به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود

2300عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مرد آن نبود که چشمش آلوده بود
یا در پی قول و فعل بیهوده بود
آن مرد بود که مال و عرض همه کس
از دست و زبان و چشمش آسوده بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 2شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 3شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 4شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 5شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 6شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 7شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 8شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 9شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 10شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 11شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 12شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 13شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 14شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 15شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 16شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 17شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 18شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 19شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 20شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 21شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 22شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 23شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 24شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 25شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 26شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 27شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 28شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 29شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 30شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 31شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 32شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 33شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 34شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 35شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 36شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 37شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 38شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 39شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 40شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 41شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 42شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 43شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 44شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 45شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 46شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 47شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 48شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 49شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 50شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 51شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 52شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 53شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 54شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 55شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 56شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 57شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 58شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 59شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 60شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 61شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 62شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 63شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 64شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 65شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 66شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 67شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 68شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 69شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 70شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 71شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 72شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 73شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 74شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 75شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 76شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 77شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 78شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 79شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 80شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 81شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 82شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 83شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 84شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 85شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 86شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 87شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 88شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 89شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 90شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 91شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 92شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 93شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 94شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 95شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 96شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 97شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 98شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 99شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 100شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 101شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 102شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 103شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 104شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 105شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 106شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 107شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 108شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 109شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 110شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 111شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 112شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 113شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 114شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 115شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 116شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 117شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 118شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 119شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 120شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟121شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 122شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 123شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 124شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 125شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 126شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 127شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 128شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 129شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 130شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 131شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 132شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 133شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 134شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟135شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 136شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 137شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 138شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 139شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 140شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 141شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 142شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 143شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 144شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 145شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟146شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 147شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 148شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 149شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 150شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 151شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 152شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 153شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 154شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 155شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 156شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 157شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 158شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 159شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 160شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 161شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 162شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 163شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 164شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 165شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 166شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 167شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 168شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 169شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 170شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 171شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 172شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 173شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 174شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 175شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 176شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 177شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 178شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 179شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 180شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 181شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 182شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 183شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 184شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 185شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 186شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 187شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 188شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 189شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 190شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 191شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 192شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 193شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 194شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 195شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 196شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 197شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 198شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 199شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 200شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 201شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 202شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 203شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 204شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 205شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 206شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 207شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 208شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 209شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 210شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 211شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 212شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 213شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 214شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 215شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 216شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 217شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 218شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 219شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 220شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 221شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 222شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 223شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 224شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 225شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 226شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 227شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 228شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 229شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 230شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 231شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 232شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 233شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 234شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 235شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 236شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 237شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 238شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 239شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 240شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 241شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 242شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 243شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 244شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 245شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 246شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 247شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 248شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 249شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 250شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 251شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 252شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 253شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 254شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 255شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 256شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 257شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 258شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 259شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 260شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 261شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 262شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 263شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 264شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 265شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 266شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 267شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 268شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 269شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 270شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 271شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 272شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ