261شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 262شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 263شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 264شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 265شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 266شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 267شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 268شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 269شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 270شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 271شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 272شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 273شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 274شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 275شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 276شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 277شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 278شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 279شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 280شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 281شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 282شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 283شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 284شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 285شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 286شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 287شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 288شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 289شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 290شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 291شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 292شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 293شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 294شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 295شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 296شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 297شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 298شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 299شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 300شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 301شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 302شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 303شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 304شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 305شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 306شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 307شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 308شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 309شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 310شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 311شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 312شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 313شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ