به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود

2180عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از بنده هنر ارادت شاه بود
گر دزد دغل کند نه دلخواه بود
گر شه بخیانتش کشد ظلمی نیست
عدل است و برین ارادت الله بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 2شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 3شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 4شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 5شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 6شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 7شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 8شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 9شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 10شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 11شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 12شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 13شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 14شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 15شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 16شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 17شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 18شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 19شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 20شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 21شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 22شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 23شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 24شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 25شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 26شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 27شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 28شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 29شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 30شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 31شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 32شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 33شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 34شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 35شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 36شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 37شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 38شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 39شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 40شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 41شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 42شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 43شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 44شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 45شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 46شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 47شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 48شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 49شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 50شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 51شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 52شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 53شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 54شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 55شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 56شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 57شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 58شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 59شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 60شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 61شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 62شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 63شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 64شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 65شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 66شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 67شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 68شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 69شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 70شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 71شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 72شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 73شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 74شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 75شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 76شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 77شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 78شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 79شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 80شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 81شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 82شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 83شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 84شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 85شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 86شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 87شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 88شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 89شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 90شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 91شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 92شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 93شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 94شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 95شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 96شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 97شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 98شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 99شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 100شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 101شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 102شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 103شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 104شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 105شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 106شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 107شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 108شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 109شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟110شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 111شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 112شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 113شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 114شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 115شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 116شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 117شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 118شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 119شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 120شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 121شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 122شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 123شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟124شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 125شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 126شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 127شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 128شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 129شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 130شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 131شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 132شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 133شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 134شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟135شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 136شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 137شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 138شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 139شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 140شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 141شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 142شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 143شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 144شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 145شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 146شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 147شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 148شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 149شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 150شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 151شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 152شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 153شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 154شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 155شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 156شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 157شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 158شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 159شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 160شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 161شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 162شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 163شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 164شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 165شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 166شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 167شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 168شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 169شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 170شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 171شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 172شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 173شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 174شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 175شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 176شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 177شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 178شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 179شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 180شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 181شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 182شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 183شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 184شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 185شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 186شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 187شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 188شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 189شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 190شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 191شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 192شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 193شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 194شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 195شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 196شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 197شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 198شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 199شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 200شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 201شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 202شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 203شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 204شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 205شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 206شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 207شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 208شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 209شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 210شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 211شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 212شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 213شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 214شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 215شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 216شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 217شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 218شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 219شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 220شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 221شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 222شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 223شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 224شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 225شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 226شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 227شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 228شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 229شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 230شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 231شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 232شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 233شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 234شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 235شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 236شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 237شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 238شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 239شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 240شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 241شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 242شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 243شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 244شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 245شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 246شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 247شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 248شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 249شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 250شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 251شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 252شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 253شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 254شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 255شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 256شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 257شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 258شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 259شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 260شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 261شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ