به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید

2510عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

حج یافت کس کزو کس آزار ندید
بس کس که ز کعبه غیر دیوار ندید
هر کس که صفای معنی از کعبه نیافت
غیر از ره دور و رنج بسیار ندید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 2شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 3شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 4شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 5شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 6شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 7شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 8شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 9شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 10شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 11شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 12شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 13شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 14شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 15شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 16شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 17شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 18شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 19شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 20شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 21شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 22شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 23شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 24شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 25شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 26شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 27شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 28شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 29شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 30شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 31شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 32شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 33شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 34شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 35شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 36شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 37شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 38شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 39شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 40شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 41شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 42شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 43شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 44شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 45شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 46شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 47شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 48شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 49شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 50شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 51شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 52شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 53شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 54شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 55شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 56شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 57شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 58شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 59شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 60شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 61شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 62شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 63شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 64شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 65شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 66شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 67شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 68شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 69شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 70شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 71شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 72شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 73شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 74شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 75شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 76شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 77شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 78شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 79شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 80شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 81شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 82شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 83شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 84شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 85شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 86شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 87شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 88شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 89شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 90شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 91شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 92شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 93شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 94شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 95شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 96شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 97شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 98شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 99شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 100شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 101شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 102شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 103شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 104شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 105شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 106شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 107شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 108شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 109شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 110شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 111شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 112شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 113شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 114شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 115شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 116شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 117شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 118شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 119شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 120شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 121شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 122شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 123شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 124شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 125شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 126شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 127شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟128شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 129شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 130شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 131شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 132شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 133شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 134شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 135شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 136شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 137شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 138شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 139شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 140شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 141شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟142شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 143شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 144شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 145شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 146شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 147شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 148شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 149شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 150شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 151شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 152شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟153شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 154شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 155شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 156شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 157شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 158شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 159شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 160شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 161شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 162شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 163شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 164شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 165شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 166شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 167شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 168شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 169شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 170شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 171شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 172شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 173شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 174شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 175شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 176شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 177شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 178شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 179شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 180شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 181شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 182شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 183شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 184شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 185شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 186شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 187شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 188شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 189شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 190شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 191شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 192شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 193شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 194شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 195شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 196شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 197شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 198شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 199شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 200شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 201شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 202شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 203شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 204شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 205شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 206شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 207شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 208شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 209شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 210شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 211شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 212شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 213شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 214شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 215شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 216شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 217شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 218شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 219شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 220شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 221شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 222شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 223شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 224شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 225شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 226شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 227شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 228شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 229شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 230شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 231شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 232شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 233شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 234شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 235شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 236شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 237شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 238شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 239شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 240شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 241شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 242شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 243شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 244شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 245شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 246شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 247شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 248شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 249شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 250شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 251شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 252شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 253شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 254شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 255شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 256شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 257شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 258شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 259شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 260شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 261شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 262شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 263شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 264شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 265شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 266شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 267شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 268شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 269شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 270شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 271شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 272شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 273شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 274شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 275شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 276شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 277شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 278شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 279شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ