به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود

1760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گلزار جهان که غیر خارش نبود
امید گلی ز نوبهارش نبود
صاحب نظر اعتبار کاهیش نکرد
کورست که چشم اعتبارش نبود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 2شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 3شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 4شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 5شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 6شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 7شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 8شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 9شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 10شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 11شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 12شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 13شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 14شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 15شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 16شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 17شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 18شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 19شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 20شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 21شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 22شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 23شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 24شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 25شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 26شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 27شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 28شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 29شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 30شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 31شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 32شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 33شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 34شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 35شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 36شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 37شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 38شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 39شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 40شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 41شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 42شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 43شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 44شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 45شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 46شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 47شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 48شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 49شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 50شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 51شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 52شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 53شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 54شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 55شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 56شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 57شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 58شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 59شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 60شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 61شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 62شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 63شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 64شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 65شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 66شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 67شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 68شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 69شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 70شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 71شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 72شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 73شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 74شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 75شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 76شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 77شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 78شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 79شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 80شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 81شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 82شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 83شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 84شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 85شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 86شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 87شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 88شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 89شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 90شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 91شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 92شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 93شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 94شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 95شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 96شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 97شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 98شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 99شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 100شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 101شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 102شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 103شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 104شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 105شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 106شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 107شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 108شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 109شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 110شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 111شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 112شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 113شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 114شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 115شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 116شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 117شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 118شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 119شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 120شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 121شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 122شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 123شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 124شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 125شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 126شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 127شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 128شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 129شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 130شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 131شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 132شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 133شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 134شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 135شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 136شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 137شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 138شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 139شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 140شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 141شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 142شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 143شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 144شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 145شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 146شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 147شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 148شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 149شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 150شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 151شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 152شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 153شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 154شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟155شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 156شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 157شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 158شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 159شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 160شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 161شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 162شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 163شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 164شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 165شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 166شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 167شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 168شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟169شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 170شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 171شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 172شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 173شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 174شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 175شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 176شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 177شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 178شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 179شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟180شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 181شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 182شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 183شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 184شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 185شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 186شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 187شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 188شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 189شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 190شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 191شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 192شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 193شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 194شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 195شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 196شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 197شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 198شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 199شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 200شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 201شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 202شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 203شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 204شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 205شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 206شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 207شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 208شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 209شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 210شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 211شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 212شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 213شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 214شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 215شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 216شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 217شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 218شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 219شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 220شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 221شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 222شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 223شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 224شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 225شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 226شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 227شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 228شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 229شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 230شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 231شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 232شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 233شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 234شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 235شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 236شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 237شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 238شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 239شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 240شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 241شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 242شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 243شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 244شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 245شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 246شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 247شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 248شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 249شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 250شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 251شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 252شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 253شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 254شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 255شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 256شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 257شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 258شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 259شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 260شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 261شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 262شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 263شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 264شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 265شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 266شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 267شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 268شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 269شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 270شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 271شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 272شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 273شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 274شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 275شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 276شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 277شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 278شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 279شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 280شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 281شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 282شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 283شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 284شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 285شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 286شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 287شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 288شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 289شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 290شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 291شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 292شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 293شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 294شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 295شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 296شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 297شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 298شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 299شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 300شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 301شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 302شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 303شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 304شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 305شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 306شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ