به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند

1800عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در راه حق انبیا چو انجم گشتند
یعنی همه رهنمای مردم گشتند
خورشید عرب چو سر زد از مشرق غیب
ایشان همه در ظهور او گم گشتند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 2شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 3شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 4شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 5شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 6شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 7شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 8شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 9شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 10شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 11شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 12شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 13شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 14شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 15شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 16شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 17شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 18شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 19شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 20شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 21شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 22شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 23شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 24شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 25شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 26شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 27شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 28شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 29شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 30شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 31شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 32شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 33شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 34شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 35شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 36شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 37شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 38شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 39شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 40شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 41شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 42شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 43شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 44شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 45شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 46شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 47شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 48شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 49شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 50شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 51شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 52شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 53شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 54شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 55شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 56شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 57شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 58شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 59شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 60شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 61شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 62شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 63شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 64شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 65شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 66شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 67شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 68شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 69شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 70شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 71شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 72شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 73شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 74شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 75شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 76شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 77شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 78شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 79شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 80شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 81شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 82شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 83شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 84شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 85شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 86شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 87شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 88شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 89شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 90شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 91شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 92شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 93شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 94شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 95شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 96شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 97شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 98شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 99شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 100شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 101شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 102شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 103شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 104شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 105شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 106شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 107شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 108شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 109شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 110شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 111شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 112شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 113شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 114شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 115شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 116شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 117شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 118شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 119شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 120شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 121شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 122شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 123شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 124شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 125شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 126شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 127شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 128شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 129شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 130شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 131شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 132شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 133شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 134شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 135شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 136شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 137شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 138شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 139شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟140شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 141شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 142شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 143شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 144شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 145شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 146شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 147شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 148شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 149شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 150شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 151شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 152شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 153شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟154شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 155شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 156شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 157شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 158شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 159شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 160شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 161شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 162شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 163شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 164شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟165شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 166شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 167شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 168شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 169شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 170شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 171شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 172شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 173شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 174شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 175شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 176شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 177شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 178شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 179شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 180شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 181شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 182شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 183شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 184شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 185شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 186شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 187شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 188شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 189شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 190شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 191شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 192شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 193شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 194شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 195شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 196شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 197شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 198شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 199شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 200شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 201شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 202شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 203شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 204شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 205شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 206شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 207شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 208شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 209شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 210شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 211شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 212شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 213شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 214شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 215شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 216شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 217شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 218شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 219شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 220شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 221شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 222شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 223شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 224شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 225شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 226شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 227شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 228شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 229شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 230شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 231شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 232شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 233شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 234شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 235شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 236شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 237شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 238شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 239شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 240شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 241شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 242شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 243شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 244شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 245شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 246شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 247شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 248شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 249شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 250شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 251شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 252شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 253شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 254شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 255شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 256شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 257شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 258شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 259شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 260شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 261شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 262شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 263شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 264شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 265شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 266شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 267شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 268شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 269شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 270شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 271شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 272شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 273شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 274شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 275شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 276شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 277شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 278شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 279شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 280شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 281شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 282شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 283شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 284شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 285شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 286شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 287شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 288شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 289شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 290شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 291شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ