به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند

1810عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنانکه بخوبی زنان مینازند
با صورت دیوار نظر میبازند
جز صورت دیوار چه خواهد بودن
شکلی که بسرخی و سفیدی سازند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 2شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 3شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 4شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 5شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 6شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 7شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 8شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 9شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 10شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 11شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 12شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 13شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 14شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 15شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 16شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 17شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 18شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 19شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 20شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 21شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 22شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 23شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 24شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 25شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 26شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 27شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 28شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 29شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 30شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 31شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 32شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 33شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 34شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 35شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 36شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 37شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 38شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 39شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 40شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 41شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 42شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 43شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 44شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 45شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 46شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 47شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 48شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 49شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 50شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 51شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 52شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 53شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 54شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 55شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 56شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 57شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 58شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 59شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 60شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 61شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 62شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 63شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 64شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 65شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 66شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 67شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 68شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 69شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 70شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 71شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 72شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 73شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 74شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 75شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 76شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 77شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 78شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 79شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 80شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 81شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 82شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 83شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 84شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 85شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 86شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 87شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 88شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 89شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 90شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 91شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 92شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 93شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 94شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 95شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 96شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 97شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 98شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 99شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 100شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 101شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 102شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 103شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 104شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 105شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 106شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 107شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 108شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 109شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 110شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 111شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 112شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 113شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 114شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 115شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 116شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 117شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 118شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 119شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 120شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 121شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 122شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 123شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 124شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 125شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 126شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 127شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 128شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 129شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 130شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 131شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 132شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 133شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 134شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 135شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 136شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 137شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 138شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 139شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 140شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 141شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 142شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 143شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 144شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 145شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 146شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 147شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 148شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 149شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 150شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 151شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 152شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 153شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 154شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 155شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 156شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 157شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 158شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 159شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 160شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 161شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 162شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟163شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 164شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 165شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 166شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 167شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 168شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 169شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 170شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 171شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 172شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 173شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 174شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 175شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 176شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟177شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 178شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 179شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 180شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 181شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 182شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 183شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 184شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 185شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 186شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 187شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟188شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 189شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 190شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 191شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 192شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 193شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 194شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 195شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 196شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 197شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 198شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 199شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 200شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 201شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 202شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 203شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 204شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 205شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 206شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 207شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 208شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 209شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 210شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 211شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 212شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 213شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 214شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 215شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 216شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 217شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 218شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 219شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 220شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 221شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 222شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 223شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 224شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 225شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 226شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 227شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 228شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 229شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 230شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 231شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 232شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 233شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 234شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 235شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 236شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 237شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 238شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 239شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 240شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 241شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 242شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 243شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 244شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 245شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 246شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 247شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 248شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 249شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 250شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 251شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 252شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 253شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 254شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 255شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 256شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 257شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 258شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 259شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 260شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 261شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 262شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 263شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 264شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 265شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 266شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 267شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 268شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 269شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 270شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 271شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 272شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 273شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 274شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 275شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 276شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 277شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 278شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 279شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 280شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 281شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 282شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 283شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 284شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 285شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 286شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 287شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 288شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 289شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 290شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 291شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 292شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 293شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 294شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 295شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 296شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 297شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 298شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 299شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 300شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 301شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 302شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 303شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 304شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 305شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 306شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 307شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 308شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 309شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 310شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 311شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 312شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 313شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 314شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ