به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد

2230عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در راه طلب کسی بجایی برسد
کو سعی کند برهنمایی برسد
چون خدمت پیر کیمیای مس تست
آن به که مست بکیمیایی برسد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 2شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 3شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 4شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 5شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 6شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 7شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 8شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 9شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 10شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 11شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 12شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 13شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 14شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 15شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 16شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 17شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 18شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 19شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 20شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 21شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 22شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 23شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 24شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 25شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 26شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 27شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 28شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 29شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 30شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 31شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 32شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 33شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 34شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 35شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 36شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 37شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 38شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 39شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 40شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 41شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 42شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 43شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 44شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 45شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 46شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 47شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 48شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 49شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 50شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 51شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 52شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 53شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 54شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 55شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 56شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 57شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 58شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 59شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 60شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 61شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 62شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 63شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 64شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 65شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 66شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 67شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 68شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 69شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 70شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 71شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 72شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 73شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 74شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 75شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 76شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 77شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 78شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 79شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 80شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 81شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 82شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 83شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 84شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 85شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 86شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 87شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 88شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 89شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 90شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 91شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 92شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 93شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 94شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 95شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 96شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 97شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 98شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 99شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 100شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 101شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 102شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 103شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 104شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 105شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 106شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 107شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 108شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 109شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 110شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 111شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 112شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 113شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 114شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 115شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 116شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 117شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 118شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟119شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 120شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 121شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 122شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 123شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 124شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 125شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 126شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 127شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 128شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 129شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 130شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 131شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 132شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟133شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 134شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 135شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 136شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 137شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 138شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 139شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 140شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 141شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 142شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 143شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟144شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 145شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 146شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 147شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 148شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 149شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 150شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 151شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 152شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 153شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 154شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 155شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 156شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 157شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 158شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 159شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 160شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 161شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 162شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 163شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 164شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 165شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 166شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 167شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 168شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 169شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 170شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 171شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 172شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 173شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 174شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 175شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 176شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 177شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 178شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 179شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 180شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 181شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 182شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 183شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 184شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 185شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 186شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 187شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 188شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 189شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 190شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 191شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 192شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 193شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 194شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 195شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 196شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 197شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 198شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 199شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 200شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 201شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 202شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 203شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 204شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 205شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 206شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 207شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 208شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 209شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 210شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 211شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 212شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 213شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 214شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 215شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 216شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 217شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 218شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 219شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 220شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 221شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 222شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 223شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 224شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 225شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 226شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 227شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 228شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 229شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 230شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 231شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 232شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 233شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 234شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 235شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 236شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 237شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 238شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 239شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 240شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 241شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 242شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 243شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 244شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 245شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 246شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 247شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 248شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 249شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 250شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 251شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 252شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 253شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 254شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 255شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 256شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 257شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 258شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 259شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 260شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 261شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 262شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 263شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 264شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 265شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 266شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 267شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 268شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 269شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 270شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ