به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد

1830عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از آل علی هر چه ترا دل باشد
از شاه خراسان همه حاصل باشد
در موسی و سی و نه خلف فرقی نیست
ایشان چلشان یکی یکی چل باشد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 2شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 3شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 4شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 5شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 6شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 7شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 8شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 9شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 10شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 11شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 12شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 13شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 14شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 15شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 16شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 17شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 18شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 19شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 20شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 21شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 22شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 23شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 24شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 25شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 26شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 27شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 28شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 29شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 30شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 31شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 32شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 33شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 34شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 35شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 36شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 37شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 38شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 39شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 40شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 41شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 42شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 43شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 44شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 45شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 46شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 47شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 48شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 49شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 50شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 51شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 52شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 53شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 54شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 55شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 56شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 57شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 58شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 59شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 60شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 61شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 62شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 63شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 64شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 65شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 66شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 67شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 68شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 69شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 70شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 71شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 72شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 73شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 74شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 75شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 76شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 77شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 78شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 79شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 80شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 81شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 82شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 83شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 84شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 85شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 86شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 87شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 88شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 89شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 90شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 91شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 92شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 93شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 94شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 95شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 96شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 97شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 98شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 99شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 100شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 101شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 102شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 103شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 104شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 105شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 106شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 107شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 108شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 109شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 110شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 111شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 112شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 113شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 114شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 115شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 116شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 117شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 118شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 119شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 120شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 121شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 122شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 123شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 124شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 125شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 126شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 127شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 128شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 129شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 130شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 131شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 132شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 133شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 134شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 135شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 136شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 137شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟138شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 139شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 140شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 141شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 142شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 143شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 144شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 145شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 146شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 147شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 148شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 149شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 150شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 151شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟152شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 153شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 154شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 155شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 156شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 157شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 158شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 159شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 160شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 161شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 162شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟163شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 164شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 165شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 166شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 167شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 168شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 169شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 170شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 171شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 172شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 173شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 174شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 175شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 176شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 177شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 178شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 179شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 180شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 181شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 182شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 183شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 184شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 185شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 186شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 187شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 188شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 189شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 190شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 191شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 192شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 193شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 194شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 195شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 196شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 197شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 198شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 199شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 200شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 201شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 202شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 203شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 204شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 205شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 206شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 207شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 208شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 209شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 210شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 211شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 212شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 213شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 214شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 215شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 216شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 217شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 218شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 219شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 220شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 221شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 222شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 223شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 224شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 225شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 226شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 227شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 228شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 229شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 230شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 231شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 232شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 233شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 234شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 235شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 236شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 237شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 238شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 239شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 240شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 241شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 242شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 243شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 244شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 245شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 246شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 247شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 248شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 249شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 250شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 251شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 252شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 253شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 254شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 255شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 256شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 257شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 258شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 259شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 260شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 261شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 262شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 263شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 264شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 265شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 266شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 267شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 268شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 269شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 270شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 271شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 272شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 273شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 274شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 275شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 276شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 277شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 278شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 279شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 280شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 281شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 282شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 283شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 284شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 285شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 286شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 287شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 288شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 289شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ