به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اهلی شیرازی

اهلی شیرازیرباعی هاشمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود

2240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جان بهر غمست و بیغم امکان نبود
هر جان که در او غم نبود جان نبود
حیوان صفتست هر کرا نیست غمی
هر کس که غمی ندارد انسان نبود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷۳: آن تنگ دهن که غنچه حیرانش شد 2شمارهٔ ۲۷۴: جان بهر غمست و بیغم امکان نبود 3شمارهٔ ۲۷۵: آنسرو قدان که گلرخ و ماه وشند 4شمارهٔ ۲۷۶: در عشق اساس چاره کردن نبود 5شمارهٔ ۲۷۷: یارب دل کس جز از تو خرم نشود 6شمارهٔ ۲۷۸: از هر چه در این دایره موجود بود 7شمارهٔ ۲۷۹: آن جو که بریده گشت از چشمه خود 8شمارهٔ ۲۸۰: با آنکه زبان کلید هر کار بود 9شمارهٔ ۲۸۱: طایر صفتان بخلق زوری نگنند 10شمارهٔ ۲۸۲: اهلی بسخن کشت تو خرمن نشود 11شمارهٔ ۲۸۳: روز غم اگر بکوتهی میگردد 12شمارهٔ ۲۸۴: خر نیست کسی که از جهان ناز خرد 13شمارهٔ ۲۸۵: اکسیر نظر ورای تعلیم بود 14شمارهٔ ۲۸۶: آسوده بود هر که کم آزار بود 15شمارهٔ ۲۸۷: با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد 16شمارهٔ ۲۸۸: آنان که اساس کار بر خلق نهند 17شمارهٔ ۲۸۹: هر سخت سخن که تلخگویی دارد 18شمارهٔ ۲۹۰: هر ذره که صبر یار خود خواهد کرد 19شمارهٔ ۲۹۱: مستی که ندامت از شرابش باشد 20شمارهٔ ۲۹۲: تا ظلمت محنت بنهایت نرسد 21شمارهٔ ۲۹۳: هر صحبت مستیی خماری دارد 22شمارهٔ ۲۹۴: آنان که بخلق از ره معنی نگرند 23شمارهٔ ۲۹۵: عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد 24شمارهٔ ۲۹۶: این مدعیان کی بشکایت ارزند 25شمارهٔ ۲۹۷: خاکی که چو گرد گرد درها گردد 26شمارهٔ ۲۹۸: نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود 27شمارهٔ ۲۹۹: گر پیش سخی شب زر گردون باشد 28شمارهٔ ۳۰۰: درویش سخی را همه کس یار بود 29شمارهٔ ۳۰۱: آن خواجه گرش گاه بخرمن نقتد 30شمارهٔ ۳۰۲: از بخل درین سرا کسی میر نشد 31شمارهٔ ۳۰۳: تعظیم خسان به جا و مسکن باشد 32شمارهٔ ۳۰۴: سهل است که مرد گوشه یی بگزیند 33شمارهٔ ۳۰۵: هر بیخردی که نخوتش کار بود 34شمارهٔ ۳۰۶: آدم ز ادب فرشته اطوار بود 35شمارهٔ ۳۰۷: آنانکه به بند زینت و زیب تنند 36شمارهٔ ۳۰۸: مردم همه جوهری و صاحب نظرند 37شمارهٔ ۳۰۹: می را که خمار در کمین است چه سود 38شمارهٔ ۳۱۰: گر عمر بکار می کنی حیف بود 39شمارهٔ ۳۱۱: می باده فروش داد و زر میطلبد 40شمارهٔ ۳۱۲: ای پیر شکسته توبه سست نهاد 41شمارهٔ ۳۱۳: گر رخش هوای دل اسیرت نبود 42شمارهٔ ۳۱۴: در روی جوانان نظری میباید 43شمارهٔ ۳۱۵: شهوت نهلی که چون شرابت ببرد 44شمارهٔ ۳۱۶: کس در پی آزار دل افکار مباد 45شمارهٔ ۳۱۷: آدم که بعشق محرم یار بود 46شمارهٔ ۳۱۸: عاشق که همیشه وصل یارش باشد 47شمارهٔ ۳۱۹: خوش گفت پدر مرا کسی مرد بود 48شمارهٔ ۳۲۰: آنانکه بخوبی زنان مینازند 49شمارهٔ ۳۲۱: دست تو بشاهدان عالم نرسد 50شمارهٔ ۳۲۲: آدم که نتش سرای ویران باشد 51شمارهٔ ۳۲۳: دردا که رسید پیری و داد نوید 52شمارهٔ ۳۲۴: این غره عمر عاقبت سلخ شود 53شمارهٔ ۳۲۵: آن خواجه که خانه را بکهگل اندود 54شمارهٔ ۳۲۶: هر چند که خصم کینه ور میباشد 55شمارهٔ ۳۲۷: گردون که همیشه خاطر آزار بود 56شمارهٔ ۳۲۸: گلزار جهان که غیر خارش نبود 57شمارهٔ ۳۲۹: پیری که ز خستگی تنش تاب خورد 58شمارهٔ ۳۳۰: گردون تن ما چه خانه جان میکرد 59شمارهٔ ۳۳۱: هر چیز که نوبهار و نوبر باشد 60شمارهٔ ۳۳۲: بیگانه وشی که دیر دیرش بینند 61شمارهٔ ۳۳۳: تا کار بخلقت نفتد یار تو اند 62شمارهٔ ۳۳۴: فریاد که عمر رفت و حرمان بفزود 63شمارهٔ ۳۳۵: نقش سخنم بنقش نقاش بود 64شمارهٔ ۳۳۶: من نقد درستم نه مس روی اندود 65شمارهٔ ۳۳۷: تا رهزن خواب در سرایت نبرد 66شمارهٔ ۳۳۸: عمر تو اگر بخواب غفلت گذرد 67شمارهٔ ۳۳۹: هر چیز که در علم تو معلوم بود 68شمارهٔ ۳۴۰: پروانه تر از شمع روشن طلبد 69شمارهٔ ۳۴۱: مست تو کسی بود که چون آه کند 70شمارهٔ ۳۴۲: هر چیز که در جهان نمودی دارد 71شمارهٔ ۳۴۳: در راه حق انبیا چو انجم گشتند 72شمارهٔ ۳۴۴: از بسکه دلم پیام او میشنود 73شمارهٔ ۳۴۵: از آل علی هر چه ترا دل باشد 74شمارهٔ ۳۴۶: بر مهر علی خوش نفسان میجوشند 75شمارهٔ ۳۴۷: ما را ز حسین تشنه چون یاد 76شمارهٔ ۳۴۸: با علم خدا عین یقین میباید 77شمارهٔ ۳۴۹: هر چند به حکمت شده یی فرد و وحید 78شمارهٔ ۳۵۰: گر خرقه عارفان بصد چاک بود 79شمارهٔ ۳۵۱: هر جانوری که در جهان باشد و بود 80شمارهٔ ۳۵۲: گر مال خدا دهی تباهی ببرد 81شمارهٔ ۳۵۳: افراط طعام هر که غمناک کند 82شمارهٔ ۳۵۴: صایم بود آنکه خاطری شاد کند 83شمارهٔ ۳۵۵: حج یافت کس کزو کس آزار ندید 84شمارهٔ ۳۵۶: زنهار مگو فرشته امکان نبود 85شمارهٔ ۳۵۷: انوار فرشته از فلک میتابد 86شمارهٔ ۳۵۸: گر تن ز فروغ روح وامانده شود 87شمارهٔ ۳۵۹: گر کوزه تن سفال در یوزه شود 88شمارهٔ ۳۶۰: آنانکه ز شاخ بخت برخوردارند 89شمارهٔ ۳۶۱: بیگانه وشی با من دیوانه چه سود 90شمارهٔ ۳۶۲: مرد آن نبود که چشمش آلوده بود 91شمارهٔ ۳۶۳: تا پیر و معلم از تو خرم نشود 92شمارهٔ ۳۶۴: در راه طلب کسی بجایی برسد 93شمارهٔ ۳۶۵: بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد 94شمارهٔ ۳۶۶: آنرا که خیال دلفروزی باشد 95شمارهٔ ۳۶۷: با صاحب حسن دیده حس باشد 96شمارهٔ ۳۶۸: از مستی شد ملک نگون خواهد بود 97شمارهٔ ۳۶۹: سلطان که خراج بر رعیت فکند 98شمارهٔ ۳۷۰: باید دل شه بعفو خواهان باشد 99شمارهٔ ۳۷۱: بی تجربه به هر کی با یکی یار شود 100شمارهٔ ۳۷۲: جز سرو قدان که مردم از ناز کشند 101شمارهٔ ۳۷۳: از بنده هنر ارادت شاه بود 102شمارهٔ ۳۷۴: ظالم بقیامت اعتقادش نبود 103شمارهٔ ۳۷۵: گویم سخنی اگر ترا هوش بود 104شمارهٔ ۳۷۶: زن را که بجام عیش دستی باشد 105شمارهٔ ۳۷۷: فرخنده سعادتی که معبود دهد 106شمارهٔ ۳۷۸: فرزند تو بهتر آنکه خود رو نبود 107شمارهٔ ۳۷۹: پرسید کسی که آخر آیا چه شود 108شمارهٔ ۳۸۰: شیخ است بر آن که کار خود نیک کند 109شمارهٔ ۳۸۱: شیراز که کس درو هنر نپذیرد 110شمارهٔ ۳۸۲: شیراز که گل درو بصد لون بود 111شمارهٔ ۳۸۳: هر کس که بوقت عقد زن نار خرید 112شمارهٔ ۳۸۴: مرغی که ز بند غم گشادش باشد 113شمارهٔ ۳۸۵: هر چند که دل بوصل دادیم نشد 114شمارهٔ ۳۸۶: هر کس که نه سر بپای دلدار نهد 115شمارهٔ ۳۸۷: ای تازه جوان بیا و پیری بنگر 116شمارهٔ ۳۸۸: آورد پری از گل من باد خبر 117شمارهٔ ۳۸۹: ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار 118شمارهٔ ۳۹۰: آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر 119شمارهٔ ۳۹۱: آنمه بجفا ز ما برید آخر کار 120شمارهٔ ۳۹۲: رویت چمن است صد گل آورده ببار 121شمارهٔ ۳۹۳: گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر 122شمارهٔ ۳۹۴: آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر 123شمارهٔ ۳۹۵: یارب تو ز چشم غیر مستورم دار 124شمارهٔ ۳۹۶: یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر 125شمارهٔ ۳۹۷: یارب تو مراد من غمناک بر آر 126شمارهٔ ۳۹۸: گر راز دلت نگفته باشد بهتر 127شمارهٔ ۳۹۹: زنهار بغیبت از کسی نام مبر 128شمارهٔ ۴۰۰: هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار 129شمارهٔ ۴۰۱: ای قطره آب از منی و ما بگذر 130شمارهٔ ۴۰۲: ای مست حق از می مجازی بگذر 131شمارهٔ ۴۰۳: هرچند بدلخواه رود ظاهر عمر 132شمارهٔ ۴۰۴: مشنو که چو من عمر تباهیست دگر 133شمارهٔ ۴۰۵: گه بر در کعبه ایم گه بر در دیر 134شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که اجل شکست پیمانه عمر 135شمارهٔ ۴۰۷: زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر 136شمارهٔ ۴۰۸: از پرسش دوستان قدم باز مگیر 137شمارهٔ ۴۰۹: آنکس که بخدمت تو تن کرد اسیر 138شمارهٔ ۴۱۰: ای نخل جوان درین چمن با گل و خار 139شمارهٔ ۴۱۱: حکمت ز ره دلیل و برهان آموز 140شمارهٔ ۴۱۲: در ملک جهان چه دیدی از عمر دراز 141شمارهٔ ۴۱۳: در مهر علی کوش و در ایمان آویز 142شمارهٔ ۴۱۴: آدم بطهارت و تمیز است عزیز 143شمارهٔ ۴۱۵: عیدست بیا دل اسیری بنواز 144شمارهٔ ۴۱۶: ساقی قدحی که شد در گلشن باز 145شمارهٔ ۴۱۷: جان رفت و سر پریدنم نیست هنوز 146شمارهٔ ۴۱۸: با فتنه عشق خوبرویان مستیز 147شمارهٔ ۴۱۹: بگذر ز هوای شهوت و رغبت نفس 148شمارهٔ ۴۲۰: من سوزنم و تو در مثل مغناطیس 149شمارهٔ ۴۲۱: چو باده خوری مزن به بیهوده نفس 150شمارهٔ ۴۲۲: ای مست وصال یار از اغیار بترس 151شمارهٔ ۴۲۳: گاهی ز اسیران جگر ریش بپرس 152شمارهٔ ۴۲۴: بیمار و جز تو یاریم نیست ز کس 153شمارهٔ ۴۲۵: یارب خجلم چنان ز آلایش خویش 154شمارهٔ ۴۲۶: خاموش نشین و فتنه انگیز مباش 155شمارهٔ ۴۲۷: شهوت مپرست و بر بتان ناظر باش 156شمارهٔ ۴۲۸: دل همچو چراغ روغن از خون بودش 157شمارهٔ ۴۲۹: دوش از غم عمر رفته در منزل خویش 158شمارهٔ ۴۳۰: کسری که فلک بمعدلت پروردش 159شمارهٔ ۴۳۱: با خلق کرم کن و بآزار مکوش 160شمارهٔ ۴۳۲: فرزند نکو بر آر ای صاحب هش 161شمارهٔ ۴۳۳: آن قد چو سرو بین و روی چو مهش 162شمارهٔ ۴۳۴: عقل است کسی که شه برد فرمانش 163شمارهٔ ۴۳۵: گرخانه سیه زعشق او شد مخروش 164شمارهٔ ۴۳۶: تا کی نگرم بدیده روشن خویش 165شمارهٔ ۴۳۷: گر دوست نصیب ما نکردست فراغ 166شمارهٔ ۴۳۸: ایمه که ندارم از تو پروای چراغ 167شمارهٔ ۴۳۹: پیریم و فقیر و ناتوانیم و ضعیف 168شمارهٔ ۴۴۰: دهقان چو بخاک افکند تخم ضعیف 169شمارهٔ ۴۴۱: برخیز و طواف کعبه مشمار گزاف 170شمارهٔ ۴۴۲: گر بگسلی از لذت تن همچو ملک 171شمارهٔ ۴۴۳: آدم به کریوه ایست در راه فلک 172شمارهٔ ۴۴۴: اهلی که مرید تو بود پیر فلک 173شمارهٔ ۴۴۵: فرزند بخوی و بوی خودساز بزرگ 174شمارهٔ ۴۴۶: در طور فنا چو موسی از خود بگسل 175شمارهٔ ۴۴۷: شهوت چه حرام و چه حلال است و بال 176شمارهٔ ۴۴۸: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 177شمارهٔ ۴۴۹: زاد همه راه برگ و سازست ایدل 178شمارهٔ ۴۵۰: فرزند تو شاخیست تر از اول حال 179شمارهٔ ۴۵۱: ساقی من مست کی شوم همدم عقل 180شمارهٔ ۴۵۲: ایسرو سهی درآ در آغوش چو گل 181شمارهٔ ۴۵۳: اهلی در نظم و گوهر طبع فضول 182شمارهٔ ۴۵۴: اهلی ز جهانیان چو مجنون بگسل 183شمارهٔ ۴۵۵: ایمه که رخت گرفته صد خرده بگل 184شمارهٔ ۴۵۶: من خود نرسم بوصل آنطرفه غزال 185شمارهٔ ۴۵۷: یا رب گنه آلوده ز دنیا مبرم 186شمارهٔ ۴۵۸: یا رب مهل اندر گنه اندوختنم 187شمارهٔ ۴۵۹: یا رب من اگر گناه بیحد کردم 188شمارهٔ ۴۶۰: ما گنج غمیم و غم ز حق خواسته ایم 189شمارهٔ ۴۶۱: گر در همه آفاق بگردی چو نسیم 190شمارهٔ ۴۶۲: صاحب هنری را که بود طبع سلیم 191شمارهٔ ۴۶۳: ما با می و مستی سر تقوی داریم 192شمارهٔ ۴۶۴: تا کی ز خمار می سرافکنده شویم 193شمارهٔ ۴۶۵: تا چند بعالم مکرر نگریم 194شمارهٔ ۴۶۶: از بسکه زناکسان پریشان شده ام 195شمارهٔ ۴۶۷: گه در طلب عیش و سروری بودیم 196شمارهٔ ۴۶۸: از شصت گذشت عمر و رهبر نشدیم 197شمارهٔ ۴۶۹: چل سال بوادی طلب افتادم 198شمارهٔ ۴۷۰: ایشاه شهید بیتو ما چون باشیم 199شمارهٔ ۴۷۱: ساقی بخرابات اگر گام نهم 200شمارهٔ ۴۷۲: هر چند مجرد از خلایق شده ایم 201شمارهٔ ۴۷۳: فریاد که مردم و نگویی چه کسم 202شمارهٔ ۴۷۴: مشنو که کس از جهان رسیدست بکام 203شمارهٔ ۴۷۵: تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم 204شمارهٔ ۴۷۶: من بلبل تلخ عیش شیرین سخنم 205شمارهٔ ۴۷۷: ایسرو روان که خوشتری از جانم 206شمارهٔ ۴۷۸: ای یوسف جان که من خریدار توام 207شمارهٔ ۴۷۹: ساقی بنشین که با تو دمساز شویم 208شمارهٔ ۴۸۰: دستم نرسد بوصل آنمه چکنم؟209شمارهٔ ۴۸۱: دل سوخت ز عشق و دیده شد گریان هم 210شمارهٔ ۴۸۲: عمریست که من کشته دیدار توام 211شمارهٔ ۴۸۳: گر از دهنت روایتی میگویم 212شمارهٔ ۴۸۴: ای راحت جان که مست دیدار توام 213شمارهٔ ۴۸۵: مستم من و ناصبور و ناپروا هم 214شمارهٔ ۴۸۶: هرگز بغم جهان فرسوده نیم 215شمارهٔ ۴۸۷: بیروی تو چند جان بحسرت بدهم 216شمارهٔ ۴۸۸: گه صف گلی بصد زبان میگویم 217شمارهٔ ۴۸۹: در بند کسی فتاده ازسادگیم 218شمارهٔ ۴۹۰: ای تازه جوان کز تو دل افروخته ام 219شمارهٔ ۴۹۱: ما با رخ یار آینه جم چکنیم 220شمارهٔ ۴۹۲: ما ز هر غم عشق تو چون قند خوریم 221شمارهٔ ۴۹۳: من سوخته دل ز آتش تقدیرم 222شمارهٔ ۴۹۴: با درد خوش دلم چه درمان دارم؟223شمارهٔ ۴۹۵: تا سر بودم سر جوانان دارم 224شمارهٔ ۴۹۶: ای کز ستم تو راحتی می یابم 225شمارهٔ ۴۹۷: آنشوخ که من شاه بتانش گویم 226شمارهٔ ۴۹۸: خورشید رخا ز مهر خود داد دهم 227شمارهٔ ۴۹۹: گر من صفت سینه مجروح کنم 228شمارهٔ ۵۰۰: ای گل گله تو پیش هر کس چکنم 229شمارهٔ ۵۰۱: من غیر تو ای مایه راحت چکنم 230شمارهٔ ۵۰۲: گاهی ز در کعب صفا میجستیم 231شمارهٔ ۵۰۳: از عشق هوای نیکنامی داریم 232شمارهٔ ۵۰۴: عمریست که بهر کام دارم ناکام 233شمارهٔ ۵۰۵: گر سر ننهم بجور دشمن چکنم؟234شمارهٔ ۵۰۶: آب و گل ما که دشمانند بهم 235شمارهٔ ۵۰۷: در عشق تو دور از دل خرم ماییم 236شمارهٔ ۵۰۸: دل کو که حدیث دیگران گوش کنم 237شمارهٔ ۵۰۹: از نرگس مخمور تو من مست دلم 238شمارهٔ ۵۱۰: جان در غم او نماند و دلشاد شدم 239شمارهٔ ۵۱۱: از رشته فقر خرقه ای بافته ایم 240شمارهٔ ۵۱۲: عمری همه صحبت که و مه دیدم 241شمارهٔ ۵۱۳: یارب که مرا کار بسامان گردان 242شمارهٔ ۵۱۴: در خانه تن مشو دلا خانه نشین 243شمارهٔ ۵۱۵: هرچند بود کلید هر کار زبان 244شمارهٔ ۵۱۶: یک لحظه فراغ خاطر گوشه نشین 245شمارهٔ ۵۱۷: درویش توان بکهنه رختی بودن 246شمارهٔ ۵۱۸: زنهار که بد گفتن کس ورد مکن 247شمارهٔ ۵۱۹: پیش از تو شه زمانه بودند کسان 248شمارهٔ ۵۲۰: خوش نیست بهار گلشن دهر از آن 249شمارهٔ ۵۲۱: هر چند که پی برم بر اسرار نهان 250شمارهٔ ۵۲۲: اهلی ز توفیق بد تبرا میکن 251شمارهٔ ۵۲۳: معراج رسول و قاب قوسین ببین 252شمارهٔ ۵۲۴: جز در ره علم دین دل آسوده مکن 253شمارهٔ ۵۲۵: گرد ترک کرم کند تو تر کیش ببین 254شمارهٔ ۵۲۶: بی وجه مبخش و بی سبب نیز مزن 255شمارهٔ ۵۲۷: با حق پدی نا حق در جنگ مزن 256شمارهٔ ۵۲۸: خوش وقت بهار و بانگ مرغان حزین 257شمارهٔ ۵۲۹: ما گریه کنان بر سر خاک پدران 258شمارهٔ ۵۳۰: قرآن که درو گنج الهیست درون 259شمارهٔ ۵۳۱: از پند رفیق مهربان عار مکن 260شمارهٔ ۵۳۲: یا رب بکرم درد مرا درمان کن 261شمارهٔ ۵۳۳: چو گریه خون گشاد خواهم دادن 262شمارهٔ ۵۳۴: ایسرو قد لاله رخ غنچه دهن 263شمارهٔ ۵۳۵: از بهر سری ذلیل نتوان بودن 264شمارهٔ ۵۳۶: هر چند ز جور بخت نامقبل من 265شمارهٔ ۵۳۷: دل را بغم زمانه آلوده مکن 266شمارهٔ ۵۳۸: برخیز و مکن تکیه به عمر گذران 267شمارهٔ ۵۳۹: هرگز نکنی میل من ایعهد شکن 268شمارهٔ ۵۴۰: عیسی دم ماست بخش شیرین نفسان 269شمارهٔ ۵۴۱: یارب دل من ز سینه ریشان گردان 270شمارهٔ ۵۴۲: اهلی بگسل ز صحبت هیچکسان 271شمارهٔ ۵۴۳: اهلی که بود خاک ره درد کشان 272شمارهٔ ۵۴۴: ساقی قدحی ببخش و بیداد مکن 273شمارهٔ ۵۴۵: هرگز نشود حسن چنین خوار که من 274شمارهٔ ۵۴۶: تا حال من حزین چه خواهد بودن 275شمارهٔ ۵۴۷: ساقی، چو چراغ سحرم زار و زر بون 276شمارهٔ ۵۴۸: ای یوسف جان درون پیراهن تو 277شمارهٔ ۵۴۹: باد است سخن ز مدح پر باد مشو 278شمارهٔ ۵۵۰: بسرشت بچل صباح ایزد گل تو 279شمارهٔ ۵۵۱: گر سفله غنی شود چه جود آید ازو 280شمارهٔ ۵۵۲: هرکس که هوای نفس شد پیشه او 281شمارهٔ ۵۵۳: زن دوست نداری که بود دشمن تو 282شمارهٔ ۵۵۴: چون سبزه نخست بود همسایه سرو 283شمارهٔ ۵۵۵: با اینهمه بی نیازی و حشمت تو 284شمارهٔ ۵۵۶: گفتی غرضت ز بندگی چیست بگو 285شمارهٔ ۵۵۷: ای برقع ماه زلف همچون شب تو 286شمارهٔ ۵۵۸: ما را همه دم هوای یاریست ز نو 287شمارهٔ ۵۵۹: اهلی چو سگ تو شد مشو غافل ازو 288شمارهٔ ۵۶۰: آن دل که نگشته ام دمی خرم ازو 289شمارهٔ ۵۶۱: یارب تو خداوندی و ما بنده همه 290شمارهٔ ۵۶۲: دشمن چو توانا شود و خونخواره 291شمارهٔ ۵۶۳: درمعرکه بگریز ز پیکان همه 292شمارهٔ ۵۶۴: آدم که خداش سرفرازی داده 293شمارهٔ ۵۶۵: عالم شب و روزیست درین حادثه گاه 294شمارهٔ ۵۶۶: ما میوه این چمن چشیدیم همه 295شمارهٔ ۵۶۷: آن گل که بود رخش گلستان همه 296شمارهٔ ۵۶۸: در عشق زبونی از زبردستی به 297شمارهٔ ۵۶۹: ایچشمه آفتاب با روی چو ماه 298شمارهٔ ۵۷۰: عشق تو بلای عقل و دین است همه 299شمارهٔ ۵۷۱: یا رب بکرم نگاهدارنده تویی 300شمارهٔ ۵۷۲: ای محرم راز دل چه بیگانه وشی 301شمارهٔ ۵۷۳: ای آب بقا اگر ز گل پاک شوی 302شمارهٔ ۵۷۴: اهلی ز جهان چو قسمت خویش خوری 303شمارهٔ ۵۷۵: اهلی بسخن کجا رسیدی باری 304شمارهٔ ۵۷۶: گر از همه کس بلطف و احسان گذری 305شمارهٔ ۵۷۷: ایخواجه ز بخل اگر تو ایمان بدهی 306شمارهٔ ۵۷۸: با هر که دمی نشست و برخاست کنی 307شمارهٔ ۵۷۹: گرد در پی قول و فعل سنجیده شوی 308شمارهٔ ۵۸۰: ایخاک چرا چو آتش از جا شده‌ای 309شمارهٔ ۵۸۱: از عامه مشو ملول اگر با درکی 310شمارهٔ ۵۸۲: رحمان طلبی ز اهل عرفان گردی 311شمارهٔ ۵۸۳: خضر ره ماست عقل در راهبری 312شمارهٔ ۵۸۴: هر چند حریف شاهد نغز شوی 313شمارهٔ ۵۸۵: هر سبزه گل که بر دمد ز آب و گلی 314شمارهٔ ۵۸۶: من گر چه نمیزنم دم از دانایی 315شمارهٔ ۵۸۷: اهلی تو گهی قبول جانان گردی 316شمارهٔ ۵۸۸: یارب خجلم بغایت از روی نبی 317شمارهٔ ۵۸۹: شرع از پی آن بود که غوغا نکنی 318شمارهٔ ۵۹۰: ایخواجه که از خلق بمال افزونی 319شمارهٔ ۵۹۱: گر حج نکنی کجا بجایی برسی 320شمارهٔ ۵۹۲: ایخواجه که در حقیقت حق کوشی 321شمارهٔ ۵۹۳: هر گاه که در معنی قرآن برسی 322شمارهٔ ۵۹۴: گر منکر حشر و نشر و رستاخیزی 323شمارهٔ ۵۹۵: هر چند که جز بلطف باری نخوری 324شمارهٔ ۵۹۶: بی تربیت حکیم چیزی نشوی 325شمارهٔ ۵۹۷: گر در نظر خجسته فالی برسی 326شمارهٔ ۵۹۸: آن به که بکس مزاح بازی نکنی 327شمارهٔ ۵۹۹: خوش زی بکسان که بینی از دهر خوشی 328شمارهٔ ۶۰۰: از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی 329شمارهٔ ۶۰۱: در خانه اگر نکو سرشتی داری 330شمارهٔ ۶۰۲: گر بخت مدد کند که بویی ببری 331شمارهٔ ۶۰۳: ای آنکه چو نخل تازه آراسته یی 332شمارهٔ ۶۰۴: ای گوهر دل که گنج شاهی داری 333شمارهٔ ۶۰۵: یارب بکام دولت خویش رسی 334شمارهٔ ۶۰۶: پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی 335شمارهٔ ۶۰۷: گر بر عدم و وجود عالم نفسی 336شمارهٔ ۶۰۸: آن گل که بنازکی ندارد بدلی 337شمارهٔ ۶۰۹: خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی 338شمارهٔ ۶۱۰: عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی 339شمارهٔ ۶۱۱: ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی 340شمارهٔ ۶۱۲: گر طالب فیض آب انگور شوی 341شمارهٔ ۶۱۳: اهلی بدر آ ز گوشه تنهایی 342شمارهٔ ۶۱۴: گر خاک رهش بدیده ام گل کردی 343شمارهٔ ۶۱۵: جان در غم یوسف چو زلیخا نکنی 344شمارهٔ ۶۱۶: آراسته آمد و چه آراستنی 345شمارهٔ ۶۱۷: از عشق اگر جگر کبابی باشی 346شمارهٔ ۶۱۸: ای باد بیک سخن دلم خوش کردی 347شمارهٔ ۶۱۹: آنی که بحسن از مه و خورشید بهی 348شمارهٔ ۶۲۰: ای کز مه خود چو سایه بی نور تری 349شمارهٔ ۶۲۱: ساقی نظری به بینوایی باری 350شمارهٔ ۶۲۲: گر وعده همیدهی و جان میسوزی 351شمارهٔ ۶۲۳: گفتی ز زبان سبزه زار و لب جوی 352شمارهٔ ۶۲۴: گر زلف چو شست او قضا بگشادی 353شمارهٔ ۶۲۵: اهلی تو که با اهل ریا نزدیکی 354شمارهٔ ۶۲۶: می نوش نه آنچنان که از دست شوی 355شمارهٔ ۶۲۷: در راه سخن جز به ادب راه مپوی 356شمارهٔ ۶۲۸: گر با همه کس راست روی پیشه کنی 357شمارهٔ ۶۲۹: گر خلق فرشته اند اگر دیو و پری 358شمارهٔ ۶۳۰: با یوسف خویش گرگ در پوست تویی 359شمارهٔ ۶۳۱: آنگل که بود به حسن شمع چگلی 360شمارهٔ ۶۳۲: خوش گفت به باغ بلبل نغمه سرای

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ