به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود

2300عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گردون که همیشه خاطر آزار بود
گر لطف کند هم نه بهنجار بود
یک جو ندهد ز هر چه در کار بود
چیزی که نبایدت بخروار بود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 2شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 3شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 4شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 5شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 6شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 7شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 8شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 9شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 10شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 11شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 12شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 13شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 14شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 15شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 16شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 17شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 18شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 19شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 20شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 21شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 22شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 23شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 24شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 25شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 26شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 27شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 28شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 29شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 30شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 31شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 32شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 33شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 34شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 35شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 36شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 37شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 38شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 39شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 40شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 41شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 42شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 43شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 44شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 45شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 46شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 47شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 48شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 49شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 50شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 51شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 52شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 53شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 54شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 55شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 56شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 57شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 58شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 59شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 60شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 61شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 62شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 63شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 64شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 65شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 66شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 67شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 68شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 69شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 70شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 71شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 72شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 73شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 74شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 75شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 76شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 77شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 78شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 79شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 80شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 81شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 82شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 83شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 84شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 85شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 86شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 87شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 88شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 89شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 90شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 91شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 92شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 93شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 94شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 95شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 96شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 97شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 98شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 99شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 100شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 101شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 102شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 103شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 104شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 105شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 106شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 107شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 108شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 109شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 110شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 111شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 112شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 113شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 114شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 115شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 116شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 117شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 118شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 119شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 120شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 121شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 122شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 123شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 124شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 125شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 126شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 127شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 128شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 129شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 130شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 131شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 132شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 133شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 134شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 135شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 136شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 137شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 138شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 139شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 140شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 141شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 142شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 143شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 144شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 145شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 146شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 147شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 148شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 149شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 150شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 151شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 152شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 153شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 154شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 155شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟156شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 157شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 158شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 159شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 160شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 161شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 162شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 163شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 164شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 165شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 166شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 167شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 168شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 169شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟170شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 171شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 172شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 173شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 174شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 175شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 176شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 177شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 178شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 179شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 180شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟181شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 182شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 183شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 184شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 185شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 186شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 187شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 188شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 189شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 190شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 191شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 192شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 193شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 194شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 195شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 196شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 197شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 198شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 199شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 200شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 201شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 202شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 203شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 204شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 205شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 206شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 207شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 208شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 209شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 210شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 211شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 212شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 213شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 214شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 215شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 216شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 217شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 218شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 219شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 220شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 221شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 222شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 223شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 224شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 225شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 226شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 227شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 228شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 229شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 230شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 231شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 232شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 233شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 234شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 235شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 236شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 237شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 238شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 239شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 240شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 241شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 242شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 243شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 244شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 245شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 246شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 247شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 248شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 249شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 250شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 251شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 252شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 253شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 254شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 255شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 256شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 257شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 258شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 259شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 260شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 261شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 262شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 263شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 264شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 265شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 266شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 267شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 268شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 269شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 270شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 271شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 272شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 273شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 274شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 275شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 276شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 277شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 278شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 279شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 280شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 281شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 282شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 283شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 284شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 285شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 286شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 287شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 288شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 289شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 290شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 291شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 292شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 293شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 294شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 295شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 296شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 297شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 298شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 299شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 300شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 301شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 302شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 303شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 304شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 305شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 306شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 307شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ