به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود

2280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر کوزه تن سفال در یوزه شود
از حکمت حق دگر همان کوزه شود
فیروزه مرده زنده شد پس چه عجب
گر مرده دگر زنده چه فیروزه شود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 2شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 3شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 4شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 5شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 6شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 7شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 8شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 9شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 10شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 11شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 12شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 13شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 14شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 15شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 16شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 17شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 18شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 19شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 20شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 21شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 22شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 23شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 24شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 25شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 26شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 27شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 28شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 29شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 30شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 31شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 32شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 33شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 34شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 35شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 36شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 37شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 38شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 39شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 40شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 41شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 42شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 43شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 44شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 45شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 46شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 47شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 48شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 49شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 50شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 51شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 52شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 53شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 54شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 55شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 56شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 57شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 58شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 59شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 60شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 61شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 62شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 63شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 64شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 65شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 66شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 67شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 68شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 69شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 70شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 71شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 72شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 73شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 74شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 75شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 76شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 77شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 78شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 79شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 80شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 81شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 82شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 83شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 84شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 85شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 86شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 87شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 88شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 89شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 90شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 91شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 92شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 93شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 94شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 95شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 96شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 97شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 98شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 99شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 100شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 101شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 102شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 103شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 104شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 105شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 106شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 107شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 108شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 109شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 110شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 111شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 112شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 113شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 114شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 115شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 116شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 117شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 118شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 119شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 120شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 121شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 122شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 123شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟124شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 125شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 126شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 127شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 128شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 129شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 130شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 131شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 132شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 133شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 134شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 135شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 136شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 137شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟138شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 139شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 140شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 141شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 142شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 143شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 144شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 145شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 146شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 147شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 148شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟149شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 150شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 151شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 152شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 153شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 154شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 155شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 156شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 157شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 158شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 159شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 160شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 161شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 162شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 163شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 164شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 165شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 166شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 167شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 168شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 169شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 170شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 171شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 172شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 173شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 174شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 175شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 176شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 177شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 178شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 179شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 180شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 181شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 182شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 183شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 184شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 185شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 186شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 187شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 188شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 189شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 190شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 191شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 192شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 193شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 194شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 195شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 196شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 197شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 198شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 199شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 200شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 201شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 202شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 203شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 204شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 205شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 206شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 207شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 208شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 209شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 210شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 211شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 212شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 213شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 214شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 215شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 216شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 217شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 218شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 219شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 220شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 221شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 222شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 223شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 224شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 225شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 226شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 227شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 228شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 229شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 230شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 231شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 232شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 233شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 234شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 235شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 236شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 237شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 238شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 239شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 240شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 241شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 242شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 243شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 244شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 245شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 246شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 247شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 248شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 249شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 250شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 251شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 252شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 253شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 254شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 255شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 256شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 257شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 258شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 259شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 260شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 261شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 262شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 263شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 264شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 265شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 266شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 267شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 268شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 269شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 270شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 271شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 272شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 273شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 274شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 275شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ