به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود

2260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا پیر و معلم از تو خرم نشود
کار تو قبول خلق عالم نشود
بشناس حق پیر که بی علم و ادب
گر شخص فرشته باشد آدم نشود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 2شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 3شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 4شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 5شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 6شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 7شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 8شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 9شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 10شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 11شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 12شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 13شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 14شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 15شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 16شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 17شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 18شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 19شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 20شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 21شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 22شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 23شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 24شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 25شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 26شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 27شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 28شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 29شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 30شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 31شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 32شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 33شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 34شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 35شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 36شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 37شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 38شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 39شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 40شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 41شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 42شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 43شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 44شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 45شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 46شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 47شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 48شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 49شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 50شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 51شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 52شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 53شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 54شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 55شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 56شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 57شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 58شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 59شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 60شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 61شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 62شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 63شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 64شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 65شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 66شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 67شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 68شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 69شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 70شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 71شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 72شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 73شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 74شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 75شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 76شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 77شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 78شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 79شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 80شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 81شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 82شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 83شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 84شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 85شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 86شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 87شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 88شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 89شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 90شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 91شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 92شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 93شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 94شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 95شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 96شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 97شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 98شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 99شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 100شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 101شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 102شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 103شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 104شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 105شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 106شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 107شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 108شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 109شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 110شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 111شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 112شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 113شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 114شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 115شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 116شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 117شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 118شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 119شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟120شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 121شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 122شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 123شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 124شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 125شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 126شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 127شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 128شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 129شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 130شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 131شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 132شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 133شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟134شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 135شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 136شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 137شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 138شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 139شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 140شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 141شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 142شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 143شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 144شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟145شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 146شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 147شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 148شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 149شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 150شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 151شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 152شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 153شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 154شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 155شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 156شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 157شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 158شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 159شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 160شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 161شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 162شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 163شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 164شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 165شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 166شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 167شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 168شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 169شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 170شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 171شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 172شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 173شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 174شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 175شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 176شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 177شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 178شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 179شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 180شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 181شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 182شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 183شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 184شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 185شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 186شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 187شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 188شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 189شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 190شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 191شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 192شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 193شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 194شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 195شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 196شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 197شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 198شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 199شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 200شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 201شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 202شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 203شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 204شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 205شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 206شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 207شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 208شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 209شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 210شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 211شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 212شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 213شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 214شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 215شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 216شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 217شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 218شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 219شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 220شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 221شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 222شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 223شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 224شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 225شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 226شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 227شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 228شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 229شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 230شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 231شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 232شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 233شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 234شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 235شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 236شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 237شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 238شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 239شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 240شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 241شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 242شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 243شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 244شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 245شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 246شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 247شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 248شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 249شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 250شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 251شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 252شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 253شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 254شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 255شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 256شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 257شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 258شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 259شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 260شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 261شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 262شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 263شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 264شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 265شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 266شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 267شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 268شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 269شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 270شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 271شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ